Riza Lahi

(16.10.1950 - 31.12.2013)

Riza Xhevat Lahi ka lindur në Shkodër në 16. 01. 1950. Për 30 vjet ka shërbyer si pilot në Forcat Ajrore, gazetar në shtypin ushtarak, si dhe pranë zyrës së OSBE - së në Tiranë. Përveç çmimeve letrare të fituara në nivele të ndryshme në Konkursin Kombëtar 1994 ka fituar çmimin e parë të letërsisë për fëmijë. Pjesë nga veprat e tij janë botuar në SHBA, Greqi, Rumani, Maqedoni, Kosovë, Iran, dhe së fundi në Indi. Lahi është anëtar i Shoqatës Botërore të Poetëve.
Shkrimtari Riza Lahi ka ndërruar jetë në vitin 2013.

Veprat e botuara

Tregime, përralla për fëmijë:

• “Legjenda e Zerdelisë”, 1985
• “Ledia në një natë me hënë”1995
• “Aventurat e rosës Monda” ( Shqipërim nga E. Bosse) 2001
• Vëllime me poezi gërshetuar me tregime
• “Kosova, e fejuara ime”,1994
• “Drenica, qeleshja kosovare”, 1998
• “Trëndafilë”1996
• “Trëndafila nga Tirana”2009
• “Hannibal Antes Portas” – poems and stories in English and 8 other languages – Tirana, 2011

Tregime

• “Ëngjëjt me krahë duralumini”,2000
• ”Fluturime mbi qilimin persian”1998
• “Nën hënën e Ulqinit”,2001
• “Ylli që sheh mbi sheshin “Skënderbej”2001

Romane

• “Të shtunën në mesnatë në një yll”, 1997 – roman për fëmijë
• “Vorri I Ashikut”, në katër volume - 2005
• “Serenatë korçare në Nju Jork” 2009

Poezi nga Riza Lahi

MOJ NËNË

Moj nënë, shpesh më thua: “Po, lëri tash vjershat
Po lodhesh, dëshpërohesh, s’tu botua asgjë!”
Po, prap rri me mua dhe me llampen e ndezur
Tek grindem me vete gjer më dymbëdhjetë a më një

Kur nxitoj për shkallësh drejt marrshimeve të gjata
Lehtë – lehtë , si mbaron tëra punët e shtëpisë
I mbledh fletët e mia të shkruara e të bardha
Dhe lehtë i ujdisë  tek syndyku i nusërisë

1971, Shkodër



PEISAZH NËN KALANË E SHKODRËS

Rrjedh Buna, rrjedh ëmbël, rrjedh  shtruar, menduar
Drejt gjoksit të leshtë të Drinit të rrëmbyer...
Një vajzë me buzën e lehtë të Mona Lizës
Nga libri i saj një faqe ka kthyer

Pulëbardhat i sillen përqark dhe asaj
Dhe Bunës, që plagë po më çelin pa faj...
Dhe Bunës... Ky Drini për beli përfshin
Stolirat dhe ojnat vajërore të saj.

Si plagë trëndafilash këto buzë buzë Bunës...
Ç’lexojnë mbi libër këto vetulla si shtiza?
Mes lotëve të shelgut i heshtur rri unë
Mes lotëve të shelgut buzëqesh Mona Liza.

Po, kush do t’i puthë pa i vrarë ato buzë
Fare lehtë...sa një fllad...jo si Drini lugat
Por ...vajza me dorë thërret djalin e saj
Dhe Buna shkujdesur po shkon për në shtrat.

Këto plagë, pse m’i çelën dhe vajza dhe Buna
Pyes vete dhe buzën kafshoj gjer në asht...
Pulëbardha krahëbardha fluturojnë drejt bedenave
Zemërbardha kridhen në qiellin e  lashtë...

1980


ÇFAR MË KA MBETUR NGA SHKODRA IME

Të vetmet që më mbetën nga Shkodra ime
Janë këto këngë
Këto shkodranet e mia të gjalla,
       të bukura dhe që ecin duke spërdedhur belin
Si një grup biblilash pylli.
Këto këngë
      që vijnë që nga blirët e gjimnazit,
      piaca, vështrimet e ngulura te një dritare
      dhe më rrëmbejnë nga kthina ime ku shkruaj....

Nisem për Shkodër.

Askush nga këta djem nuk e di se kam qënë dikur si ata
Se e kam dashuruar para tyre  ”Motrën Tone”;
Para tyre si i çmëndur
Kam ndënjur me orë të tëra pa u ngirë para saj
Ata flasin për sex ndërsa
Para tyre shkojnë vajza gjysëm të çveshura
Ata se dijnë se i gjallë në botë
       nuk kisha ardhur këta çaste nëpër Shkodër
Po të mos më rrëmbenin këto këngë
Që rinia ka nisur t’I harrojë
Të harrojë edhe Motrën
Që unë e kundroja me orë të tëra
Megjithse ajo ishte e mbuluar
Po plot zjarr
Si shkodra ime
E cila nuk e di
Përse më rri kaq larg

Dhe këto lotë që vijnë qënga rinia ime.

28 tetor 2010



NËNA IME

Të lutem
Rro edhe pak
Se ndryshe
Sa herë të shfaqem
Te ura e Bahçallëkut
Ajo do të tronditet shumë

Unë do të përkulem mbi ujrat e Drinit të shpërlaj lotët

Rozafa
Do të më shikojë akoma më shumë me dhimbje

Ajo është mësuar të më shikojë duke qeshur
Duke kënduar mbu urë
Duke llustruar këpucët, duke fshirë pluhurin, duke u krehur
Para se të hyj në qytet

Rro edhe pak nëna ime
Që unë të jem ende djalë shtëpie përmbi këtë urë
Jo mysafir i largët

I largët dhe i përlotur.

Shkodër -  Tiranë, 20 - 21 mars 2010



DASHNORI  I PERANDORESHËS
 
Ua, sa pyll pafund i mrekullueshëm
Me kurorat si kodrina prej kaçurrelash të blerta

Si dashnor  për të cilin bëjnë një kompromis të heshtur dhe të prerë
Bota ajrore
Dhe bota e ujrave.

Para pak muajsh   dielli
më kot i dërgonte poezi dashurie
mes rrezeve
qënga kangjellat me dry të reve të shiut.

Para pak muajsh ka qënë në perandorinë e ujrave
në shoqerinë e cironkave, mëlyshëve, gjucave, krapuliqëve, bretkockave
mes të fshehtave,
intimiteteve,
kërcënimeve,
premtimeve,
thithjeve,
puthjeve,
epsheve
të perandoreshës  së ujrave
perandoreshës që  e mbante ditë e natë shtërnguar mes kofshëve...

Sa puhizë e ëmbël ajore
nën këtë blerinë pyllnajore!
Gardalina -  cicërojnë papushim
Dallandyshe - koloviten dhe këndojnë
Lejlekë si kajmaklie
sipër ... nëpër
kaçurrelat e dëndur  si t’ia ketë dhruar ndonjë oaz nga orienti;
flutura...fluturaaaaa...fluturafluturaflutura....sidomos flutura të kaltra
si dhurata mëngjesore nga qielli i këtij agimi

Por do  te vijë perandoresha  sërish!

Do të vijë me taborret e reve të zeza
me tamtamet e luftës së bubullimave
e etur për dashuri
do  vijë perandoresha  e ujrave
për ta futur në kështjellën e saj këtë pyllnajë
për ta shtërnguar fort
mes krahëve të saj
mes gjirit të saj
mes kofshëve të saj
rretheqark duke u sjellur si eunukë
cironkat, mëlyshët, gjucat, krapuliqët, bretkockat

dielli do të struket pas reve duke i shkruar poezi dashurie papushim
lejlekët, dallandyshet do të  kenë ikur përtej….

Përmbi  këto kurorëza
duke prekur me pendë ujrat
do të sillet plot guxim
zogu me i shëmtuar i dheut
dhe më besniku
trumbcaku....

Tiranë, 30 korrik 2010  - liqeni artificial, shtëpi



QENTË  E  RRUGËS

Sa më vëjn keq për qentë e rrugës
Janë më shumë se sa duhet të edukuar
Ta lirojnë rrugën si njerëz
Të shikojnë me sy fëmije
Nuk lehin kurr
I ka edukuar e njëjta dorë
- rruga tmerrësisht jo livadhore e kryeqytetit.

Ata iu qahen me sy, me të lutur
Qenëve që shëtitin me qafën me zinxhirë
Që e kanë një strehë dhe ushqim
Por dhe n jë oborr për të lehur

1 – 2 shtator 2010 , ora 05 e mëngjesit,
ndërsa këndon hoxha jacinë e syfyrit, Shkodër



REJA ISLANDEZE 
DHE UJRAT NË SHKODËR

Qielli i botës
Kërcënuar ngado prej resë
Që nxorën nga dhimbja e tmerrëshmë dherat
Atje
Por ujrat e Shkodërs sime janë zbukuruar
Nga sytë e kulluar të pranverës

A thua i dhimbset Shkodra  kësaj pjelle të egër të nëntokës?
Apo ka rënë në dashuri
Në një dashuri platonikë
Siç bijnë përbindëshat?



PILOTËT E VJETËR

Hodhën nga një grusht dhe në varrrin e hapur
ku qanin të gjithë.

Iu afruan të heshtur tavolinës së mortit.
U ulën
Pikëlluan ca
Pinë dhe nga pakëz raki
Dhe bënë shaka.

Kishin luajtur me vdekjen tër jetën.

Unë ua njoh të gjithëve:
Mëritë,
Djallëzitë,
Modestitë,
Egoizmin,
Pisllëqet,
Furinë,
Plogështinë
Fuqinë
Dobsinë
Të qeshurat
Lotët

Që të gjithë këta
E patën një të dashur
Që i treguan gjithëçka
Që i falën gjithëçka
Që i qeshën gjithëmonë
Që nuk e tradhëtuan kurr...
Hapsirën mbi atdhe.

Veli Veliu

     Veli Veliu u lind më 25 maj 1958 në fshatin Muhovc, komuna e Bujanocit.    Shkollën fillore dhe të mesmen i ka kryer në vendlindje, ndërsa Fakultetin Filozofik, dega Gjuhë dhe Letërsi Shqipe, në Universitetin e Prishtinës. Një vit punoi arsimtar i gjuhës shqipe në shkollën fillore „Migjeni” në vendlindje. Ndërmjet viteve 1985-2002, qe gazetar dhe redaktor në gazetën e përditshme “Rilindja”. Pastaj punoi në Bibliotekën Ndërkombëtare „Hivzi Sylejmani” dhe në Qendrën Kulturore të Fëmijëve. Nga viti 2009 është lektor në Kuvendin e Republikës së Kosovës. Ishte kryeredaktor i revistave për të rritur informative letrare “Mileniumi”, “Oaza”, “Margaritari” (për fëmijë), dhe tani kryeredaktor i revistës “Syri ynë”, në Prishtinë.
     Shkruan për fëmijë e për të rritur: poezi, poema, tregime, romane, drama, ese dhe kritikë letrare. Për krijimtarinë e tij kanë shkruar kritikët: Prof. dr. Shyqri Galica, Ramadan Musliu, Abdullah Konushevci, Jakup Ceraja, Jonuz Fetahaj,  prof. dr.Agim Deva, Ragip Sylaj, Selim Krasniqi, Baki Ymeri, Sylë Osmanaj, Riza Graiçevci dhe Naim Maqedonci, ndërsa, nga studiuesit e huaj: Monika Mureshan dhe Marias Qelaru, kritikë rumunë!
     Veli Veliu jeton në Prishtinë dhe është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. 


Veprat letrare:

• “Zogj merrmëni me vete” poezi, për fëmijë,
• “Nën strehën e yjeve”, poemë për të rinj,
• “Ditari i Zana Frangut”, prozë në formë ditari,
• “Rrugët nuk ndalen”, poezi për fëmijë, në botim të Shtëpisë Botuese “Rilindja”,
• “Rruga e rrezeve”, poemë për të rinj,
• “Shqiponja”, poezi për fëmijë,
• “Shtatë përralla”, poezi për fëmijë,”
• "Vite të stuhishme”, triptik - poetik, 
• “Besa e Konstandinit”, poezi për të rinj,
• “Zogu i yjeve”, poemë për të rinj,
• “Orët e pagjumësisë”, poezi për të rinj,
• “Ama e Drinit të Bardhë”, poezi për të rinj,
• ”Fundi i perandorisë së vogël”, poezi satirike për të rritur,
• “Me Zotin e tokës”, poezi për të rritur, 
• “Princi i këngës shqipe”, poemë për të rinj,
• “1981” , (poemë për të rinj),
• “Poema për Bujanocin”, për të rinj,
• “Panteoni i Parnasit”, poezi për të rinj,
• “Djepi i shqipes”, tregime për të rinj,
• “Shpirti i dritës hyjnore”, përkthyer dhe botuar në gjuhën rumune,
• “Sufletul Luminii Divine”.
• “Vigan Epoke”, është poemë për të rinj kushtuar komandantit legjendar, Adem Jasharit,
• “Në jugun e mallit tonë”, poemë për të rinj,
• “Nën qiellin e tokës së ndarë”, sonete për të rritur,
• “Katër kurora sonetike”, për fëmijë!
• “Me buzëqeshjen e një Agimi”, tingëllima për të rritur.
• “Shkolla e natës”, dramë për fëmijë
• “Fatbardha”, dramë për fëmijë
• “Dita e mësuesit”, dramë për fëmijë
• “Bariu i vogël”, dramë për fëmijë
• “Dryni i gojës”, dramë për fëmijë
• “Lulja e lirisë”, dramë për fëmijë
• “Maratoni”, dramë për fëmijë
• “E bukura dhe shtatë mjeshtrit”, dramë për të rritur
• “Xhaxhi Enver”, dramë për të rritur
• “Frika nga ferri” dramë për të rritur
• “Nata e tmerrit”, dramë për të rritur
• “Në plazhin e madh të Ulqinit”, dramë për të rritur
• ”Koka e shtrenjtë e majorit”, roman për të rritur,
• “Gruaja e drejtorit”, roman për të rritur dhe
• “Miku i panjohur” roman për të rritur.

Poezi nga Veli veliu

MË E BUKURA

Të gjitha femrat

Janë të bukura!

Më e bukura e të bukurave

- E dashura ime!

Me pamjen e shëmtuar

Janë vetëm shtrigat,

Që i helmojnë gjithnjë

Shpirtrat e pafat!

    

  

 DASHURIA

Përherë dëshirojmë të na befasojë me diçka,

Kur na qaset përmallshëm bota është e jona!

Fryma e saj e ngrohtë ndez zjarre të mëdha,

Thellë nëpër damarë, a mbyllet prore jehona!?

Nga udhët e gjata sa herë kthehemi të heshtur,

Diçka të panjohur në pritjen e re zbuluam!

Mes buzëve të etura trëndafili i posa çelur,

Dridhemi dhe vetëm qetësi të thellë du

HAKMARRJE E EGËR

Përtej tokës së heshtur

Deti i trazuar i fjalëve!

Palca e guri e ndezur

Nga goditjet e valëve!

Valët e hakmarrjes së egër

i hapin plagët më të thella!

Inati, që nga koha e  vjetër,

Ta kujtojnë jetën në shpella!

Përtej vatrës së shuar

Mallkimi të ndjek pas!

Me dhëmbët e shtrënguar

Tepër i rreptë një vrasës!

Pushoi kënga vendçe,

Tingulli i fundit u shua!

Për zjarrin e një etje

Nuk mjafton një krua!

 KATEDRALJA E PRISHTINËS

Fytyrat tona engjëllore të qeshura më në fund,

Ëndrra shekullore lëshon shtat për çdo ditë!

Në gjirin e tokës Nënë gërmohet gjithkund

mbi errësirën e mureve antike të hidhet dritë!

Me Nënën Terezë Kosova lulen e ballit lart,

Udhët e sheshet e lirisë mbushen me përmendore!

Gjergji i Gjon Kastriotit mbi kalë me shpatë,

Tokën e gjakut e lidhi me mbretërinë qiellore!

Me Katedralen Prishtina shumë më e bukur,

Shenjat e shenjta të gdhendura në lisa e në gurë,

Deri në kohën tonë janë ruajtur pa u zhdukur!

Nga dora e huaj s’ do të rrënohen më kurrë!

  

DRENUSHË E DRENICËS

Natë e ferrit, e lodhur i mbyll ngadalë sytë,

Unë u ula te koka jote -roje besnike drite!

Të ndiej si marrin frymë thellë mushkëritë,

Drenushë e Drenicës e përndjekur nëpër vite!

FAQEZIU

Grykës i pashpirt. I nxiste sherret,

Për së gjalli i hëngri të tjerët!

Prapa shpine gjithnjë foli,

Me ferra e mbyllte çdo shteg!

As vetvetja nuk i doli

Derisa e bëri dheun breg!

Në udhën e pikëllimit,

Skaj lagje së mjerimit

Një nga një u shpërndan natën

Të mërdhirë së ftohti!

Mbuloi balta baltën,

Asnjë pikë loti!

 RINI E PLEQËRISË

Trotuarit duke ecur ngadalë,

M’ u shkurtuan këmbët, nisi vallëzimi!

Toka u dridh përnjëherë, vallë?

Rruga e madhe pa shenja shqetësimi!

Dridhja ndodhi brenda meje,

Në shpirt u shthur çerdhja e qetësisë!

Një shigjetë më goditi në heshtje

Në pragun rinor të pleqërisë!

Mexhid Mehmeti

      Mexhid (Abedin) Mehmeti u lind më 11 qer­shor të vitit 1948 në Zhu­ni­cë të Preshevës. Filloren dhe gjimnazin i kreu në Pre­she­vë, kurse Fakul­te­tin Filozofik, degën e gju­hës dhe letërsisë shqipe, në Universitetin e Koso­vës në Prishtinë.
Ishte profesor i gjuhës dhe letërsisë shq­ipe në Qendrën arsimore "Skën­derbeu" në Preshevë. Pu­noi përkthyes e gazetar në "Flaka e vëllazë­ri­mit" në Shkup. Ndërkaq, nga viti 1985 e deri në përfundim të luftës së fun­dit në Kosovë, punoi ga­zetar dhe redak­tor i kulturës në "Rilindja" - "Bu­jku".
     Është prezantuar në disa antologji po­e­tike, në mesin e të cilave edhe në "Poets for world peace" të Akademisë Botërore të Paqes "Stefan Gil" të Ka­na­dës, pastaj në disa tekste universitare, leksikone, albume, boti­me kri­tike etj., në shqip, anglisht, gjer­ma­ni­sht, rumunisht, boshnjakisht, kinezisht, mo­n­­go­lisht e gjuhë të tjera.
     Në dy mandate ishte anëtar i kryesisë së Lidhjes së Shkrimtarëve të Ko­so­vës, ku ish­te i anga­zhuar në shumë aktivitete, për­fshirë këtu edhe juri­të, komisionet e shumta etj.
     Është fitues i disa çmimeve në poezi, kurse më 2006, për romanin "Shta­të ditë pas vdekjes", mori çmimin "Hivzi Sulejma­ni", të cilin LSHK e nda­në për veprën më të mirë të vitit të botuar në prozë.
     Që nga paslufta jeton dhe vepron në Prish­tinë, përkatësisht në Fushë - Kosovë. 


Veprat e botua:     

Poezi
"Klithje e përmallim", 1977
"Frymëmarrje", 1984
"Peizazh i ngrirë", 1994
"Rikthim dhembjeje", 1998
"Pikë në zemër", 2005
"Përtej harrimit", 2008

            
Poema
"Presheva", 1998
"Pallati me yje", 2006 (poemë për fëmijë)

 
Tregime

• "Lumja", 1982
• "Puthja vrastare", 2003

 
Novela

• "Hija e korbit", 2005
• "Zgafella e hutinit", 2005

Romane

• "Shtatë ditë pas vdekjes", 2006
• "Furtuna", 2007
• "Lëmë derrash", 2010
• "Ishulli i vdekjes", 2012
• "Tuna", 2012
• "Kalvari", 2012

Romane për fëmijë

• "Çamarrokët I",2015
• "Çamarrokët II"2015
• "Çamarrokët III"2015

 Drama

• "Zibardhët", 1998
• "Monstrumiada", 1998
• "Ëndërroj për një ditë", 1998
• "Vdekje e hijshme", 1998

 
Publicistikë

• "Njeriu që rrezonte mirësi", 2010 (epa­­­­bo­­tuar)

Në gjuhë të tjera

• "Poezi të zgjedhura", kinezisht, 2010
• "Gatanje" (Fall), boshnjakisht - ang­li­sht, 2012
• "Naopta lunga" (Natë e gjatë), ruma­nisht, 20­12
• "Anatomia del dolore" (Anatomia e dhe­m­b­jes), italisht, 2013

Poezi nga Mexhid Mehmeti 

MBETËRESHA IME MUZË

 

            mbretë­re­sha ime muzë

            pati dëshirë të marrë

            të më shndë­­rro­jë

            në luftëtar sozish e kafkash

            më donte të tillë po­et

 

            në tokën kafkiane

            këtë mund ta kenë dëshiruar

            shumë­­kush

            por tashmë nuk gjen­deshin

            kafka të tilla dashurish

 

            mun­gonin gozhdëta­rët

            të kalëronin harbu­eshëm

            qiellit me qerre di­elli

           

            tashmë

            të ardhurit po villnin

            po seksonin pabesisht

            veshur me këmishë qash­­tërore

 

            po më goditnin fort

            me ve­të­ti­ma sëpatash

            të ma fshinin nga kujtesa

            mollën e kuqe

 

            më rrihnin pamëshirshëm

            t'më shndë­rronin në moshtër

            që kullot fush­tirave të mortit

            ndaj pa asnjë hezitim

            këmbeva shpa­­tën me penë

            dhe përjetova

            ekstazë (ri)n­gjalljeje

 

            tashti

            ngjallem pas çdo fjale

            pas çdo var­gu

            pas çdo rime besoj

           

            tashti

            me fyellin tim kan­gjelor

            me pasionin e lulimtë

            pas atij (ri)zgjimi biblik

            shumëkujt do t'ia prishi

            gju­min shekullor

           

            nga sot e tutje

            këmisha e bar­dhë në trupin tim

            nuk do të jetë e bardhë

            as dita e zgji­mit

            nuk do të jetë

            dita e gjykimit

            ndaj

            mos më fajsoni

            kur t'më gro­posni

            atje ku "rrojnë" të vdekurit

            në vend­­gjue­titë e për­hershme

            të qetësisë hesh­take

           

            o zot

            do të më m­u­n­gojë shumë

            vetëm mbre­të­resha ime muzë

 

            2012

 

 

            VARGJET QË S'I SHKROVA

           

            m'kanë zënë ngushtë

            vargjet që s'i shkrova kurrë

            m'akuzojnë (pa)drejtësisht

            përse (nuk) shkrova

            (më) shumë për dashurinë

            për dashuritë

            dashuriçkat

 

            m'kanë zënë ngushtë

            vargjet që nuk i shkrova

            më pyesin (jo)qëllimisht

            ku ndodhen tash

            ish të dashurat e mia

 

            m'kanë zënë ngushtë

            vargjet që s'i shkrova kurrë

            parakalojnë para meje

            si në rreth vallëzimi

            e ma mbajnë gojën mbyllur

            t'mos e them përgjigjen

 

            më kanë zënë ngushtë

            vargjet që s'arrita t'i shkruaj

            duan të shndërrohen në yje

            ndoshta

            për t'u parë më mirë

            kujtimeve të brishta

 

            m'kanë zënë ngushtë vargjet

            që s'munda t'i shkruaj dot

            m'akuzojnë (pa)drejtësisht

            në këtë moshë të pa moshë

            sepse e tepërt është tash

            letra e bardhë -

            e kotë joshja e saj

 

            m'kanë zënë ngushtë

            vjershat që s'arrita t'i shkruaj

            janë shndërruar n'ofshamë

            të gjitha

            tok me të gjitha

            ish të dashurat e mia

            të cilave s'ka kush ua shkrinë

            as me hukamë

            lotin e gurëzuar n'qepallë

            2013

           

 

            NDJEHEM MBRET

           

            kam vuajtur shumë

            nga smundëri

            e merakut të përtejmë

            nd­o­­­në­­se

            me këmbanë ringjalljeje

            më gufmoi ylli i fatit

 

            anedon kam rrojtur

            si vetmitar

            i bregut të nostalgjisë

            këtu në konti­nen­­tin më­më­lin­dës

            me mollën e kuqe në zemër

 

            edhe sot

            si ngahera

            rroj ve­tëm në askundëri

            të botës imagjinare

            përplot errë­si­rë

           

            megjithëse jam ndjerë mbret

            përherë

            se­pse

            gjatë gjithë kohës

                        gjithjetësia

            si mister i të lashtit gulm

            dhe dashuria bukurillahtare

            ma cungonin

            mëmëdheun fatpadalë

            duke ngujuar

            legjendën tragjike

            të të zezës hijeshi

            të mortit

 

            2012

 

 

            TESTAMENT

 

            nëse vdes nesër

            për mua

            mos thuani asgjë

            as mos i përlotni sytë

            por heshtni

            heshtni më tepër se një minutë

           

            sa isha gjallë

            një minutë hesh­tjet

            më patën ardhur maje hunde

           

            tash së vdekuri

            më shfletoni faqe për faqe

            nga­dalë e qetë

            gëzueshëm

           

            a nuk është thënë

            sa e sa herë

            jeta shkru­an romane

           

            vetëm këtë herë

            më besoni në fjalë dhe...

            nëse e takoni të dashurën time

            i thuani se

            nuk është bërë kijameti

            në shkretëtirë

            ende mbre­të­ron

            vapa përcëlluese

            kurse në polin e veriut

            bukuria vrastare

            e bardhë e ftohtë

            t'i verbon sytë

            n'damarë ta ngrinë gjakun 

                       

            kur të vdes

            mos më vishni

            si babain tim

            me kostum solemn

            mos më vëni kolla­re

            si lak ekzekutimi n'qafë

            as këpucë të reja

            mos më mbathni

            atje ku do të më shpijeni

            nuk ka kush t'më thotë

            i shkefsh me t'shëndoshë

             

            në varrimin tim

            nuk dua askush të mbajë fjalim

            për të fituar poen politik

            në varrimin tim

            nuk dua as hoxhë

            as pop

            as prift

            parajsën duhet ta kem merituar

            pa ndihmën e tyre

           

            ju të mirët

            sypërloturit e mi

            më shpjeni në varr

            të nyndë

            mbuluar me libra e fletore

            vendet më intime

 

            ose më mbështillni

            me letrën e shkruar me jetë            

            nuk më duhen sarkofag

            tabut a qefin

            atje ku krim­bat

            do ta bëjnë punën

            pa e pyetur askë

 

            nesër nëse vdes

            më varrosni so­lemnisht.

            me këngë vaji në buzë

 

            në për­jetësi më përcillni

            dhembshëm

            ashtu siç e përcolla dikur

            tek tjetri

            të dashurën time

            vdekur për së gjalli

            2013

 

 

            SERIOZISHT

 

            a të kujtohet

            si m'pate thënë

            ditën e fundit

            që bëmë dashuri

 

            seriozisht

            m'pate thënë

            se jam tepër skeptik

            dhe tepër egoist

            kurse ty të duhej

            një person normal

            që nuk rron

            mes botëve imagjinare

                       

            je i sëmurë

            tapë i dehur

            ndoshta edhe i droguar

            më pate thënë

            me gjithë mend

 

            seriozisht

            m'pate thënë 

            se nuk e pëlqeje

            muzikën që dëgjoja

            as vallet që vallëzoja

            as filmat që shikoja

            madje as librat që lexoja

 

            janë ngarkesë shpirtërore

            nuk kanë lidhje as me art

            më pate thënë

            dhe vazhdimisht

            më shaje

            e më kërcënoheshe

            me fjalët

            idioti im

            mos

            mos ma prek prapanicën

            mos më kafsho

            mos i fut hundët kudo

            as gishtat

            mos

            mos    

            mos

 

            sa herë

            duhet ta përsëris këtë  

            më thoshe

            teksa bënim dashuri

            si të çmendur

            përsëri

            e përsëri

            e përsëri

 

            2013

 

 

            DITËN QË MË LAGU SHIU

 

            ditën që më lagu shiu

            librin tënd

            e kisha me vete

            në xhepin pranë zemrës

            e ruaja me xhelozi

 

            shiu nuk na kurseu

            as mua as emrin tënd

            të shënuar në kopertinë

 

            isha ndjerë keq

            jo për veten e qullur

            sa për librin

            që e pësoi

            nga pakujdesia ime

 

            njëjtë isha ndjerë

            edhe kur i lexoja

            poezitë tua

            në librin e lagur

 

            isha tepër i pikëlluar

            gjatë tërë kohës

            sa tereshim me librin

            pranë oxhakut

            që ma ndizte zemrën flakë

 

            drita magjike e zjarrit

            përflaku ndjenjat 

            dhe dashurinë time

            duke e praruar me ar

 

            2014

 

 

            NË TY SHOH 
        TË GJITHA GRATË QË I DESHA

 

            të gjitha gratë

            që i pëlqeva dikur

            tash i shoh në ty

 

            të gjitha gratë

            ama të gjitha

            edhe ato

            që nuk kam gu­xu­ar

            t'ju flas

            edhe ato

            që nuk kam guxuar

            t'ju buzëqesh

 

            sepse në ty

            gjendet krejt ajo

            që kam parashikuar -

            jeta që dikur e kam men­duar

 

            tash më thuaj

            si duhet të veproj

            çfarë duhet të bëj

            që t'më besosh

            për atë që po ta them

 

            ndoshta mjafton

            të të shtrëngoj me du­ar

            të të puth me buzë

            të të shikoj me sy

            apo vetëm të t'i dëgjoj fjalët

            që do të m'i thuash

            pas kaq kohësh memecërie

 

            më trego

            çka duhet të të them tjetër

            që t'më besosh

            se në ty gjenden

            të gjitha ish gratë e mia

            të gjitha gratë që i desha -

            dëshirova

            sepse tash

            je vetëm ti e dashur

            e në ty ato

            të gjitha

 

            2013

_________
Marrë nga sa-kra.ch