“Kafkat e shqiptarëve
e tregojnë racën më superiore të Europës”
(Rudolf Virchow)
Ndërkohë, aq i bindur ishte Virchow në lidhje me përgjigjet
shkencore për racën shqiptare, saqë i drejtohet Kongresit të Berlinit që të
ruante këtë racë të rrallë. Atë, nuk e dëgjuan. Natyrisht që Shqipëria u
copëtua si mos më keq. Shkenca para politikës (interesave, pazareve) është thuajse
gjithmonë e zhvleftësuar. Po kaq vlerë kishte edhe drejtësia e Fuqive të Mëdha.
Do të ishte me shumë interes për publikun shqiptar të dinte kumtesën e mbajtur
nga Virchow në lidhje me racën shqiptare dhe përpjekjet që ai ka bërë për
vlerësimin tonë, nga Kongresi i Berlinit, si racë me tipare të veçanta. Por
profesori i ditur, nuk ishte i vetmi që i shikonte shqiptarët si një racë tejet
të lashtë”
Shkenca para politikës (interesave, pazareve) është thuajse
gjithmonë e zhvleftësuar. . (Albert Hitoaliaj )
Por sidoqoft në Parlamentin e Anglisë diskutohej:“Joseph Cowen: Besoj se qëllimi i anijeve luftarake që do të mblidhen në Raguzë është që t’u kallin frikën turqve. Po sikur të mos i zërë frika Turqit? Çdo të bëhet atëherë? Forca detare e Anglisë, e Anglisë së lirë dhe konstitucionale, a do të përdoret për të djegur a për të shkatërruar kasollet e gjahtarëve, peshkatarëve ose barinjve shqiptarë të Ulqinit? Për këtë qëllim të poshtër do të përdoret fuqia e Britanisë? Për fitim të kujt do të bëhet kjo padrejtësi? Për fitim të malazezëve...Malazezët janë rrethuar prej një populli tjetër, i cili është aq trim sa ata, dhe historia e të cilit humbet në brymë të kohës. Shqiptarët janë më i vjetri komb i Lindjes. Ishin atje më parë se grekët e vjetër. Shqiptarët kanë legjenda, gjuhë e karakteristika të veçanta të tyre. Kanë ca cilësi që ndryshojnë fare nga ato të malazezëve, po janë aq trima sa ata dhe dashuria e tyre për liri, as u vu as mund të vihet në dyshim. Plani i fuqive të mëdha është të marrin një copë të Shqipërisë dhe t’ia japin Malit të Zi, pa i pyetur shqiptarët dhe pa u marrë atyre leje. ( Përmbledhur nga Kristo Frasheri 1961)
Në vitin 1915, pas ndarjes së padrejtë të trojeve shqiptare,
Shqipëria kërcënohej sërish nga një copëtim i ri. Ishte viti i Traktatit
të fshehtë të LondrësNë këtë vit, Faik
bej Konica, intelektuali i njohur shqiptar, ngre zërin për padrejtësitë e
radhës që po bëheshin ndaj shqiptarëve. Në atë kohë ai ndodhej në Lozanë,
Zvicër. Më 12 nëntor 1915, duke i dërguar një letër të hapur, zotit Hans
Delbruck, (këshilltar i afërt i qeverisë, profesor i historisë moderne në
Universitetin e Berlinit), Në këtë këtë
letër të Konicës, është se ndër të tjerë ai i referohet edhe Virchow-t, për t’i
treguar profesorit gjerman, Hans Delbruck, tiparet e kombit shqiptar. Ja seç
shkruan ndër të tjera Faik bej Konica:
“...mund t’ju vë në dijeni për ekzistencën e një traktati bullgaro-grek për ndarjen e Shqipërisë, traktat i sugjeruar, miratuar, vulosur dhe garantuar nga Gjermania. Për këtë arsye, marr guximin t’ju drejtoj, i lutur nga bashkatdhetarët e mi një pyetje: “Si do të arrini ju të pajtoni deklaratën tuaj me planin brutal të copëtimit të Shqipërisë?”
....Ja një vend, ja një popull që hyn në kategorinë e
“kombësive të vogla” dhe që do të meritonte, në mënyrë të veçantë, mirësinë dhe
vlerësimin tuaj. A nuk ka thënë Mommseni juaj se kombi shqiptar është më i
vjetri në Ballkan? A nuk a ka quajtur shpesh Virchow-i juaj “kombin me të
vërtetë më superior” të Europës Lindore? A nuk e kanë përsëritur në çdo kohë,
dijetarët tuaj, që shqiptari dallohet
nga fqinjët e tij për nga gjuha dhe shpirti?”
Që profesor Virchow ishte një prej emrave më të shquar të
shkencëtarëve të kohës, vihet re lehtë. Këtë ide e përforcon edhe më tepër
Blowitz në artikullin e tij. Duket se ky emër i famshëm kishte bërë që
artikulli i Blowitz, të botohej, në të njëjtën kohë me Times, edhe në cepin më
të largët të botës, në Zelandën e Re (“Dr. Virchow on skulls”, New Zealand 22
November 1878) Ja se si e përshkruan Blowitz-i takimin në shtëpinë e profesorit
Virchow:
Aq të njohura ishin bërë për kohën pohimet e Virchow-it,
saqë kishte raste kur merreshin si treguese krahasuese të superioritetit.
Qëllimet se përse bëheshin këto krahasime nuk janë më të rëndësishme sesa fakti
që i referoheshin shkencës antropologjike si element i pakundërshtueshëm.
Këtyre krahasimeve nuk iu shmang as poeti kombëtar më i madh rumun, Mihai
Eminesku. :” Raca e pastër shqiptare, e para nga perandoria e lashtë e Lindjes”
Raca shqiptare nuk ka nxjerrë vetëm burra të pushkës,por
edhe njerëz të mendjes e të shpirtit,filozofë,ligjëvënës,burra
shteti,shkencëtarë,letrarë,dijetarë,poetë e artiste të mëdhënj.Numrit të
njerëzve të dëgjuar,që njihen si Shqiptarë,duhet t’i shtohet një numër tjetër
shumë m’i i madh të panjohurishë,që janë mbajtur si pjellë e ndonjë populli
tjetër dhe që ne nuk ua dimë emrat.
E kemi edhe profesorin Stillman (antropolog i njohur
gjerman) , i cili në kujtimet e tij për takimet me Z.Virchow në lidhje me
studimet e racës shqiptare Ai përmend një bisedë që ka bërë me profesor Virchow
në lidhje me Pellazgët dhe nisur nga kjo i dërgon atij kafkat e shqiptarëve.
Nuk duhet shumë mprehtësi për të kuptuar se raca pellazgjike për të cilën
Stillman kishte biseduar dikur me profesorin ishin pikërisht shqiptarët. Në të
kundërt përse do përmendte këtë gjë kur synonte të shtinte në dorë kafkën e
shqiptarit? (A.H)
“Mbledhjen e kësaj lëndeje, lëndës së racës ne nuk duhet t’a
kërkojmë prej të huajvet,por prej vetë Shqiptarëvet..Për të zbuluar
origjinën tonë dhe për të njohur
vetvehten duhet t’i kushtojmë kujdesin e duhur studimit të races,që do të
kishte për rendësi të barabartë,në mos më të madhe me studimin e gjuhës e të
historisë ( Jakov Milaj1911-1997))Kontributin që kjo race i ka sjellë botës,në
përpjesim më numrin e me kushtet në të cilat ka jetuar,nuk e vë prapa racavet
të tjera fqinje. Tregon,për kundrazi,se paja shpirtërore e sajë është e madhe
dhe e shumanshme.”
Duke e pasur një vetvete me një pajë shpirtërore të madhe
dhe të shumanshme, si mundemi të luftojmë që ta shëmtojmë vetvetën Por dikur
karshi botës thonim se ne Kosovë jemi 95% shqipëtar.
“Popujt që kanë patur të bëjnë me Ilirët gjatë shekujve kanë
qenë kolonizatorë,pushtonjës ushtarakë ose migrantë endacakë.Këta nuk kanë
patur kontakt të barabartëme të gjithë turmën ilirike të përhapur në një trevë
kaq të madhe.Por,ndërsa,ndrydhja e tyre ka qenë më forte për disa fise e
vise,ka qenë shumë me dobët ose nuk është ndier aspak nder fise e vise të
tjeraDisa nga keta popuj,nuk kanë lënë gjurmë veçse në qytetrim: kurse disa të
tjerë kanë lënë shumë gjak ndër fiset e pushtuara.Vetëm ai grup i Ilirve që më vonë
u quajt me emrin Shqiptar,qëndroi m’i pastërti dhe,me gjithë se e ndjeu mjaft
ndikesen e qytetërimit të huaj,mbeti gati krejt i paprekur për nga
raca.”.Kështu pra na e spjegon Jakov Milaj racen shqiptare.
Fahri Xharra, 25.06.13
Gjakovë
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen