Fran Ukcama - Kosovës duke iu ngjitur në maja

UDHËRREFIMTARI IBRAHIM RUGOVA 
 

Ai, ënderrimtari,
Gandi i kohrave moderrne,
Themeletari i historisë re
Prijës urtar, gojtari i kohes,
Kur Konopi n`fyt iu kput Kosoves,...
Shallin në n`qafë liroi për vete,
Ideor e folozof,
Në shtërngimet e shtërngatat,
Dhe mbi dimnat me rrufe,
Mendjen vuni busull të drejtes,
Presedenti i Republikes,
Fluturim si shqionjë,
Mbet mbi qiejt e Shqiptarisë,
Dje dhe sodit,
e përgjithmonë,
Si mbi det ndriçon fanari
Brezave udhërrefimtari,
në Altarin e naltë të Kombit!

 

 

AZEM SHKRELI DETI I BJESHKËS

Sot u nisa udhëve të Shkrelit, gjurmë më gjurmë pas milingojës,
Nuk po mbledh kokërrërra gruri, por fara vargu, fara fjale,
Urat, ylberet e qiellit, luginës së Drinit të Bardhë,
Me duhamën e Valbonës, laj figurat në rrueza trofte,
Ndjek një varg, gjëj një shteg , po lyp Detin n` zëmër të bjeshkës,
Deti, ku ma i bukuri diell, përshndritë vargje e poema,
N` Lugje të Verdha, n` vegshë orteku, gjëj tregimet dhe romanet,
Shkruar në vetull të nji shkambi, mbi gjoks ahu e çetine,
Fletorja, një bli i bardhë, ku bilbiliat kangët s`i prajnë,
Ku shungllon lahuta e motit, ku kreh telat n`erna lira,
Ku më merr jela e gjogut, Bjeshkeve t`Nemuna, tej në prehnin e artë të hënës,
Me gurgullimë shpirti ,motit ka skaliti të nesermen, zemra e madhe e poetit..
Hurb në gurrën e pashterrur, hurb e s`ngijem, mbes i etur,
në ujëvarat si bistekë, gurrave ku lodrojnë shqerrat,
lëshuar shpatesh mbi lulënaja , po kthej fisit ku guf ama,
ulem e puth lulet e majit, më deh aroma e bëhem bletë,
krahët i mbush nektar frymëzimi, e marr kurmin prej profetit ,
varse ari në shpirtin tim , një qershi më çel pranverë,
gajtan dredhëzash e boronicash, zanat që i dashuroi, Ai,
metaforat, gjithë lloj ngjyrash, mbetem, dehuri, i lumturuar,
sot që solla mbi krah fluture, ndezur unorit dhe eshkës,
vargun e drojtur, flakë i skuqun, si nxënsi para mesusesit,
Mësuesi i Madh, që në libra mbolli,vajin dhe gazin e Kombit,
njomi shpirtin nepër vise me visare, dritëzat si farëzat e jetës , ku kumbojnë,
aq sa Fusha e Kosoves, aq sa Prishtina me rrethe, aq sa gryka e Rugoves,
aq sa Prizreni i Lidhjes , aq sa Shkodra, sa Tirana, aq sa Myzeqeja, tej kufijve e rrethit botes,
aq sa Manastiri i shkronjes, aq sa Korça, kënga - lirë, aq sa visaret e Toskës
aq sa Vjosë , aq sa Shkumbin , aq sa trojet krejt shqiptare, Ulqin, Prishevë, deri n` Çameri,
Bredhi, i blerti n` shpatull të kreshtës, kuvendit, sofres së librit,
Ti fjala ari, urti mali, ashti i Arbrit, ti klasiku dhe moderrni,
lumi plot me tamel alpesh, Kapuç Dielli, Ti jeton te shpirti i Kombit,
si Deti i Bjeshke,
Det i i bjeshkës, Azem Shkreli !!!

 

 

KOSOVES KUR NDIZEJ TOKA DHE QIELLI

A asht Muji, a asht Halili,
A mos Gjergj Elez Alia , AI, që flakeron Ipari?!!
Luftë po bajnë të vijë Lira,
Kështjellë Kosova, rreth djemnia,
Si kreshnik Adem Jashari,
si bajloz përballë Sebia!

Vlon vullkani n`krahnuer të Kombit ,
Tym e flakë bjeshka e vërrini,
S`asht ma, Ai , shkumëbardhi,
Me valë gjaku dirgjet Drini!
Bashkue asht qielli edhe toka,
vetetimë shpirti i ndezun,
U.Ç.K, t` bekoi Nanëlokja:
- Hallal gjini,
në sulm !- të tha,
- Në sulm, pa epun ,
mbroni nderin, mbroni besën,
trojet kurrë mos i lini!!!

Ngrihet n`kambë prej shtratit plaku,
N`kambë asht ngritë prej djepit fëmija,
Dardanisë me rod shqiptari,
Të mbretërojë gjithmonë Liria!

U vërsulën egërsinat, dogjën e poqën,
Maleve t`ua ulin kryet,
Por barbarët pas turpin e morën,
Gjaku i Arbnit nuk u shprish...
N`shkamb rreth gjoksit të Kastriotit,
Forca e Arbrit doli në dritë,
Lisat ngulën rranjtë, qindëfish !

Dhe shqiponja i shtriu krahët,
Rroku Shkup e deri në Ulqin,
Prej Presheve e Bujanovcit,
Plavë, Guci e Manastir,
Aty ku shkronjat shqipe u skaliten me shkelqim,
Tej, ku i ka dejet Çamëria,
Ardhëmerinë ta gëzojë shqiptari,
Bashkim në flatra, Shqiptaria,
Andërra e shpresa , rreze dielli,
Andërra e shprea, - një kushtrim !

Ndritën trojet,u ngjallën Tëparët,
Qeshi dita, zbardhi koha,
Prinë Heronjtë, ngadhnjimtarët,
Konopin n` fyt kputi Kosova,
Liroi shallin rrethit qafës,
Gandi i kohës së re,
Filozof ` i Epokës moderrne,
Themeltar në histori, shekull më shekull, fanar brezash,
Presedent, Ibrahim Rugova !!

Qite zanin kupes së qiellit,
Jepa fushës, jepja malit:- O hee, heeej!
N`shtatë e shtatëdhjetë, gjallë, kush je!!
Me piskamë Kushtrimtari,
Ti, ndër shekuj rron mbas sodit,
Flamurtar, ku thërret lavdia, si shqiponja re mbi re,
ku Kosova, ku Shqperia, e ku mbarë Shqiptaria,
si në festa, dasma , gëzime, Ti i pari, je me ne,
si n` shtërngim, kur t` lyp Liria,
Ti sfiniks, Ti , prin në ball,
Në Altar, Hero i Kombit, Komandant Adem Jashari!

 

 

A I E KEMI FILOZOFËT

- Akademik, Prof. Rexhep Qoses-

A i kemi filozofët si kohnave u gjenden,
i kemi edhe unë këtë fort mirë e di,
nis zemren time në krahet e një shpendi,
për Rexhep Qosen dergoi një urim..

A i degjojmë filozofet, kur mendi` përcjellin,
medyshje jam, n`politikë e qeveri,
ketej dhe andej, ku Kombin e kemi,
të tjeret na i lakmojnë, ne i mbyllim sytë!

Ç`ka janë në antikë, mesjetë e me radhë,
para mendje ndriturit, te oxhaku i Kombit,
edhe njeqind vite, o shqiponja e zbardhë,
mendimesh e brengash, uritia prej zotit!



MË DËRGO NJË GRUSHT VALBONË

Motër moj që të pikon shpirti,
Dashuri , mjaltë të pikon,
Më dërgo prej zemrës së fisit,
Pak freski, një grusht Valbonë !

Motër moj, që të pikon shpirti,...
Mirësi, bojli në qershor,
më dërgo prej zemrës së fisit,
një sapllak, tamël me borë!

Motër moj, që të pikon shpirti,
Bujari nën një hije blini
më dërgo prej zemrës së fisit,
kangën e nadjes të një bilbili !

Motër moj, që të pikon shpirti,
Lotë orteku, shkri në krua,
Rrok çdo thep a maje lisi,
Puthmi trojet sall për mua!

Ti në Valbonë e unë në Fier,
Djegur mallit, dëshëruar,
n` telefona shpesh po ndihem,
zogjë të zbardhun,t` pa harruar!