Alketa Maksuti Beqari

Alketa Maksuti Beqari, lindi në Drithas të Korçës në vitin 1971. Ka diplomuar në Fakultetin e Shkencave të Natyrës në Universiteti i Tiranës në vitin 2011. Vazhdon Postmaster për Energji të Rinovueshme në TU, Vjenë. Pasioni i saj është letërsia, publiçistika dhe Radio.

Në vitin 2000 ka botuar librin me poezi “ Parametra”.

Në 2014 dhe 2015 në Teatrin  Eksperimental “Kujtim Spahivogli" dhe në Teatrin  Kombëtar është vendosur në skenë drama e saj me titull ”Premtimi”.

Në qershor 2016 ka marr pjesë në Sesionin Shkencor mbi Gjuhën Shqipe e organizuar nga Klubi Letrar Podguri me organizator z. Nuradin Imeraj në Istog si e ftuar nga Shqipëria.

Ajo thotë: “Fizika dhe Letërsia, Arti ushqejnë njëra – tjetrën, prandaj i dua”.

Numërim ndjenjash

Ishte natë tetori

Kur më the: 

Numëroji yjet!

Të pyeta:

Do numërin e tyre

A masën e ndjenjave që kam për ty?

Përgjigjen e vodhi era

E gjethet e vjeshtës

Puthën kokat tona

Marr frymë dashurie

Fjete!?

Si duket të preu gjumi

Nga kuturisjet e mia

Kur jam me ty nuk rresht së foluri

Se marr

Ti je këngëgëzimi im,

Oaz në shkretëtirë, ma bën jetën mrekulli,

marrëzisht e dashuruar me ty

Ngazëllehet shpirti im,

tek dëgjoj fjalët që më thua

Unë dashuroj se të ndjej,

Për dashurine dhe buzëqeshjen nuk i jam peng askujt

Marr frymë dashurie.

Prapë jemi të dy

Për ty po tregoj

dashuria ime

që mbërrite tek unë

në një ditë dimri

e pse me thinja

dalë nga vitet që bashkë nuk i jetuam

ti erdhe më e ëmbël, më e ngrohtë

u mbështolla nga qënësia tënde

U çudita edhe me veten time

që nuk pata ndrojtje, apo të ndihesha

e turpëruar nga gjykimi i kalimtaréve

kur ne ishim përqafuar

Për ty po tregoj dashuria ime

e lotët rrjedhin nga malli

aq mall i mbledhur brenda shpirtit

as lotët nuk i fsheh

as i fshih

janë kaq të bukur sumbullat e lotëve të mi

shëndrisin nga gëzimi

prapë jemi të dy

Më puth

I dashuri im,

Ti që erdhe drejt meje

Nga mirësia qiellore

dhe rrugëtove për vite

derisa mbërrite tek unë

Shpirtin tim e gjete

si e kishe lënë

me po aq dashuri për ty

Oh, sa i magjishëm më dukesh

sa nuk iu besoj syve të mi

rri e pafjalë përballë teje

dhe zgjat duart

që të emocionuara shtrihen drejt teje

prek fytyrën tënde

flokët

shpatullat

krahët

I dashuri im,

jam e lumturuar

se ti po më buzëqesh

ah, kjo buzëqeshje sa më kishte munguar

më përqafo, më mbaj pranë vetes

më puth,

oh, sa e kam ëndërruar puthjen tënde

I dashuri im,

zemra ime,

shpirti im i ndarë

je këtu,

sa mirë,

më mbaj pranë, më mbulo me trupin tënd

ndjenjat e mia

të përpëlitura, u rizgjuan

I dashuri im,

zemra ime,

shpirti im.

M'i quaj ëndërra

M'i quaj ëndërra

Në këtë të ftohtë

ditë pushimi

duke pirë çajin e ngrohtë

me muzikën rrok në sfond

me tetë misteret e universit

duke lexuar

mbi lëndën e errët

dhe yjet shpërthyes

e kurrorën e diellit të nxehtë

truri im zaptuar

zemra ime

dhe shpirti im

kërkojnë

përqafimin me ty.

Të ndjej

mos harro

megjithese ditë kaluar

kanë

të kam shumë xhan

të ndjej aq pranë

çdo natë

kur dita larguar

ka

e shkruaj

një fjalë dashurie

të magjishmen

fjalë.

Gjurmë

gjurmë dashurie

lash

në ecjen

nëpër natën

ku shiu

pikat e fundit

nga qielli

rrëzoj

e yjeve dhe reve të bardha

pak vend

ju lëshoj.

Simfonia e zgjuar

Zgjuar,

Dita e re

i ka hequr tisin e natës

e hapur qiellin

me ndihmën e erës që fryn

e ftohtë

si vetë stina

Zgjuar

me shiun

që vallëzon bashkë me erën

dashuruar marrëzisht pas saj

për miliarda vite

Zgjuar

me simfonin

e krijuar nga jashtë

faqes së xhamit të akullt të dritares

dhe faqes së xhamit të avullt të saj

ku rrëkezat

rrjedhin

Zgjuar

me heshtjen

brenda dhomës që fle ende

ku ndihet frymëmarrja

nën ritmin e rimës së vargut që shkruaj

Zgjuar

këtu ...........

ku fillimdita

thotë:

Mirëmëngjes,

me buzëqeshje të pashtirur.

Me heshtjen

se më pëlqen të ndjek rrugën sipas rrezeve të Diellit,

që depërtojnë ndër hapësirat e tyre.

Po edhe buzëmbrëmje, aty, dua të mbetem

se Hëna prej Diellit ndriçuar do hedhë sërish rrezet

e huazuara nga drita e Tij.

E pafrikë prapë do rri, me heshtjen të dëgjoj muzikën

nga tingujt që pemët lëshojnë të harkuar nga era.

Simfoni harqesh.

Ja, atje me heshtjen, ku mbretëron, jam unë.

E dua muzgun

E dua Muzgun që purpurit retë në perëndim

duke rrëmbyer rrezet e Diellit në largim

e fton dritën e yjeve qiellin të pushtojnë, Hënës në ngënje të saj

i jep kohën të ecë deri në agim.

E dua Muzgun se humbas vështrimin tim tek ai

duke më marr shpirtèrisht në përqafimin e tij

e ëndërrimet e mia i zgjon, më kthjell ndjenjën

lirisht të dashuroj.

Jam aty

Mos ik sonte

pa lexuar vargjet e mia

mos ik

rri

lexo shpirtin tim

do të njohësh

zemrën time

lexo

mos ik

e tëra jam aty

nën gërmat

si dora i ka shkruar

ashtu

dhe unë sot jam

mos ik

pa vargjet e mia lexuar

portretin tim

ato mbajnë

e sikur

një varg të kesh kapur

shkarazi

me sytë e tu

botën time

do të marrësh

jam aty