F A Q E T

Samstag, 21. Dezember 2013

Ali Huruglica

Ali Huruglica

(1930 – 1996)

Ali Huruglica është njëri ndër poetët më të frytshëm dhe më risimtar të letërsisë shqipe, në lëminë e krijimtarisë poetike për fëmijë, Ali Huruglica, u lind në vitin 1930 në fshatin Gjyryshec të Dardanës. Fëmijërinë, deri në moshën 12 vjeçare, e kaloi në vendlindje, si bari. Babai i tij, Salihu, e mësoi të shkruante dhe të lexonte në gjuhën shqipe. Gjatë vitit 1942 u regjistrua në klasë të dytë të shkollës fillore “Bogdani” në Gjilan, ku përjetoi masakrën e njohur të Gjilanit. Në dhjetor të vitit 1944, ai dhe motra e tij 5-vjeçare, Taibeja, u detyruan të largohen nga Gjilani. Shkollën fillore arriti ta kryen tek në vitin 1948.
Pas përfundimit të shkollës fillore ai mori përsipër detyrën e mësuesit, të cilën e kreu me sukses për 24 vjet me radhë. Shkollën Normale dhe Shkollën e Lartë Pedagogjike, Dega e Letërsisë Shqipe, i përfundoi në Prishtinë, pa shkëputje nga puna . Më vonë shkoi në Shkup, ku punoi si redaktor i revistave për fëmijë “Fatosi” e “Gëzimi”. Më 1973 u kthye përsëri në Gjilan dhe u punësua në bibliotekën e qytetit, ku punoi një kohë të gjatë.
Në Gjilan ka udhëhequr Klubin letrar “Dardania” të qytetit si dhe organizoi një shkollë letrare për fëmijë, me të cilët edhe nxori dy numra të revistës “Ylberi” dhe një libër më shkrime të vijuesve të kësaj shkolle “Libri që po shkruhet…”
Huruglica shumicën e veprave të tij letrare ua kushtoi fëmijëve, vdiq me 15 dhjeto 1996.
Krijimet e tij janë përfshirë në disa nga antologjitë e poezisë shqipe për fëmijë, po edhe në gjuhë të tjera.
 



 Veprat letrare:

  • “Zani i zamarës” 1964,
  • “Kaçuba” 1966,
  • “Ylli m’ka tregue”1967,
  • “Kangët e plakut me lahutë” 1968,
  • “Pulëbardha” 1968,
  • “Shkurtabiqi zemërartë” 1968,
  • “Zogu i bardhë” 1969,
  • “Xhita me yll”1969,
  • “Bilbili i gëzimit”1971
  • “Kthimi në fëmijëri” 1971,
  •  “Qershia me çadër”1973,
  • “Këngët e shkronjave” 1973 (bashkë me Fejzi Bojkun),
  • ”Vjersha të zgjedhura” 1976,
  • “Princi i trandofilave” 1977,
  • “Dreri në mal” 1989,
  • “Jastëku i ëndrrave” 1996 ,
  • “Duar të bardha” 2002.
   

Poezi nga Ali Huruglica


PISHAT E VENDIT TIM

N’krahët tuaj dua t’pushoj, o pisha,
Dhe për ju natë e ditë të këndoj...
Sa ju dua! Kësula e këmisha
Të gjitha i keni njësoj...

Herë më dukeni si ushtarë,
Herë si nuse malësore,
Ju s’keni nevojë për margaritarë,
Ju vetë m’i stolisni male e bregore.

Në halat tuaja të blerta,
Zogu i bukurisë përherë pushon,
E mbi majat tuaja – hëna lulediell
Ëmbël, ëmbël qesh e vizullon.

Nën ju, në barë të butë
Dreri shtratin e ka në verë,
Në luhajat tuaja, pa tutë,
Kitra e vogël luhatet si n’erë...

 

DORA E USHTARIT

Për vend të vet
Për atdhe
Si shpatë
I bie flakës i bie zjarrit
Dora e ushtarit
Dora e ushtarit.

Ajo lojën e di lojë
E mahinë mahi
E nëse ka nevojë
Bëhet edhe rrufe
Që të na ruaj ne
Prej barbarit
Dora e ushtarit
Dora e ushtarit

E në paqe e në rehati
Kur s’ka drojë as tutë
Dorë e nënës është dora e tij
Dora e ushtarit – qengj i butë.

 

ZOGU I VOGËL

Degën e blertë
Po e përkund puhia
Në të zogu i vogël
Po flen si fëmija.

Nën degë - burimi
Ëmbël po gurgullon
Zogut të vogël
Ninullën ia këndon

 


LUTJE

Oj erë lum era
Fryj më ngadal’
Se zogu i vogël
Tash vlen në mal.

Nesër herët
Zgjohet me diell
Dhe në fushë e mal
Këndon me fyell ...

Oj erë lum era
Fryj më ngadal’
Se zogu i vogël
Tash flen në mal.

 

NËNA I KËNDON
CERGARIT TË VOGËL


Shpend
Sonte do të flejmë në fushë
E në çadrën tonë
Do të vijë një drenushë
Ty ajo dorën do ta lëpijë
Dhe ti do të bëhesh
Më i miri fëmijë.

Sy
Sonte do të flemë në livadh
E në çadrën tonë
Do të vijë një dre i madh
Një dre me shumë brirë
Dhe ka për të shëtitur
Nëpër fushë e lendinë.

Yll
Sonte do të flejmë në pyll
E mbi çadrën tonë
Do të zbres një yll
E ai do të shndrisë e do të shndrisë
E ti më i madh do të bëhesh pasha sytë.

Lule
Sonte do të flejmë afër burimit
E mbi çadrën tonë
Do të këndojë
Këngëtari më i mirë
Bilbili i gëzimit...

 

KËNGA PËR GJYSAGJYSHIN
 

Nipi e mbesa
mbrëmë për gjyshin janë përlarë
veç që s’janë rrahur
veç që s’janë sharë!
-Është gjyshi im, është gjyshi im!
Gjyshin unë më shumë e dua
Gjyshi duhet të flej me mua!
-Bre?! Ç‘ka thua:
Po unë më shumë se ti e dua
Gjyshi duhet të flej me mua!
Nipi e mbesa, qe besa
u përlanë e u përlanë
dhe gjyshin e ndanë...
Tash nuk kanë më gjysh
Mbesa ka një gjysagjysh,
nipi ka një gjysagjysh.

 
GJYSAGJYSHI I MBESËS
 
Gjysagjyshi eja të rrëshqasim nëpër borë!
(Ai ka një këmbë
ai ka një dorë)
Gjysagjyshi sharron në borë.
E mba në dorë
po nuk rrëshqet ai,
e hipi në sajë

në vend të rrëshqitjes vaj!
-Gjysagjysh një përrallë e dua!
Gjysagjyshi përrallën e nisë,
përralla - gjysë?!

-Pse përralla gjysmë
Gjysagjysh, kështu ku ke parë?!
(“Vetë më keni ndarë”)

Gjysagjyshi ia nis këngës
Kënga gjysmë;
ia nis lojës
loja - gjysmë;
ia nis valles
vallja- gjysmë?!
Mbesa mbushet plot hidhërim:
Kështu nuk ka kuptim!
Kur nisesh për diku;
Çka u muar vesh
nëse nuk arrin deri në fund?
(Pse u përlatë? Pse më ndatë?!

 
GJYSAGJYSHI I NIPIT

Një palë këpucë
Gjysagjysh blemi mua!
Gjysagjyshi fluturim
një këpucë ia blen në vetëshërbim
(Njërën këmbë mbathur
tjetrën zbathur!)

Gjysagjysh një palë rroba
unë i dua!-
Ai një palë rroba
ia blen në vetëshërbim
Nipi i veshi,
rrobat - gjysmë!
-Kështu –tha- nuk ka kuptim!

(Kush ju ka faj
që s’mirreni vesh?!)

E keqja kur njerëzit
nuk mirren vesh,
nis me flakaresh, e përshesh

Nipi e mbesa kuptuan
dhe u pajtuan:
gjyshin e bashkuan si më parë
çdo gjë u kthye mbarë.
Mbesa në njërën anë,
nipi në tjetrën anë -
si lule në saksi...
Thua se vërtetë ish gjyshi vetë
e jo në fotografi!

 
GISHTI DIV

Babi im
gishtin e ka div,
me gisht të tij s’ka mahi,
ai e ka zemrën plot fuqi.

Gishti i tij
natën e bën dritë
dimrin verë,
ai ngjall makinat nëpër kombinate
ai i lëviz trenat
nëpër rrafshe e shpate,
ai me ashensor
të çon në trembëdhjetë kate.
ai e nxen ujin në bojler,
ai bën dritë në lambadare,
ujë të nxetë të lëshon nga tushi
gisht më të fuqishëm askush s’ka se babushi.

Tak,
e prek sustën e termocentralit
në Obiliq
dhe në tërë Kosovën bëhet dritë,
deri në fshatin tim
e në Shahiq

Gisht të fuqishëm ka im at,
ai ndriçon qytet dhe fshat.

_________
Prezntimin e përgatiti shkrimtari Rrahim Sadiku
Fotografinë e shkrimtarit Ali Huruglia  na e dërgoj poeti Sinan Sadiku

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen