Salih Zogiani - Anekdota 7

1. ATËHERË PO U KAJKA NANA TË GJITHËVE

Ishin shkuar do partizanë në Berishë të Drenicës. Duke shkuar në katund, e zatetin një çoban. Po e pyesin partizanët çobanin: - A e di kush jemi ne? - Jo, - u thotë çobani. - Ne jemi partizanë e po luftojmë që ta biem komunizmin. A e di çka është komunizmi? - Jo, nuk e di, - u thotë çobani. - Komunizmi, kur të vijë, ua kanë nanën krejt pasanikëve e i bën rrafsh me tokë. A po e merr vesh tash çka është komunizmi? - Po, tash e mora vesh, dhe u thotë: - Ne të tjerët e kemi nanën të kajtun, e pasanikëve po ua kajka nanën komunizmi, atëherë po u kajka nana të gjithëve.


2. E KANË VRARË BRAHIM HALLAQIN E S’PO E VRASIN KENEDIN

Kur u vra kryetari i Amerikës, Kenedi, nëpër oda flisnin dhe e pyetnin njëri-tjetrin me habi: - Si kanë mundur ta vrasin Kenedin? Në një odë, do arsimtarë e bisedonin këtë punë, duke thënë: - Si kanë mundur ta vrasin kryetarin e Amerikës me gjithë ato roja! Një plak i dëgjonte çka po flasin e qysh po e bëjnë kiamet, e dikur nuk u durua pa u thënë: - Po e kanë pas vrarë Brahim Hallaqin, burrë me dy palë mustaqe, që s’ka guxuar kush t’i dalë para, e s’po e vrasin Kenedin!


3. KUR S’DON-S’DON, KUR DON, TA MERR E TA ÇON

Një samarxhi i fshihte lirat në samar të vjetër, në dyqan. Një ditë, vjen një myshteri për të blerë një samar, kur nuk ish dugajxhiu aty po shegerti. I dhimbseshin paret të blinte samar të ri, po e blen një të vjetër, më lirë. Kur vjen dugajxhiu, po e sheh që nuk është samari i vjetër, e po e vet shegertin: - Ku është samari i vjetër? Kur i kallëzoj shegerti që e ka shitur, dugajxhiu ia nisi e po kërcen nëpër dugajë e po thotë: - Kur s’do, s’do! Mbas pak, kthehet ai myshteriu e po thotë: - A bën ta kthej samarin e vjetër, e të marr një samar të ri? - Bën, po qysh s’bën, - i tha dugajxhiu dhe menjëherë ia dha samarin e ri e s’i mori pare të tjera. Si u largua myshteriu, dugajxhiu ia nisi po kërcen, e po thotë: - Kur don-don, ta merr e ta çon!


4. ASHT VAKTI ME E MJELË LOPËN

I kish pas zënë hyqymeti dy veta në hajni. Njëri kish pas vjedhur lopë, e ai tjetri sahate. I kishin pas çuar të dytë në burg, në një dhomë. Ai hajni i lopëve kishte qenë ngucakeq. Shpeshherë e ngucte, me fjalë, atë shokun e vet, e i thoshte: - A thue sa asht sahati? Demek që ka vjedhu sahate. Njëherë ai nuk i kthente përgjigje, po kur ia teproi, edhe ky ia nisi t’ia kthente përgjigjen. Njëherë, kur e pyeti ai, - a thue sa asht sahati?, - ky ia ktheu: - Nuk e di se sa asht sahati, po asht taman vakti m’e mjelë lopën.


5 .NË TË MBETTË ZHIG PËR VËLLA, TA JAP ZENËN TIM

Njëri shkon ta shohë një mik, se kish dëgjuar që ishte shumë i sëmurë. Kur e sheh se ai miku ishte kthyer për atë dynja, e pyet: - A po të mbetet zhig ndonjë send për këtë dynja? - Po , - thotë miku, po më mbetet zhig për dy sende: E para, që s’e kam parë babën, se më ka vdekur para se të lindja unë dhe, e dyta, ta kisha pasur një vëlla. - Për babë, ishalla e gjen në xhenet, e sa për vëlla, që të ka mbetur fort zhig, po ta çoj do ditë Zenën tim, që të qet fare me çka ke, e të hiqet meraku i vëllait menjëherë, - i thotë miku


6 .NËSE NUK KAM HI FELLË, PO DU ME DALË

Njëri shoqërohej me disa shokë gjakovarë, që ishin në tarikat të dervishëve. Ata, duke e lavdëruar tarikatin, ia mbushën mendjen që edhe ky të shkonte në teqe e të pranonte të hynte në tarikat. Një ditë, shokët e çojnë te shehu, e ai i thotë: - A ke mendu mirë, se me ba vaki e me u ba pishman, të gjen ndonjë taksirat. - Jo nuk pendohem, se më kanë bindë shokët, - i thotë ky dhe hyri në tarikat. Kur morën vesh familja e tij, zunë ta qortonin ashpër dhe i thanë, ose të largohej nga tarikati, ose të izolohej nga familja e farefisi. Ky u detyrua të shkonte te shehu, po shkonte me turp, se ishte penduar dhe me frikë se mos po e gjente ndonjë fatkeqësi, qysh i kishte thënë shehu. Kur hyri në teqe, iu drejtua shehut e i tha: - Baba sheh, unë kam hyrë në tarikat para disa ditësh, mirëpo familja nuk po pajtohen kurrsesi. Erdha me të vetë, a ban me e këqyrë e me m’tregue: - Në koftë se s’kam hy fort fellë, e kam mendjen me dalë.


7. SHKO E MERRU VESH ME MULLIXHINË

Njëri, sa herë që bluante në mulli, kur e binte miellin në shtëpi, gruaja i gjithmonë i gjente behane, duke i thanë: - Ta paska blu butë, ja ta ka blu egër, ja trashë, ja fort im, e kurrë nuk ia begeniste blojën. Një ditë, duke e çuar ky gruan te miqtë, i ra nga mulliri, i ndali kuajt para mullirit, e i tha gruas: - Çu e shko n’mulli, merru vesh me mullixhinë, se qysh me ta blu millin, se kurrë nuk po të doket mirë, e m’ke lodhë tuj m’kritiku.