Rifat Ismaili

Rifat Ismaili

Rifat Ismaili ka lindur me 24 mars 1968 në Durrës. Prej vitit 1986 ka filluar të shkruaj dhe të publikoj në gazetat dhe revistat e kohës. Njëkohësisht, është marrur edhe me përkthime.
Nga viti 1991, jeton në Itali. 

Veprat:

• Tregime, Dea 1997
• S'jam gjithnje Kolomb, poezi - ese dhe perkthime, Dea 1998
• Nje vend burrash, roman, Amfioni&Zeti, 2002
• Dilemat e lirise njerzore, ese dhe shkrime, DDS 2011

Përkthime:

• Asnje kenge dashurie, tregime nga Carl Bukovski, Naim Frasheri 2002
• Postieri i Nerudes, Antonio Skarmeta, Ideart 2003

Poezi nga Rifat Ismaili


NË SYTË E MI, KODRAT E TUA, SHQIPËRI

Kaq shume pranvere ne zemer te Firences
Vec dimer kam une ne fytyre
Vjeshta i shkul nga pemet fletet
Nga trupi im me shkul dhe miqte.

Ne syte e mi, kodrat e tua, Shqiperi
Ulen si pellumbat mbi statujat e vjetra
Ne qiell ngrihem me to perseri
Humbim permes endrrash te fshehura.

Nuk i kam as engjejt ketu prane
Te me conin diku ne shtrat perendish.
Te flija gjume me nje pate te bardhe
Te shkruaja i dehur mbi qafa perrish.

Por asgje s'po ndodh ne kete qytet
Vec une endem kot neper muzg
Ne fole dritash ti me rreshqet
Diku brenda meje bie dhe humb.

Dhe une se c'kam tani nje dhembje
Qe dot se bej te arte mengjesin
Marr lumin ta ngjis si ylber ne qiell
Pikat e ujit pa u ngjitur lart vdesin...

C'me shkon mendja tek ty atje
Tek te pafundmet tonat dashuri
Tek te shkurtrat dite te perjetshme
Ku ti si nje meteor i fshehur rri.



LUTJE

Kjo lutje ne heshtje eshte
Per tere ata qe vdiqen
Qe shkuan e u harruan
Per tere minutat e heshtjes
Qe shpirtin ma munduan...
Per joshjen e pare te gruas
Me druajtjen e purpurt te agimit
Per fshehtesine e tingujve
Qe i perngjajne burimit...




DO HYJ NË ZËMRËN TËNDE

Do hyj ne zemren tende
Do hyj e me s'do dal
Se ti me le pa mendje
Se ti me le pa fjale.

Se ti me le pa gjume
Se ti me le pa zjarr
S'kam me c'te mbulohem
Kam ftohte edhe mall...

Se ti me me buzeqeshe
Si nje diell i ngrohte
Ra nje zog ne mbremje
Mbi mua si lot.

Do hyj ne zemren tende
Do hyj e me s'do dal
Si nje kupe me vere,moj
Afsh e endrra me fal.

Hajde,bukuroshe,hajde
Eja mike,vec nje here
Si krua rridh mbi mua
Me laj me pak pranvere.




NUK DUA...

Nuk dua me vere
As veshtrime s'dua te pi
Eja ti hon brenda me merr
Te jem si hici i lire.

Eja ti murg me percill
Ne qiellin pa rikthim
Dua te ndjek pa shprese
Yje e zogj ne udhetim.

Te ndjek kuajt e eres
Kur mbesin larg pa fryme
Ti ve zjarrin vetes
Te bie tokes si bryme.

Se dua lakuriqesine
Nuk dua as fjale te pi.
Do bej dhe pa dashurine
Pa gaz une prape do rri.

Nje shkrep dua te jem
Nje thike mbushur me gjak
Te godas pareshtur veten
Per veten te marr hak.




ME QIRI TË SHUAR

Udheve te panjohura si ere shkoj
Ne trup kam vec gjelberim
Shpesh, kerkoj dicka qe s, eshte
Qe shkon dhe vjen si enderrim.

Shpesh, dhimbjet si rete e zeza
Ne qiellin tim rriten vazhdimisht
Prej vjeshtes, muzgjet e nderprera
Me shkojne si metafora, natyrisht.

Ikjet e mia ne te tjera vende
Ku diell do kete me shume se cdo here
Me mbeten ne mendje si unaza te shkelura
Qiejve bredhin si yje pa shprese.

Porsi shkembinj tek flijohen ne det
Ashtu ne cdo kohe shemben iluzionet
Kerkoj permes permbysjes veten
Me qiri te shuar oreve te vonshme.

27 tetor 1993




LODRA HESHTJEJE

...a s'te duket
se ben ftohte
dicka thyhet
dhe kercet
sado bute
sado lehte-
shkel mbi toke...