Shahbaze Vishaj Grajçevci

     Shahbaze Vishaj Grajçevci (Pejë, 27.6.1963), ka kryer stu­­dimet për Gjuhë dhe Letërsi Shqipe në Uni­­ver­sitetin e Pri­shtinës. Punon në Shko­llën e Mesme të Ulët: ''Hasan Prishtina'', në Milloshevë -  Kastriot. Për punën edukati­vo-arsimore për një çerek shekulli si pe­dagoge e gjuhës dhe e letërsisë shqi­pe ka marrë disa mi­rë­­njohjeje në mesin e të ci­lave edhe atë ’’Mësim­dhënës i da­llu­ar’’.
     Me shkrime filloi të merret qysh si nxë­nëse e shkollës fillore. Botoi në ga­zeta dhe re­vista që dalin te ne, Shqipëri dhe Ma­qedo­ni. Është laureate e shu­më shpër­bli­me­ve letrare. Shkruan poezi e prozë për fëmijë dhe të rri­tur, si dhe kritikë letrare, ese, publicis­tikë etj. Është anëtare e Lidhjes së Shkrim­ta­rë­ve të Kosovës, si dhe anëtare e redaksisë së revistës letrare për fëmijë ’’Pionieri’’.
     Shahbaze Vishaj  Grajçevci jeton dhe vepron në Pri­­­­shtinë.

Deri më tash ka botuar këto vepra let­rare:

• ’’She­një dhe vragë’’ 2000, (poezi për të rritur);
• ’’Shtjellë dhe vurratë’’ 2004, (poezi për të rri­tur);
• ’’Shend e verë’’ 2006, (poezi për fëmijë); 
• ’’Shiu i harresës’’ 2007, (poezi për të rri­tur); 
• ’’Shtrezë në ve­tulla’’ 2010, (poezi për të rri­tur);
• ’’Shegë vje­shte” 2010, (poezi për fëmijë);
• ’’Shtatori me vio­linë’’ 2010, (tregime për fë­mijë);
• “Shtigje va­shërie” 2011, (roman për të rritur);
• “Shfletim vep­rash” 2011, (kri­tika let­rare);
• “Shpalim vlerash” 2011, (kritika letra­re);
• “Letërsia si art dhe inter­pretim poetik” (me H. Hasanin) 2011.
• “Shporta me vi­sh­nje” është li­bri më i ri me poezi për fëmijë. 

Poezi nga Shahbaze Vishaj Grajçevci 

LUMTURIA HESHT

Kur ti nuk je

Lumturia hesht

Jeta merr formë tjetër

Në shpirtin e lënduar

Rrezja e diellit çdo mëngjes

Pikturon shumëçka nga pamja ime

Dhembja mbetet dhembje

Heshtja heshtje

Vitet kalojnë

E ti nuk ndryshon

Shpresa mbetet shpresë

Por pritja pritje

Jeta të thërret

E ti udhëton

Në rrugën tënde të panjohur

Ti prapë jeton

MOS MË PYET

Flokët më janë lagur

Trupi më digjet nga zjarrmia

Mos më pyet

Pse më avullon koka

Këtu

Ëndrra është lodhur

Harresa e ka zhdukur buzëqeshjen

Sytë më janë zvogëluar

Nga bryma e vetmisë

Lulet kanë harruar të çelin

Në ëndrrën time të fshehur

ËNDRRA IME

Vjeshta...

Vajzat i vesh me unaza

Pemët i zhvesh nga gjethet

Ëndrra ime

Pret unazë këtë Pranverë

Po ndjej aromën e saj

Kur t’më buzëqesh Ëndrra

Hënës i shtohet një yll

E diellit një rreze

NATA HARRON

Kur nata harron të zhduket

Dita harron të kthehet

Në shtratin ngjyrë blu

Zjarrmia djeg

Vetmia zbehet

Pritja numëron degët e thara

Në Kopshtin Magjik

Vetmia është borë e ftohtë

Sikur brymë vjeshte

LOTI I PEMËVE

Kur hyra në oborrin

e shtëpisë sime

vetëm oxhaku kishte

mbetur në këmbë

para sysh m’u rishfaqen

shumë korba

çdo hap e laga me lot

edhe loti i pemëve

u bashkua me lotin tim

mërzia e dhimbja

nuk ma kthyen kurrë shpinën

LULET PIKOJNË LOT

Çdo natë

daja flet me hënën

eshtrat e Yllit

edhe pas 10 vitesh

nuk ia solli Liria

më fal o Zot

as ty nuk po të shoh

në sytë e mi fle Dimër i Zi

Shpresa ia ka mbyll derën shpresës

lulet mbi varr pa eshtra

pikojnë lot

NË DHOMËN E GJUMIT

Kudo sytë e nënës

kërkojnë hijen e Luanit

në dhomën e gjumit

ende s’ka hyrë liria

ëndrrat shumë herë

ua bashkojnë duart

në shtratin e tij

kujtimet janë shndërruar

në lotore ngashërimi

nëna e dëshpëruar

ende kërkon ilaç

për zemrën e copëtuar

____________
Përgatiti Adem Zaplluzha për sa-kra.ch