Gani Xhafolli

Gani Xhafolli

Gani Xhafolli u lind në fshatin Drenofc, afër Prishtinës, më 25 nëntor 1942. Ka kryer Akademinë pedagogjike në Prishtinë. Ka punuar në arsim: në Drenofc, Barilevë, në Lipjan dhe në Magure, si mësues. Mëpastaj ka punuar në Radio Televizionin e Prishtinës prej vitit 1979 redaktor në programin për fëmijë deri në 1990, kur pushteti okupues i Beogradit e dëboi me dhunë nga puna së bashkume 1340 punëtorë të RTP-së. Ka fituar shume çmime letrare.
Gani Xhafolli ndërroi jetë në moshën 70 vjeçare në Prishtinë, më 16. 06. 2015.
 

Vepra të botuara:

  1. TE PORTA E EDHAVE.
  2. ZOG SHIU (poezi) 1979.
  3. ËNDRRA NË SHUPLAKË (poezi) 1981.
  4. ZOGJËT FLUTUROJNË MBI LULE (poezi) Tiranë,1984.
  5. VJERSHEN S’E ZË GJUMI (poezi) 1985.
  6. LULE MA JEP DORËN (poezi) Shkup,1986.
  7. KROI THËRRET DALLËNDYSHET (poezi) 1987.

  8. SHTËPIA ME KULM TEPOSHTË (roman) 1988.
  9. PLESHTI HA ME DY LUGE (poezi) 1990.

10. KUQ E ZI (poezi) Cyrih, Zvicër,1990.
11. LEJLEK I SYRIT (poezi) Shkup, 1992.
12. PO (roman) Shkup, 1996 (i shpërblyer me çmimin e dytë).
13. TË DUA (roman i shpërblyer me çmimin e parë,1997).
14. NUSE NËN MOLLË (dramë) 1997.
15. GJEOMETRIA E SYRIT (poezi) 1999 (e shpërblyer për veprën më të mirë nga LSHK).
16. GISHTI IDIOT (poezi) 2000.
17. PRINCESHA E VOGËL (poezi) 2000.
18. SHTEPIA ME KULM TEPOSHTË (roman) Shkup, 1999 (ribotim) .
19. DIELLI ME TRI DRITARE (monografi letrare) 2000.
20. NË GOJË TE GJARPRIT (roman) 2000.



Poezi nga Gani Xhafolli


ZEMREN E KAM PLOT OQEANE 

UNË JAM gani xhafolli

Zemrën e kam plot dritare

zemrën e kam plot unaza

zemrën e kam plot oqeane

zemrën e kam plot ajër

e plot diell

e kam plot dete

e plot zogj

e kam plot rrugë

e plot pemë

e kam plot lule

e plot dashuri

e kam plot bletë

e plot këngë

nuk e kam

asnjë miligram

urrejtje

KAM FLUTURUAR

SHPESH

Erdhi koha të kthehem

në atdhe e t’u marr erë luleve

+ pemëve në degë

shtëpinë e kam parë shpesh

ëndërr

kam fluturuar mbi

pemë e mbi kroje

duart e gjyshes i kam

vizatuar çdo javë

do të pi ujë çdo orë

do të ha pemë të vendlindjes

çdo ditë

diellin do ta fotografoj

çdo mëngjes

DASHURIA U DUHET

TË GJITHA FAQEVE

Shumë bëhem nervoze

kur në mbrëmje

ndalet rryma

e librat mbesin në terr

nuk ka faj Luli që

nganjëherë i ha gishtat

zemra ime kërkon

sa më shumë këngë

JAM shumë e vogël

për nervozë

dashuria u duhet

faqeve e të gjitha luleve

NUK DI PSE GAFORRJA

EC MBRAPSHT

E kam pyetur gjyshin

më ka thënë NUK DI

e kam pyetur një vajzë

në Francë

PYETE LUMIN

në vendlindje e

kam pyetur një ditë

GAFORREN në

Danimarkë

nuk di pse iku prej meje

kur unë nuk jam polic

DIELLI SHKRUAN

PROZË NË FAQE

Kur e përqafojmë gjyshen

në mbrëmje

zgjohemi më të ëmbël

në mëngjes

e dielli shkruan prozë

në faqe

që mund të lexohet

vetëm me puthje

edhe hëna shkruan poezi

me buzë moderne

PJESHKAT I KA

ZËNË GJUMI

Pjeshkat në katund

i ka zënë gjumi

presin dorën time

të butë

nw ëndërr i lexojnë

vargjet prej rëre

gjethet këqyrin

mos po më shohin

në rrugë

u kujtohet kur isha

zog mëndafshi në degë

dhe ylber në mollë

JAM BËRË SI

LEJLEK I LODHUR

Kam kohë tepër pak

të shkruaj vjeshta

është ulur mbi flokët e mia

dhe u jep krejt ngjyrë

bryme

jam bërë si lejlek i lodhur

ENDE nuk e kam harruar

MOLLËN në Toplicë

të gjyshit e gjyshes

më kujtohen të gjitha

dyert me zog flamuri

JAM lodhur shumë

prej malit në mal

prej trenit në tren

më duket 1000 vjet i kam

DËSHIRË GJATË NJË

NATE KUR FLUTURA

ISHTE NË MËRGIM

Ah sikur ta kisha një kalë

të bardhë

një kalë të bardhë

që fluturon përmbi pyll

e përmbi fusha

ah sikur ta kisha një mollë

një mollë të artë

një mollë të artë

një mollë të artë të Çamërisë

ose të Shkodrës

do të isha nisur

drejt fluturës

DY JAVË KA QARË DEGA

Mos ua thyeni pemëve duart

sepse mërziten tepër gjethet

e nuk i merr gjumi

dhe qajnë në heshtje

edhe shiu nuk e ndjen

veten mirë

një qershi është ankuar

shumë

kur një djalë ia ka thyer

pesë gishta

dy javë ka qarë dega

DASHURIA ËSHTË

ME SHUMË ZEMRA

Dashuria është e ëmbël si molla

E përqafon një ylber të vogël

Kënaqesh

Dashuria është me shumë zemra

I duhet lumit

I duhet detit i thua MERRE

Me dashuri e hap derën

Kur vjen dikush dhe i qet kafe

Me dashuri zgjohesh

Në mëngjes për një përqafim

Të diellit

E katër përqafime të nënës

Dashuri është edhe kur mbyll

Derën kur shkëlqen hëna

ÇDO DITË

FLET ME DIELL

Kur erdhi Skënderbeu

Në Prishtinë

Motra lindi djalë

Emrin e mori Trim

Skënderbeu në KALË

Diçka i thoshte dielli

HIJE I KA SHPATA

KALI i këqyri retë

E kishte marrë malli

Për krejt Dardaninë

ENDE s'e merr Gjumi

As KALIN as Gjergjin

të flet me DIELLIN

     



DIKUR EDHE

TREGIMET PLAKEN

Sigurisht e keni parë

Peshku ha pa duar

Noton pa këmbë

Dimrit nuk di a nerth shumë

Dhe a ia di emrin botës

Edhe unë kam qenë peshk

Në barkun e nënës

Tash jam gjysh me mjekër

Edhe unë çuditem qysh i

Shkruaj vjershat e reja

E di: dikur edhe tregimet plaken

Pikëpyetjet a i lexon dikush

Plaket edhe banesa dikur

Plaket edhe nëna

Edhe makina e shkrimit

Dielli pikëpyetje a plaket

KUR FLUTUROJNË

BUZËQESHJET

E njoh një vajzë

I ka dy bylbyla

Në zemër

Këndojnë kur ajo

E vizaton diellin

Dhe mbjell lule

Këndojnë kur ajo

E shkruan fjalën

atdhe

këndojnë kur nëna lind djalë

dhe fluturojnë buzëqeshjet

DIÇKA MË KA DHËNË

NJË KËRMILL

Jam munduar shumë

Ta shkruaj një vjershë

Të verdhë në vjeshtë

I kam lutur të gjitha

Lulet të më ndihmojnë

Edhe lumin

Edhe hënën

Diçka më ka dhënë deti

Diçka më ka dhënë pylli

Diçka më ka dhënë kërmilli

Diçka një patë e egër

Diçka më ka dhënë

Një vetull e një vajze

Diçka një krah i një fluture

Diçka më ka dhënë

Një buzëqeshje xheloze

     



VJERSHAVE

U RRITET BUKURIA

Flokët i rriten Lises

dhëmbët i rriten Gentit

duart i rriten hënës

këmbët i rriten Yllit

e pëllumbave u rriten

krahët

plepave u rriten gjethet

dardhave u rritet bishti

mua më rriten vjershat

vjershave u rritet bukuria

KAM HARRUAR

SI DUKEJ SHTËPIA

E VJETËR

Kam harruar si dukej

shtëpia e vjetër

me dy dhoma e një kuzhinë

me pak lugë e tri dritare

do ta pyes Agim Devën

dhe tash e shoh pak

Shtëpinë e Re

nuk di a ka dritë mbi kulm

nuk di si duken pikturat

e mia në terr

dhe a mërziten

që nuk i shoh mirë

të martën do të shkoj

në spital

kam menduar se do të shihja

edhe pa dritare

nuk di si duket as liria

as fletorja e parë

e bukurshkrimit me një zog

LETËR MOTRËS

NË GJENEVË

E vogël ishe

kur të puthte era

kur të buzëqeshte

shiu

nën kumbulla dhe degë

fustanin e kishe

me ngjyra

e vogël ishe atëherë 

kur u ke kënduar

gjetheve

dhe një cope buke

flamurin e ke vizatuar

tinëz në shuplakë

mos i harro ëndrrat

mos e harro nënën

as hijen tënde të vogël

MË KUJTOHET kënga JOTE:

ende ka shumë borë

____________

Përgatiti: H. Muhaxheri