Ishte dhe mbetet simboli i amzës shqiptare në kohë

Fjala e Presidentit të Shqipërisë z. Bujar Nishani në cermoninë solemne të rivarrimit të Heroit Kombëtar shqiptar, Isa Boletini

10 qershor 2015-Mitrovicë, Kosovë

Presidenti i Republikës, Sh.T.Z. Bujar Nishani i shoqëruar nga delegacioni zyrtar shqiptar mori pjesë sot në ceremoninë solemne të rivarrosjes së eshtrave të Heroit Kombëtar, Isa Boletini, e cila u mbajt në Stadiumin “Adem Jashari” të qytetit të Mitrovicës, në Republikën e Kosovës.

Në prani të Kryetarit të Kuvendit të Kosovës Kadri Veseli, të Kryeministrit Isa Mustafa, të drejtuesve vendorë, deputetëve, personaliteteve të ndryshme dhe udhëheqës politikë të ardhur nga të gjitha trevat e banuara nga shqiptarët si dhe familjarëve të Isa Boletinit, Kreu i Shtetit shqiptar në fjalën e Tij të rastit, u shpreh:

“I nderuar Zoti Kryetar i Kuvendit të Kosovës,
I nderuar Zoti Kryeministër i Kosovës,
Të nderuar deputetë, përfaqësues të partive politike, drejtues të pushtetit vendor,
Të nderuar familjarë të heroit, Isa Boletini,
Të dashur motra dhe vëllezër bashkëkombas!

Ju falënderoj nga zemra për nderin e veçantë që më keni bërë duke më ftuar në këtë ceremoni historike për të bashkuar nderimin tim personal dhe të të gjithë qytetarëve të Shqipërisë ndaj Heroit të kombit tonë, Isa Boletinit!

Të dashur motra e vëllezër,

Sot historia mëson prej vullnetit dhe kujtesës së një populli. Sot ajo rishkruhet duke përmbyllur rrugëtimin e lavdishëm të Heroit të Kombit, Isa Boletini. Frymëzuesi i lirisë së shqiptarëve kthehet përgjithmonë në Kosovën e lirë dhe të pavarur. E paharrueshme është për mua kjo ditë! Besoj fort se të gjithë shqiptarët kudo që janë e përjetojnë me emocione të pashlyeshme fundin e njëqind viteve vetmi. Na ka munguar ky altar i lutjes kombëtare në Boletin të Mitrovicës. Panteoni pa të do të ishte i gjymtuar; ndërgjegjja jonë e trazuar; kujtesa e paqetë; mirënjohja e paplotë.

Sot e kemi dhe ndihemi më të fortë, sepse Isa Boletini ishte dhe mbetet simboli i amzës shqiptare në kohë! Sot e kemi dhe ndihemi më krenarë, sepse Isa Boletini ishte krenaria shqiptare në orët më tragjike të shqiptarisë! Sot e kemi për të kujtuar mbi të sakrificat dhe gjakun e derdhur të mijëra dëshmorëve, të cilët dhanë jetën që shqiptarët të mbeten, që shqiptarët të qëndrojnë, që shqiptarët të ringrihen, që shqiptarët të fitojnë të drejtat e tyre kombëtare dhe Isa Boletini është kryedëshmori ynë, bëma, gjesti, shembulli, thagma, kolona e tempullit shqiptar ndër mote! Sot e kemi Isa Boletinin dhe i rrëfehemi se shqiptarët kanë dy shtetet e tyre të Pavarura në Ballkan, të lira e demokratike. E  kujt më shumë se prijësit ia detyrojmë këtë rrëfim. Kujt më shumë se Kosovës duhet t’ia shpalosim mirënjohjen, kryengritjet e së cilës ishin preludi i 28 Nëntorit të 1912-s.

I mirënjohuri Martin Camaj thotë në njërën nga poezitë e tij: “Kur të vdes, le të bahem gur. Në skajin e vendit tim të qëndroj kufi.” Isa Boletini këtë amanet, si shërbim të fundit, do ta kryejë në jetë të jetëve. Dua të kujtoj këtu se Ismail Qemali, ati i shtetformimit, burri i ndritur i ngritjes së Flamurit Kombëtar, kësaj trashëgimie të Gjergj Kastriot Skënderbeut pas gati 500 vitesh robërie otomane, gjeti tek Isa Boletini mbështetjen kryesore, garancinë ushtarake dhe morale sepse pas tij ishte Kosova duke krijuar binom një të tillë saqë kur flitet për njërin ke thënë shumëçka edhe për tjetrin, ndërsa shqiptimi i këtyre dy emrave bashkë na kthen vrullshëm tek pavarësia dhe tek uniteti  shpirtëror i shqiptarëve.

Personalisht më vjen mirë që pelegrinazhi kombëtar bëhet bicepal si krerët e shqiponjës nga Vlora në Boletin, si rruga e domosdoshme e kujtesës që duhet përshkuar nga ne, nga brezat për të kuptuar se ku ngjizen rrënjët e lirisë. Këta janë bijtë e zgjedhur të kombit shqiptar. Janë etërit e projektit politik e të shtet-formimit. Vepra e tyre është Shqipëria. Vepra e tyre është Kosova. Me këtë vetëdije punuan e luftuan edhe Ibrahim Rugova e Adem Jashari, nën këtë shembull dhanë jetën mijëra bij e bija të Kosovës për të fituar lirinë, pavarësinë dhe shtetin. I përjetshëm qoftë kujtimi i tyre!

Vëllezër dhe motra,

Shqipëria dhe Kosova, dy shtete shqiptare janë shndërruar në faktor të paqes dhe stabilitetit të qëndrueshëm në Ballkan. Jemi përballur me shumë sfida tragjike për të arritur deri këtu. Duhet të jemi krenarë për sukseset tona, të qartë për vështirësitë dhe këmbëngulës për standardet evropiane që duam për shoqëritë tona. Ne jemi një komb evropian qysh në ngjizje. Në mendjet dhe zemrat tona është vetë identiteti i këtij kontinenti. Rruga jonë e vetme, por edhe e mundur, është ajo e integrimit, e bashkimit me familjen e madhe evropiane. Shqipëria evropiane, Kosova evropiane, Kosova anëtare e Organizatës së Kombeve të Bashkuara, Kosova në NATO, Ballkani evropian janë mundësia dhe Shansi ynë historik. Miqtë tanë perëndimorë: Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Evropa, NATO-ja janë aleatët dhe partnerët tanë. Me ta ndajmë të njëjtat vizione për paqen dhe demokracinë. Ndaj tyre duhet të jemi mirënjohës për mbështetjen pakufi që na dhanë bash atëherë kur mizoria e kasapit të Ballkanit rrezikonte vetë ekzistencën e shqiptarëve. Nuk duhet ta harrojmë kurrë këtë!

Çdo joshje tjetër, çdo formë propagande që kërkon t’i japë të tjera ngjyrime kombit shqiptar, çdo zë i çjerrë që do të mbjellë përçarje e intolerancë mes nesh është armik i  të ardhmes sonë, është thjesht antishqiptar. Shqiptarët shquhen për harmoninë dhe tolerancën fetare. E kanë vuajtur intolerancën, ekstremizmin nacionalist, dhunën e idesë absolute, ndaj, ata më pak se kushdo tjetër mund të bëhen sot e nesër zëra të eksperimenteve që frymëzohen nga terrori. Me fuqinë e shtetit ligjor, me epërsinë etike të demokracisë, me besën dhe burrninë shqiptare duhet të izolojmë çdo shfaqje që përdhos imazhin tonë, që ushqen me veprimet dhe fjalët e veta propagandën antishqiptare, që kompromenton të ardhmen evropiane të fëmijëve tanë. Këtë të ardhme e shohim në dialog, miqësi dhe bashkëpunim me fqinjët, e shohim si proces që do të shërojë plagët e së kaluarës, jo duke u bazuar tek harresa, por tek reflektimi.

Vëllezër dhe motra,

E ku më shumë se para këtij memoriali të njërit prej etërve të kombit shqiptar mund t’i thoja këto fjalë, sepse gjithçka bëri Isa Boletini, gjithçka na la Isa Boletini  na çon në këtë drejtim, kah identitetit, lirisë, dinjitetit dhe Evropës. Sot është një ditë e shënuar për Kosovën. Sot është një ditë e shënuar për kombin pasi Isa kthehet në shtëpi pas një udhëtimi të gjatë mes për mes honeve të historisë, por ai kthehet si fitimtar, si ngadhënjyes për t’u prehur në amshim rrethuar nga dashuria e një kombi të tërë.

I përjetshëm qoftë kujtimi i tij!
Rroftë Kosova!
Rroftë Shqipëria!
Zoti i bekoftë shqiptarët kudo ndodhen!”

Isa Boletini

Gjenerali shqiptarë 
që tmerroi pushtuesit

• "Unë jam mirë, veç kur asht mirë Shqypnia" / Isa Boletini / 

Isa Boletini ka qenë atdhetar i shquar, organizator e udhëheqës i lëvizjes për çlirim e bashkim kombëtar. Lindi në fshatin Boletin të Mitrovicës, më 1864, në një familje me tradita patriotike. 

Në moshën 17- vjeçare mori pjesë si luftëtar i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit në Betejën e Slivovës ( 22. 04. 1881) kundër forcave osmane. Përkrahu Haxhi Zekën dhe atdhetarët tjerë në themelin e Lidhjes Shqiptare të Pejës. Përkrahu revolucionin xhonturk të vitit 1908. Ishte një nga organizatorët e Kuvendit të Ferizajit (1908) që luajti rol të rëndësishëm në shpalljen e Kushtetutës. Iu kundërvu politikës reaksionare e antiishqiptare të xhonturqve. U dallua si udhëheqës e organizator kryengritjeve të mëdha populloreantiosmane të viteve 1910- 1912, veçanërisht në betejat e zhvilluara me ushtritë turke në zonat Shtimje - Carravelë më 1910. 

Gjatë Luftës I Ballkanike u vu në krye të çetave të armatosura për mbojtjen e trojeve shqiptare dhe të qeverisë së përkohshme të Vlorës. Më 1913, si anëtar i delegacionit shqiptar, së bashku me I. Qemalin shkoi në Londër, ku protestoi me forcë kundër vendimit të Fuqive të Mëdha për copëtimin e Shqipërisë. Më vonë I. Bolentini kaloi përsëri në Kosovë, ku organizi qëndresën popullore kundër pushtuesve të rinj serbomalazezë.

Më 23 janar 1916 u vra pabesisht nga shovinistët malazezë në Podgoricë. 



Boletini, prijësi i  shqiptarëve që tmerroipushtuesit

Kur Lordi anglez e pyeti se ku binte në hartë fshati i tij, Isa Boletini iu përgjigj: "Unë s'kam ardhur në Londër për Mitrovicën time, por kam ardhur për të gjitha tokat shqiptare që të bashkohen në një shtet" 

Të gjitha ngjarjet e vogla e të mëdha në Kosove janë të lidhura ngushtë me atdhetarin e shquar Isa Boletini. Por roli dhe kontributi i tij më i madh është i lidhur me Kryengritjen shqiptare të vitit 1912 dhe shpalljen e Pavarësisë. Në të dyja këto heroi Isa Boletini ka luajtur një rol shumë të madh.

Isa Boletini u lind në viti 1962 në fshatin Boletin të Shalës së Mitrovicës. Familja Boletini ka dhënë një kontribut të madh për çështjen kombëtare për liri e pavarësi dhe me këtë frymë është rritur e edukuar edhe Isaj. Siç dihet, Lidhja e Prizrenit ka qenë ngjarja më e rëndësishme e popullit tonë e cila i vuri themelet e shtetit të ardhshëm shqiptar dhe ngjalli ndërgjegjen shqiptare. Ajo formoi qeverinë e parë, me të gjitha segmentet e shtetit, duke e krijuar edhe Ministrinë e Mbrojtjes. Mirëpo shtetet e Evropës, si gjithë herë, jo vetëm që nuk e njohën, por e nxitën Perandorinë osmane që ta shtypte sa ma më parë. Një nga ushtarët trima të Lidhjes së Prizrenit ka qenë edhe Isa Boletini, i cili luftoi për krah heronjve Mic Sokoli e Sefë Kosharja për të mbrojtur tokën amtare kundra hordhive osmane të Dervish Pashës. Isa i ri e pa me sytë e tij heroizmin e Mic Sokolit kur u hodh mbi grykën e topit të armikut, për t'ju dhënë zemër luftëtarëve trima që e jepni jetën si me le. Këtë shembull do ta ndiqte më pas edhe Isa Boletini në të gjitha betejat legjendare, jo duke komanduar nga pas luftëtarët, por duke u prirë në ballë. Ndonëse Lidhja e Prizërenit u shtyp me gjak, idetë e saj kombëtare të mbrujtura thellë në ndërgjegjen e popullit tonë nuk u shuan kurrë e jehona e saj vazhdoi gjatë duke edukuar brezat që erdhën më ndjenjën e atdhedashurisë.

Isa në Lidhjen e Pejës 

Në vitin 1899 u themelua Lidhja e Pejës nga atdhetari i madh Haxhi Zeka e në atë ngjarje të shënuar Isa Boletini luajti një rol të rëndësishëm për organizim e mbrojtjen në Kosovën Veriore. Ai morri pjesë në atë kuvend në krye të delegatëve të Mitrovicës ku u mori përsipër që vendimet e Kuvendit do t'i zbatonte me përpikmëri. Por armiqtë shekullor të Shqipërisë si gjithmonë, sa e panë se shqiptarët filluan të organizohen, gjetën një kalë troje që e futën në mes për të perçarë shqiptarët. Pikërisht kur Lidhja e Pejës po merrte po atë shtrirje e atë karakter Kombëtar si të Lidhjes së Prizrenit, me dorën tradhtare të shqiptarit Mahmut Zajmi të shitur te osmanlia e te Serbia, më 1901 e vrau kryetarin e Lidhjes së Pejës të madhin Haxhi Zeka. Betejën e parë me ushtrinë osmane Isa Boletini e ka bërë në vitin 1895. Valiu i Kosovës Hafiz Pasha i dha urdhër majorit Mehmet Efendiut që ta sulmonte në befasi Isa Boletinin ditën e Bajramit. Por Isai ishte mësuar me pabesitë e osmanlijve dhe rrinte gjithmonë në pritje për çdo të papritur. Në atë kohë majori turk në krye të një taborri ushtarësh u nis për Boletin. Ndërkohë Isai i kishte zënë pusi atje ku ai nuk e priste dhe jo vetëm që e shpartalloi ushtrinë osmane po vrau shumë prej tyre dhe vetë majorin që e la kokën në luftë. Ndërsa Isai me forcat e tij i shkoi në fshatin Banjë dhe i çoi fjalë Veliut: "Shnosh e mirë arrita në Banjë, ndërsa majorin Mehmet Efendiun e lash në Boletin. Po të doni urdhëroni edhe ju se po ju pres si majorin". Kjo fitore u përhap si rrufe në tërë Kosovën dhe autoriteti i Isait urrit shumë sidomos në Kosovën Veriore. Në atë kohë Kulla e Boletinëve u bë një vend peligrinazhi ku shkonin shumë vizitor jo vetëm shqiptar, po edhe gazetarë e korrespondent të huaj gjë e cila i ra në sy qeverisë osmane.

Isa: Jo rusët në Mitrovicë

Në vitin 1902 u hap lajmi në të gjithë Kosovën se së shpejti në Mitrovicë Rusia do të hapte një konsullatë. Qëllimi i saj ishte për t'i shkuar në ndihmë Serbisë. Në atë kohë Isa Boletini, sa e mësoi atë lajm, i çoi fjalë Valiut duke i thënë se ai nuk do ta lejonte që të hapej konsullatë ruse në Mitrovicë. "Na nuk do të lejojmë kurrë që të vijë kangjalloz të Miskokit në Mitrovicë", i tha Isa atij. Ky ultimatum e shqetësoi shumë qeverië osmane sepse ajo e kishte pranuar me protokoll qeveritar hapjen e konsullatës dhe ajo vendosi që me çdo kusht ta largonte nga Kosova Isa Boletinin. Por ajo e kishte shumë të vështirë ta bënte atë veprim se me Isain nuk ishte më vetëm Shala, por Mitrovica me Vushtëri e Llap. E ndodhur para këtij fakti, ajo vendosi që ta bindë me të mirë Isa Boletinin. Mbas shumë përpjekjesh ajo ia arriti qëllimit që ta bind Isain që ai të shkonte në Stamboll, por Isai iu vuri këto kushte: 

1) Konsullit rus t'i ndalohej ardhja në Mitrovicë 
2) Të lihem i armatosun e me shokë" 
3) Të banojë vetëm në Stamboll". 

Mirëpo në pikën e parë qeveria e tradhtoi, sepse konsulli rus shkoi në Mitrovicë. Por populli që ishte lidhur me besë se nuk do ta lejonte të hapej konsullata ruse në Mitrovicë, u çua në këmbë dhe filoi luftën. Në atë kohë Konsulli rus që ishte artilier, doli vetë të komandonte topçijt kundra shqiptarëve. Një rezervist shqiptar në ushtrinë osmane pyeti: "Po kush asht ai që po komandon topçijt?" Dhe kur i thonë se ishte kangjalozi rus, ai menjëherë ia kthu pushkën dhe e vrau. Në Stamboll Isai mbajti një qëndrim të papërfillshëm ndaj pashallarëve e qeveritarëve dhe shtëpia e tij ishte kthyer në një vend strehimi për patriotët dhe shtëpi bamirësie për hallexhinjtë që shkonin nga Kosova. 

Nga Stambolli Isa Boletini u lirua të kthehej në Kosovë pas katër vitesh, më 1906 kur Rusia u mund në luftë nga Japonia se përndryshe s'kishte për t'u liruar kurrë. Kur ia komunikuan lirimin ai tha: "Ma çoi Zoti Zhapanin (Japonezin) në ndihmë e ia theu kryet Muskovit (Rusisë) e mue m'u dha mundësia të kthehem në Kosovë". Sulltani i dha titullin "Bej, (pasha) e çifliqe në Stamboll, vetëm të rrinte atje, por ai iu përgjigj: "Ma i mirë asht Boletini, se Stambolli". 

Mbas kthimit në Kosovë Isai priti e përcolli miq e dashamirë dhe merrte informata nga ata që e vizitonin se si i kishin punët me qeverinë në vendet e tyre. Me këtë ai ia blente mendjen seicilit e duke pa se pothuaj të gjithë ishin të pakënaqur e të gatshëm për veprim, ai me shaka u thoshte: "Po sikur të fillonim ndonjë kryengritje për të fituar të drejtat tona, a jini të gatshëm të baheni fidakqor (flijuar) dhe të gjithë iu përgjigjën se ishin gati.

Kuvendi i Ferizajt më 1908

Në vitin 1907 turqit e rinj krijuan një parti opozitare kundra sundimit apsolut të Sulltan Hamitit. Komiteti i tyre në program u premtonte të gjithë popujve të shtypur, liri e barazi me popullin turk. Në këtë parti aderuan shumë intelektual patriot shqiptar e njerëz të thjeshtë duke shpresuar se ajo parti do t'u jepte të drejta kombëtare, prandaj Vilajeti i Kosovës dhe i Manastirit u bënë epiqendra e partisë së turqëve të rinjë. 

Në Manastir garnizoni i ushtrisë dhe në Kosovë paria, mobilizuan mbarë Kosovën që të merrnin pjesë në një kuvend të madh që do të bëhej në Ferizaj. Në atë Kuvend ku morën pjesë rreth 30 000 vetë. një nga organizatorët ishte edhe Isa Boletini i cili luajti një rol të rëndësishëm dhe e mori fjalën në kuvend. Në kuvend folën shumë oratorë duke demaskuar padrejtësitë masakrat që kishte bërë në popull sundimi i egër i Sulltan Hamitit. Kuvendi vendosi që t'i dërgohej një telegram ultimativ Sulltanit që të shpallte menjëherë Kushtetutën, përndryshe Kosova e para do ta fillonte luftën kundër tij. Telegramin e firmosën 1500 vetë dhe një nga emrat e parë ishte edhe ai i Isa Boletinit. Sulltani e kishte marrë vesh qëlllimin e atij Kuvendi, prandaj vendimin e tij e priste me ankth e kishte dhënë urdhër që në çdo orë që do t'i arrinte, ta lajmëronin menjëherë. Sa e mori telegramin nga Kosova, Sulltani dha urdhër që menjëherë të shpallej kushtetuta e të bëheshin zgjedhjet parlamentare. 

Pas shpalljes së Kushtetutës u lejuan në fillim në të katër vilajetet shqiptare të hapeshin shkolla në gjuhën shqipe dhe klube ku propagandohej për çështjen kombëtare. Isa Boletini ndonëse vetë ishte pa shkollë, ai e dinte mirë rëndësinë e shkollës dhe menjëherë e hapi një shkollë në Boletin e më vonë u hapën edhe në fshatra të tjera deri në Mitrovicë. Mirëpo kjo nuk zgjati shumë, sepse turqit e rinj sa erdhën në pushtet e forcuan qeveriosjen e menjëherë filluan t'i shkelin premtimet e tyre duke i vënë popullit veç taksave të vjetra, edhe taksa të reja, duke mbyllur shkolla e klube. Nisur nga kjo populli filloi t'i kundërshtojë dhe ata dërguan në Kosovë ekspedita të armatosura në krye me Xhavit Pashën . Ndeshjen e parë ai e bëri me Isa Boletinin në Shalë, por shpejt u tërhoq dhe kaloi në Rrafsh të Dukagjinit ku bëri dëme të mëdha, por e theu kokën ne Lumë dhe u kthye i turpëruar në Stamboll.

Atdhetarët kosovarë u bindën se me turqit e rinj nuk kishte më miqësi, prandaj filluan të organizonin kryengritjen e vitit 1910 me në krye Idriz Seferin e Isa Boletinin. Këta të dy u takuan në mars të atij viti në Prishtinë në Klubin Kombëtar në prani të atdhetarit intelektual e kryetarit të klubeve për Rrafshin e Kosovës, Nazmi Gafurri. Aty e lidhën besën e menduan planin taktik e strategjik dhe çfarë kërkesash do t'i bënin qeverisë. Ata vendosën që të bëheshin dy kuvende, njëri në Gjilan nën drejtimin e Idriz Seferit dhe tjetri në Rrafsh të Dukagjinit nën udhëheqjen e Isa Boletinit. Ndërkohë të dy këta burra kishin bërë punë praprake për kryengritjen e armatosur. Në radhë të parë ata i kishin pajtur gjaqet që ishin plagët e vjetra të shqiptarëve që dhimbnin më shumë. 

Pasi hartuan kërkesat ata ia dërguan qeverisë xhonturke në emër të kryengritësëve dhe atë ia besun atdhetarit Nazmi Gafurri, të cilat ai do t'i shpallte kur do të ziheshin grykat strategjike si ajo e Kaçanikut, Çeraleves dhe e Jezercit.Kërkesat e tyre ishin:

1. Gjithë ne që jemi shqiptarë, do të derdhim gjakun për pikë dhe kërkujt nuk i lëshojmë një pëllambë vend. 
2. Sulltanin do ta njohim për mbret, vetëm atëhere kur mos të na përzihet në punët tona të mbrendshme të Shqipërisë të cilën duam na vet ta qeverojmë nën hijen e Sulltanit. 
3. Duam të lëshohen të gjithë ata vëllazën tonë që i zu qeveria dhe i burgosi. 
4. Duam të dërgohet një komision, në të cilin të ketë të paktën 10 deputetë shqiptarë për me u marr vesh me ne për dëmet që na ka ba Turkia dhe të na i paguaj (është fjala për ekspeditën e Xhavit Pashës) të gjitha ato". 

Pra këto kërkesa nuk ishin ekonomike por politike të cilat kishin të bënin me autonominë e Shqipërisë me të katër vilajetet.


Kuvendi i Rrafshit të Dukagjinit

Atdhetari i madh Isa Boletini menjëherë filloi pregatitjen për organizimin e një kuvendi të madh në Rrafsh të Dukagjinit. Në mars të vitit 1910 të Verrat e Shugës në mes të Gjakovës e Pejës u bë kuvendi ku morën pjesë gjithë paria e Rrafshit të Dukagjinit. Në atë Kuvend rolin kryesor e luajti Isa Boletini i cili në mes të tjerash tha:" Vëllazën, kemi pesëqin vjet që jemi pushtuar nga osmanllinjtë që na kanë shtyp. Tani ka ardhur koha që të lidhim besën së bashku për t'u ngritur në luftë kundra osmanlive për t'i fituar të drejtat tona me armë". Të gjithë e mirëpritën fjalimin e shkurtër të Isajt dhe u lidh besa se do të merrnin pjesë në luftë. Menjëherë mbas mbarimit të Kuvendit Isa Boletini i shoqëruar nga shumë kryengritës u nis për të zënë grykën e Ceralevese e cila e lidh Rrafshin e Dukagjinit me Fushën e Kosovës. Në atë kohë Perandoria osmane kishte dërguar më se 100 batalione ushtarësh të armatosur me armët më moderne të kohës për ta shtypur atë kryengritje. Sapo u mësua kjo gjë, Idriz Seferi zuri grykën e Kaçanikut që lidh Fushën e Kosovës me kryeqendrën e Vilajetit, Shkupin, ndërsa patrioti Hasan Hysen Budakova zuri grykën e Jezercit. Ai me forcat e tij mbronte krahun e majtë të forcave të Isajt dhe krahun e djathtë të forcave të Idriz Seferit. Luftimet qenë shumë të mëdha e të përgjakshm e ushtria osmane u thye disa herë. Ndërkohë qeveria osmane u detyrua që të dërgonte për ndihmë Dergut Pashën me forca të mëdha. Por ai nuk mundi të depërtonte nëpër ato gryka të thella. Nisur nga kjo sirtuatë e vështirë Stambolli u detyrua të dërgonte ministrin e Luftës Mahmut Shefqet Pashën në krye të 40 mijë forcave. Isa Boletini në krye të 3000 luftëtarëve në Grykë të Caralevës luftoi me heroizëm të madh, por atë që armiku shekullor nuk mundi ta mposhte dot me armë, e mposhti me tradhti. Në kuvendin e lartpërmendur ndonëse u lidh besa, nuk morën pjesë Sulejman Batusha, Shaban Binaku e Rust Kabashi të cilët e dëmtuan shumë atë kryengritje. Poeti patriot Risto Siliqi i cili mori pjesë vetë në këtë kryengritje ka shkruar: "Ret ishin lidhun nyje, e pllumbat pikojshin si pikat e shiut, ndërsa trimat luftëtarë këndojshin sikur ishin në dasëm". Ndërsa për komandantin e kryengritësve shkruante: Isa Bega Boletina / Bir i së njërës kosovesh/mbi halldupa, mbi coftina,/Nget e shket me shpatë zhvesh". Ndonëse kryengritja dështoi, armikut i mbetën me mijra të vrarë e të plagosur si dhe 80 oficera madhorë gjë e cila bëhet e ditur dhe nga dokumentet osmane të kohës. Ushtria osmane e udhëhequr nga gjeneralët kriminel, Dergut Pasha e Shefqet Pasha bëri krime të papërshkruara ndaj popullsisë duke vrarë e varë, djegur e plaçkitur. Për këtë rapsodi popullor ka kënduar: N'Kaçanik e në Boletin /Krejt Kosova u mbush me tym /u mbush me tym e na i dual flaka / E dogj me topa Dergut Pasha".