 |
| Emin Z. Emini |
Emin Z. Emini, (1970), studimet për regjisurë teatri dhe studimet postdiplomike për dramë i ka kryer në Fakultetin e Arteve në Prishtinë, ndërsa studimet doktorale i ka ndjekur në Qendrën për Studime Albanologjike (QSA) në Tiranë. Ka shkruar dramat “Një shi i butë”, “Ai&Ai”, “Gruaja pa emër”, disa skenare e dramatizime dhe ka inskenuar shfaqje nga dramaturgjia botërore dhe ajo kombëtare. Ka qenë Drejtor Artistik i Teatrit Kombëtar të Kosovës (TKK). Gjatë mandatit të tij, TKK është antarësuar në Rrjetin Evropian të Teatrit (Europian Theatre Convention). Ka botuar disa punime shkencore dhe ka marrë pjesë në disa konferenca e festivale vendore e ndërkombëtare të teatrit, në cilësinë e panelistit, kritikut a të jurisë profesionale.
Ka botuar librat me poezi “Asaj ia kam vjedhur vargjet”, “Stinët e Moirës”. Është laureat i disa çmimeve për poezi dhe teatër.
Është profesor në Fakultetin e Arteve të Bukura në Universitetin e Prishtinës.
Poezi nga Emin Z. Emini
e sotmja
sot
jam unë dhe hiri që jemi një
dhe bomba hidrogjenike e diellit kurdisur në paanësinë
dhe luzmimi i pranvertë i bletëve
dhe gjaku i kaltër lumëngrirë i pinguinëve perandorakë
dhe varri çelur me lule të egra në gjoksin tim
dhe brenda tij ti
dhe pakuptimësia
dhe të gjallët dhe të vdekurit
dhe të gjithë dhe gjithçka
në ditën sot ekziston
dhe je ti e vogla dhembjemadhja ime moirë
dhe universi i vogël i të madhit zot
sot
prandaj jam
e nesërmja
më pati thënë
nesër
e nesërmja nuk erdhi
kurrë
nuk ekziston
moirë
ajo dhe ti
keni emrin pritje
kotpritje
shpresë e rrejshme te zoti
gënjeshtër perëndish
mallkim i përgjithmonshëm i kohëve
shpikur nga sinapsat e çakorduara
stinë që as ka ardhur
as do të vijë ndonjëherë
është frikë
guxim është
e nesërmja u përket atyre
që nuk kanë rrugë për në të sotmen
*
nuk vjen godoja nesër
qe dje
sot ka mbetur urna
nuk e kujtoni harruat
në varr u kall e djeshmja
vetëm edhe sot merr frymë godoja
duajeni dhe vriteni
vriteni dhe duajeni
mos e lini për herë tjetër
për kësmet
nuk ka ditë nesër
nesërim
betohem në kokën time të krisur
në pjeprin e çarë nën saçin e diellit
ëndërr kryeneqe është
*
nesër nuk është ndajfolje
është mëkat herezi
fjalë e pakuptimtë
që shkurt prerë ia kemi këmishën
për t'ia miratuar kuptimin mashtrimit
fëmijë i palindur
paqenësi
paqenësisë
dhënë i kemi
eshtra gjak mish shpirt
ekzistencë
në besim qorr jeton e nesermja
fal zbulimit madhështor të njerëzve me herdhe gjeniale
bërë kod e injektuar në palcë
në pemën e frymëmarrjes sonë prej injorantësh fatlum'
jashtë dimensionit të universit
universit që nuk njeh kalendarë
e nesërmja jeton sot
*
sot
në ne
e djeshmja
plakë që ka vdekur është
e djeshmja
plakë e posalindur
me thinja bebusheje rioshe
të gjata 24 orëshe
me thinja të bronzta 24 shekuj të moçme
thinja të krehura nga gishtat e moteve të 24 mijëvjeçarëve
thinja të 24 milionë a miliardë vjetdrite
vite
që askush nuk i mban mend
e megjithatë frymon frullon
diton
ne kuptimësinë e mosekzistencës së saj
në kujtesën ngrirë të thërmijave të paszjarrit
mbyllur
brenda urnës sonë
krejt çfarë s'dihet
përveç asgjësë që provohet nga të gjithë
është vdekja
ajo vjen gjithmonë
në ditën sot
qepë e qelbur a ftua erëmirë
rron e vdekur
në arkivolin e kujtimeve
e djeshmja je ti
moirë
asnjërës sime
ka shumë moira sot
siç për shembull
eva e pamëkatshmja e mollës së mëkatit
doruntina e nëntë varreve të konstantinëve
zhan d'ark eskimezja anonime ana frank
lukja e virgjër që shiste mishtë e saj strukur në lëkurën e huaj
monaliza që ua ka vjedhur me sytë vëngër
buzëqeshjen vejushave
elektra e pakompleks
lolita e mikut tim të çmendur pas bukurisë së fajshme
që fëmijërinë ia maste me inch me foot me spermë
nënëshenjta bojëgjakja gonxhja
spikerja e parashikimit të motit në televionin kombëtar kamboxhian
gjyshja e kësulkuqes rilindur nga barku i ujkut
ajkuna ana artemida aida
helena e trojes së rrënuar nga shprishja e gërshetit të saj
aktorja e teatrit të rrugëve
desdemona dora d'istria diana
gruaja ime princesha kontesha dukesha mbretëresha e esha pafund
pijanece heroina perëndesha e shejtane
dhe për shembull edhe gra të tjera
kukulla e kukudhe e kukuvajka
floçka e feçka e ferra
ka shumë moira sot
dhe je ti moirë
që je të gjitha bashkë
që nuk je asnjëra nga këto
ëndërr e përditshme
oktapod e kisha pushtuar
të voglin të dashurin të pafajshmin
të vetmin atdhe
që ma lanë
Iphone 4s
kryeneç nëpër giruset e trurit të tij
sërfoja
i vetmuar në mesin e gjithë njerëzve të globit
fluturoja me pendla të kaltra zogu
çilja guacka në pafundin e detit
fluturave të fundbarkut trishtimin ua korrja
shpresën shprazja zbrazëtirave të kozmosit
kjo i bjen se piqja qiqra në hell
*
diku pashë të shkruhej
kund tjetër dëgjova të flitej
herë hapur herë tinëz
për
1 të drejtën e gishtit të sutës së bombës atomike
2 misterin e përjetshëm të vezullimës verbuese të qimës më të gjatë të pubisit të marilyn monroe
3 fëmijën që flinte në asfalt pranë nënës së vizatuar me shkumës
4 proteinat çudibërëse të jargës sē kërmillit në luftën estetike kundër mplakjes
5 therjen humane të qengjit lazdrak të shën gjergjit
6 trajnimin e transgjinorëve
që t'i ofrojnë shërbimet me kriptovalutën bitcoin
7 gjyqin kundër shoshës së ozonit dhe dioksidit të karbonit për ngritjen e temperaturës së bythëve njerëzore
për shtatë e shtatë mijë e shtatë mrekullitë e botës përtejmoderne pra
të shekullit XXI
ti
ishe në askund e në askohë
*
dikur
hapa kutinë e moçme
në kapakun e saj picërronte sytë e ngrirë
buzëqeshja mëkatshëm e bukur
gdhendur me kthetra
me mjaltë pelini lyer
dhëmbë është e vërteta
dhëmbë
paskëtaj
iu bëra erë flamurit të saj
e paturpësisht dënesa në heshtje
e e qava
plagët e këmbëve të prera
ia mëkova me petale pranvere e melhem merimange
*
pip qe shpirti
torzo mbeti
*
ike
*
nuk të fajësoj
grackë të kishte vënë nata e zezë
e terrtë nëpër errësirë
ktheve shpinën
tinëz mëngjesit
*
gjinkallat e dimrit në kishë
thurën himnin e acarit
në stinën e epikës
lirisë sate ia vranë diellin
pasi i shpërthyen me gjilpëra antibiotikësh stërkalat e dritës
qiellit tënd të murrmë
në natën e lirikës
ia varën kryeveprën e tyre
atë
artistikën
skulpturën e diellit
ti kishe qafë
prandaj nuk ishe e gënjeshtërt
prandaj dhe
nuk të prisja të ktheheshe
tashmë ti
moti në atë mot të zi
ishe kthyer në personazhin e perëndimit të së dieles
me surrat saharaje
*
të hënën e ditës me hënë
hapat e tu
shkelen barin e yrtit tim
kambana e trinës së gjoksit
ra në numrin 044 201 707
ç'dreqin do
kushdo qofsh
në këtë pakohë
u përhëna
shembe gardhin
mes teje e meje
ti
erdhe
e ekrantë
për të parën herë
as e bukur as e shëmtuar
nga sytë e gjelbër
shkarkove hejbet e mallit
shkilnim në gaca
në shuplakë kishe dhëmbët e bardhë
qelq të tejdukshëm
mollën e kuqe
që sall një herë
dikur
mëkatshëm e kishe kafshuar
ta dhashë
ta fala
*
kanatat e qiellit u çelën
avulli i hukamës sate
ujëvarë derdhej në xhamin e dritares
alo oo ooo
*
s'qe kush tjetër
veçse ato të zakonshmet të përditshmet
ato
ëndrrat e mia kurvat e mia
*
i mbylla perdet e atdheut tim
bip bip bip