Shaban Pllana

Shaban Pllana u lind në fshatin Halabak të Besianës, më 01.11.1949. Rrjedh nga një familje muhaxhire e ardhur nga Pllana e Madhe afër prokuples. Shkollën fillore, katër klasat e para i mbaroi në vendlindje, kurse klasat e tjera në Lluzhan. Shkollën Normale e mbaroi në Prishtinë në vitin 1971. Pastaj pa shkëputje nga puna mbaroi edhe Fakultetin Filozofik, Dega - Gjuhë shqipe e letërsi . Sapo e mbaroi Normalen e filloi punën në arsim.
Pas një pune më se 43 vjeçare në arsim, si mësues i gjuhës shqipe e letërsisë, tash Shabani është pensionuar. Jeton me familje në Besianë
 
Ka botuar këto vepra: 

• „Këngë popullore të Llapit” 1998,
• „Lojëra popullore të Llapit” 2002,
• „Anekdota popullore të Llapit” 2004,
• „Fjalë të urta popullore në Llap” 2008,
• „Tercina” poezi 2009,
• „Monografi e maturantëve të gjeneratës 1970/71 – Shkolla Normale Prishtinë” 2011,
• „Monografi e familjes Pllana Halabak” 2011 dhe librin
• “Buzëqeshja e shkronjave” 2013

Poezi nga Shaban Pllana

ADN-ja E FISIT

kur të vdes
një asht timin
ma varni mbi rrasën e varrit

le të luajnë me të
zogjtë e shqipes

nëse kërkohet ADN-ja e fisit tim
le të kërkohet në eshtra
në sqep shqiponjash

le të kërkohet në eshtra
nën rrënjët e lisave
në plasat e këtyre arave të bukës

le të kërkohet në eshtra
në plisat e dheut të AtDheut
brenda kufijve të Ilirisë.



KUR RRITEN LISAT

kur rriten lisat
nata diagnostifikohet
me kancer në metastazë

kur rriten lisat
ditët ringjallen
rigon këngë zogjsh

kur rriten lisat
mbaron etja
agu e përzë terrin

kur rriten lisa
dita merr krah
dielli qeshet 

kur rriten lisat
ze fill gëzimi
shuhen të gjitha etjet.

kur rriten lisat
frika zhdaravitet
gjarpërinjtë i zë tmerri.

kur rriten lisat
zogjtë e qyqes të bërë gati për ikje
vajtojnë nëpër foletë e huaja



LISIT

lisit i çuan fjalë
me alfabetin e gurit
që të lisërojë me gjuhë zjarri

zogjtë i porositën
t`i bëjnë foletë në lisnajë

kreshtat flisnin me njëra-tjetrën
me gjuhën e rrufesë

mbi faqe gurësh
partitura këngësh trimërie

trimat shtizë flamuri
qëndrim vertikal



THITHEM GURËSINË

gurit i hymë në brendësi
ia thithëm gurësinë

cili zog e këndoi
këngën e harruar

cila rrasë varri buzëqeshi
me krenarinë e Atdheut

cila nënë mori lotin nga qepalla
dhe ja fali melodisë së këngës

cilës natë ju zu prita
pas shkullit të errët

cili agim agoi i gëzuar
a s`më thuani, ju lutem?!



...EDHE PËRTEJ ...

përtej
murit të heshtjes
vaji i qyqes
në një gotë
të thyer
i pi
lotët e vet

në varret
e dëshmorëve
lahuta e Fishtës
pa partiturë
ja thotë
krenarisë

në maje
të kreshtave
të trimërisë
Dedë Gjo Luli
vë syrin
në grykëhollë

frengjitë
e kullave
shohin
edhe përtej
largësive



MIDIS

midis
Raguzës
e Dyrrahut
unë zgjodha
të dytin
për t`i zhdaravitur
ëndrrat
në amfiteatrin e madh

flokët
e mbretëreshës Teutë
në një tel lahute
deshifrojnë
mbishkrimet
në rrasat e varreve

në pikat e lotit
nuset
shtrydhin dhembjen
për ushtarët e rënë
luftrave
pas netëve të para
të martesës

në tehe
të baladave
thyhen këngët
e rapsodëve
për beteja



TE LUMI

hedhin pasqyrat e thyera në lumë
lumi kallet 

fytyrat
midis dy flakësh

përpijnë zjarrin
në gojë kuçedrash
fshehur pas ëndrrave

gurët lahen në lumë
te këmbët e vashave
me shami kuqezi

presin trimat
trimat presin
dhe pritjes i thyhen këmbët.

Trimat zbresin nga mali
Me diell në ballë.



THUR E SHTHUR

end e thur
thur e shthur
shumë shumë kemi pritur
Itaka ime

një shekull
dy shekuj
shumë shekuj
pritjes me verbëri Homeri
më në fund i erdhi fundi

krismë në male
krismë në fusha
krismë pas krisme
të erdhi e shumpritura
liri
Kosovë
Itaka ime
të lumtë ne për ty

Besianë, qershor 1999