Islam Balaj

Islam Balaj u lind më 1950 në Dobërdelan të Suharekës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, Normalen në Prizren, ndërsa studimet e larta për Filozofi, i mbaroi në Universitetin e Shkupit dhe në atë të Beogradit. Nga viti 1976 punoi si profesor i filozofisë në Gjimnazin “Gjon Buzuku” në Prizren. Më 1982, pak kohë, punoi si Redaktor në TVP.
Me krijimtari letrare, Islam Balaj, merret që nga bankat e shkollës së mesme. Shkruan kryesisht poezi dhe prozë për fëmijë e të rinj. Herë pas here, merret edhe me publicistikë dhe me shkrime nga fusha e filozofisë. Shumë poezi të tij janë bërë tekste për këngë në Festivalet e Këngës për Fëmijë, si dhe janë recituar në Garat e Recitatorëve të rinj, duke u shpërblyer disa herë dhe me vendet e para.
Në vitin 2012 nga Karvani i Shkrimtarëve për Fëmijë “Agim Deva”, nderohet me çmimin: “Ymer Elshani”, ndërsa në viti n 2014, në Panairin e 16 të Librit në Prishtinë, merr çmimin kryesor të Letësisë për Fëmijë, nga Shoqata e Botuesve të Kosovës, për librin me poezi “Ngjyrat e shiut”.
Jeton dhe vepron në Prishtinë.

Libra të botuara të autorit:

• “Dimri në pranverë” (poezi),
• “Shkaba në flamur” (poezi),
• “Zemra është zemër” (poezi),
• “Këmisha e ylberit” (poezi),
• “Ëndrra e Andit” (poemë),
• “Hënën s’e zë gjumi” (poezi),
• “Andi shkon në gjithësi” (poemë),
• “Porta e zogjve” (poezi),
• “Andi zhytës i thellësive” (prozë në vargje),
• “Fustani i mjellmës” (poezi),
• “Lulet bëjnë gjmnastikë” (poezi), 
• “Aventurat e Andit nën ujë” ( roman),
• “Zemër në dritare”  (poezi), 
• “Vajza dhe Ylli” (roman), 
• “Ngjyrat e shiut” (poezi) etj.

Poezi nga Islam Balaj

URA E IBRIT

 

Ç’ka që URA rri e heshtur,

Rri e shtangur

E bërë vrerë?

- Ah, ka vite, këmbë fëmije

Mbi kurriz ajo s’ka ndier.

Urë i thënçin,

Po urë s’është

Të lidh’ krahët e një lumi.

Njëri krah i ngeli jashtë

E tjetrit dhembjet s’ia mbytë gjumi.

Asaj korbat roje i bëjnë

Sikur t’ndjellin fatzi, kob…

T’bashkojë krahët nuk e lënë.

Me një krah si t’rrojë, o Zot?!!!

E IBRI ecën,

Turbullt ecën

Dhe ofshamën e mbyt n’veti.

Kërkon nëna fëmijën e vdekur

Që n’gji lumi sa s’ia treti.

 

 

ZOGJTË QESHIN ME KRAHË

 

Nga pika të vogla, të vogla shiu

Bëhet lumi

E me hapa të lehtë zogjsh

Behari vje’.

 

Nga sy yjesh të dremitur

Më vjen gjumi.

E në zemër të çdo fëmije

Përralla fle.

 

Në supe pemësh hënë e lodhur

Pushon krahët

Ndërsa era me harpë gjethesh

Këngët derdh.

 

Nën shi rrezesh si ujëvare

Një yll lahet

Ëndrra vjen më merr për dore

N’shëtitje m’nxjerr.

 

E zogjtë qiellit këmishëkaltër

Me krahë qeshin

Dhe tek krahë i bëhen ëndrrës

Veten mburrin.

 

F’mijët ëmbël n’gjumë buzëqeshin,

Veç buzëqeshin

Dhe buzëqeshjet i bëjnë rreze

YLBERË THURIN!

YLBERË THURIN!

 

 

AGU ME GISHTA FLORIRI

 

E hap agu dritaren

Me gishta

floriri

Në gjethet e syrit

Beharin

na zgjon.

 

Nga shtrati i zemrës

Ngrihet

bilbili

Dhe në degë të rrezeve

E thur

folenë.

 

Fustanet me ngjyra

Shpejt

i veshin lulet

Vjen dielli si princ

Dhe në gjunjë

u përkulet.

 

E hëna si nuse

E heshtur

pret lart

Pret mbrëmjen

t’i kthehet

ME PRINCIN E ARTË.

 

 

DY ZAMBAKË 
NË HESHTJE PUTHEN

 

Xhepat me ar i mbushi dielli

Edhe iku

Pas kodrës si hajn ai u fsheh.

 

E nata si një dhelpër

Lëpihet pas një shtegu

Hënën do ta hajë mbi re.

 

Yjet veshur me rroba qielli

Që nga lart

Ar na derdhin me buzëqeshje.

 

E në kopsht të ëndrrave

Nëpër natë

Dy zambakë

Po sa ëmbël puthen n’heshtje!

 

 

KU I MERR NGJYRAT SYRI

 

Brenda dy qepallash

Tërë një univers

Një botë përplot ëndrra

Një fushë

Një mal

Një det

E një lumë i gjatë malli

Si një udhë që s’ka mbarim

Dhe një tufë zogjsh prej ajri

Që fole kanë syrin tim

Të gjitha…

Të gjitha i ruaj aty;

I kam dritë në sy

Janë pikturë

E janë ylber

Aty ngjyrat syri i merr.

__________
Marrë nga sa-kra.ch