Naim Fetaj

Naim Fetaj

Naim Fetaj, lindi më 07.02.1961 në Strellc të Decanit. Shkollën fillore e ka kryer në vendelindje, ndërsa të mesmen në Deçan. Ndërsa, Fakultetin Filozofik ( Degen e Letersisë dhe të Gjuhës Shqipe) e ka përfunduar në Prishtinë. Mëpastaj ka punuar gazetar në Programin Dokumentar të Televizionit të Prishtines, deri në mbylljen e tij me pesë korrik 1990. 
Pos gazetarisë, Naimi që herët ka filluar të shkruaj dhe të botoj edhe poezi nepër gazetat dhe revistat e kohës. Ka të botuara vellimet poetike.
Nga viti 1991, jeton në Gjermani.

Veprat:

• "Yjet bëjnë roje",poezi,  Rilindja,1987
• "Terrinë përtej diellit", poezi, SHB "Artini", 2013
• "Vezullimë thinjash", poezi, SHB "Beqir Musliu" 2015

Çmimet:

• Çmimi "Hivzi Sulejmani" për librin më të mirë të botuar nga autorët e rinj.
• Çmimin e parë të konkursit "Takimet e Azem Shkrelit" në mërgatë, për librin më të mirë.

Poezi nga Naim Fetaj

TUJ KERKUE ESHTRA

( Për te zhdukurit-si këngë vaji )

Varre krejt na u bënë
Ato ara e vreshta...
Tuj kerkue eshtra...

Mbi ne ...zgerdhihet vjeshta

E askund s'ju gjejmë

Rrallë ndër këngë a vjersha
Pak më keq se ju

Po na vret dhe heshtja...

2.

Të këputura... nënat
I japin gji dhe malit
Veç hatri i djalit

I ruajnë dhe sytë e ballit

(More le t'këndon aty edhe ai zogu i zi
Veç varrin nëna...diku ta di
Ohiiiii......iiiiiiiiii....)

3.

Me dhemb shpirtin
Pleqtë tue ndalë
Permbi ata eshtra

Me i lanë dy lotë t'valë

Zi ...sikur gurëvarri
Myky i bani nuset
Malli për ju ...i shterroi krejt puset

E motrës as Drini ...nuk ia shpëlanë buzët

Ai gjogu i Doruntinës

Gjëmë i mbushi rrugët

Krejt terrinë e vrugët...

( Dhe vëllau kur po e thërret vëllanë
As bjeshkët ...s'po e mbajnë hatanë
Ohhiiiii.....iiiiiii....moj nanë...)

4.

Veç vajin e fëmijëve
Po e endin bilbilat
Të mos fiken kandilat

Vesa e zemres...kur t'i lagë fitilat...

(Hornberg,18.10.2014 )

...DHE E HUMBEM RRUGËN

Retë pushtuan qiellin e mjegulla kokat tona
Vec terrinë e tym.. ky imazh i marrë
Ec e gjeje rrugen ...prej shpije ndihet gjëma...
Askund një copë diell mbi kullë s'ka fanar

Natë e trishtë...e tmerrshme
Si nata e vorrit
( Ne...na kanë lënë... baco )

E humbem edhe rrugën ...në mes të oborrit

MOJ EUROPË...

Kur unë kisha qiellin n'dorë
Pate nisë ti... me hecë përtokë

...E m'i vodhe diell e hënë
Gjak e lotë tash ..gropë më gropë

Mos jam unë dhe varri yt
Moj ...Europë

SILLU...SILLU BOTË E VJETËR

Vetë e shpuam qiellin me shigjeta e plumba
Derisa shpirti na erdhi tek hunda

...Tash shi i zi pikon përmbi ne
...Si në ferr
Tek hamë njëri tjetrin përgjakët krejt nata
E dita krejt terrinë

Sa tmerr...sa tmerr

Sëmundjët kafshojnë globin
Si kobi kafkën tonë
Kur e ndërrojnë relievin me foto apatike
Njëri tjetrin hamë e pastaj festojmë
Se i vramë ninullat dhe këngët lirike

Fëmijët endin gjëmën me qefin nën sqetull
Mrizeve të huaja ku ëndërra e tyre vdes
Te përndjekurit gjysmën e botës e pushtuan
Pa bukë e ujë...gjysma tjeter vdes

U çmend njerëzia e zogjtë s'po këndojnë
Prej terri e tymnaje edhe sytë na lanë
Sillu.. sillu ti botë e vjetër
Rreth vehtes ...rreth diellit
Se ne rreth teje ...e sjellim hatanë

PEISAZH

Pëplasen me erën dhe bien përtokē gjethet
O sa skenë e trishtë krejt trupi rrënqethet

...S'po i lë vjeshta më gjethet nëpër degë
Veç ndonjë ftua të vonë a tek tuk ndonjë shegë

Sall pishat atje lartë si nuset me kurorë
Edhe kur fryen shumë luajnë e bëjnë me dorë

Në këtë erë furtunë kur u dorëzuan dhe lisat
Përmallshëm sytë e mi...mbeten peng tek pishat

( Hornberg ,08.10.2014. )

E RUAJTA TRIDHJETË VJETË

( Për Jusuf Gërvallën )

Si korb i zi
Lajmi atëbotë erdhi

...As fjalë...as vajë
Në buzët tona të thata

Ec...e shko në ligjerata

Njëqind orë ish dita
Dyqind orë ish nata

2.

Shikonim njëri tjetrin
Nganjëherë
E pshtynim vrerë

E askund
As ifff ...as ufff

Veç një zog atëbotë
Qante... edhe për ne

Guggu-Isuf...Guggu- Isuf

MOS O ZOT... MË KEQ

Në hënë s'ka më vend ...tej hënës gërmohet
Pluhur e piskamë...në tokë krejt terrinë
Ku ta gjejmë një vend e t'a shtrijmë këtë shpinë

...T'këndojmë për dashurinë...

Bota mbylli sytë.. vdekjen vjerr për vetull
Veç gurë e bërboça hedh mbi të ky shekull

As atje s'na lënë...ku bren miza hekur

Veç duke kënduar ...sa s'paskemi vdekur

Është vonë e më dukët thuaja teper vonë
S'na duron më kush ne duke kënduar

Dhe na vie rëndë a s'duam ta pranojmë

Stina e këngës ...moti paska shkuar

Telat e marrëzisë na e kputën shpirtin
Veç jargë rreth nesh... dreq o deli dreq
U vonuam shumë...dhe këngën e harruan

Mo Zo' më keq.. mo Zo' më keq...

KY QYTET

Ky qytet i huaj… m’i këputi këto këmbë
Si terrinë si ferr… çdo peizazh më tremb

As uji prrojeve s’gurgullon këndshëm
Simfoni e huaj veç dhëmbshëm…dhëmbshëm

Dielli as era nuk ma thajnë as lotin
Edhe vajin tim… e urrejnë për Zotin

Ky qytet i bukur…i huaj gjithësesi
Jetën m’a …vret si këngët një nga një

Hijerëndë e i gurtë po gjithësi… mbret
As për varrr s’e dua…e pshurri me lezet

Përditë e ngapak
E vras… e më vret
Ky lugat…qytet…

PUTHJA E PARË

...Dhe vie një ditë dhe zbresim në një degë
Si zogj të lodhur nga një stuhi
E shprushim shpirtin...Dashuri e parë na djegë 
Si një zhishkë e fortë  që siper zjarrit rri

...Dhe ndizen kujtimet pastaj si eshka
E largët...e largët n´terrinë si një fanar
Mallëngjyese e bukur dhe e rendë sa bjeshka
Qarën kund s´na lënë ...Ah ...Puthja e parë...

Skuqemi e zbehemi prapë... tinezisht
...Dhe buzët sërish flakë na qesin
S´guxojmë te tregojmë ku ndodhi e si
Me atë zhishkë në sy ... dhe do të vdesim

RRUGËTIM

( Nepër Grykën e Rugovës)

I verbër duhet të këtë qenë Homeri atëbotë
(...Dhe ty s´te pa kurre)
Gjersa Qlympin e ngjiste lart kah qielli
Veç zoti i luftërave këndej u fsheh dikund

Brigjeve e qukave ku nuk mbërrinë as dielli

Ç´bukuri e rrallë...kreshtat gërrithin qiellin...
Këngë e Legjenda tek dalin baf prej pritës
Baladat e fjetura kur zgjohet si tymnaje
Dritë-Hijet si terrinë

Terrinë në pikë të ditës

Dhe këngë e majekrahut kërset sa martina
Për kushtrim e dasem a një lindje te re
Nga vallja e rendë ...kur lodhet lëndina
...Kala është këtu çdo strehë

SKICË PËR AUTOPORTRET

Këngët...djalërinë
I lashe në Prishtinë
...Dhe dashurinë

Rininë...
Tanket m'a grinë

Tash rrugëve të botës...
Endi pleqërinë
...veq me Perëndinë

Gjëma e fisit tim...
Krejt lutjet ...m'i nxinë

KËNGË PËR SALI SYLEN

Kënga të vrau
A të vranë pse këndove

...Zogjte e malit kur i përmallove

Shtatë martina u kallën flakë
Shtatë herë kënga u la n`gjak

Prej vajit të nuseve pastaj
Lisat janë dheze flakë...

...Veç mestet pshtuen pa u gri

...E të than´ more Sali

Nuk donë këngë... do faqezi

KUR FALESHIN GJAQET

Në shuplakë të dorës
E niste fillin jeta

Kur faleshin gjaqet
Tym i bardhe nga oxhaqet...

Si prroni bjeshken
Loti ...i grryente faqet...

Femijët atë ditë
Pikën nga frengjitë
...Se zogjet kishin ikë

Krojet u ndalën
...Dhe gurrat
Kur dënesnin burrat

Vdekjën kaslistrok e bartën
Derisa dha shpirtë dhembja...

Borën tevona
...E shkrinte kënga

E me një milion
Shumëzohej buzëqeshja...
E Bacës...Anton...