Ferdinand Laholli

Ferdinand Laholli

Ferdinand Laholli u lind në Gradishtë të Lushnjës më 16.06.1960, pak javë pasi që i ati, për t'i shpëtuar riburgosjes, u detyrua të arratisej për në Greqi, prej nga kalon në SHBA, ku edhe vdes pas 11 vjetësh. Menjëherë pas lindjes së Ferdinandit, familjen e tij e transferojnë në një tjetër kamp internimi, Savër, ku autori jeton një kohë të gjatë.
Laholli një kohë të gjatë u muar me përkthime nga shqipja në gjermanisht. Në vitin 2003 botoi librin "Antologji e poezisë moderne shqipe" ku përfshihen poezitë e më se 95  krijuesve shqiptar me përkthim në gjuhën gjermane. Ferdinandin në këtë antologji e ndihmuan edhe Mag.Dr. Carla Kraus autore dhe përkthyese vieneze si dhe Dr. Thomas Krause prozator, lirik, kritik letrar, profesor letërsie në Universitetin Teknik në Chemnitz.
Poezitë që po publikojmë, janë marrë nga libri i Ferdinandit "NË ISHULLIN E VETMISË", botuar më 1993 në Tiranë. Ky libër është botuar në dy gjuhë shqip - gjermanisht. Përkthimin në gjermanisht e ka bërë Robert Schwartz.
Ferdinand Laholli jeton dhe punon një kohë të gjatë në Gjermani.

Veprat:

• Mjaft ky paradoks i hidhur, Tirane 1992.
• Në ishullin e vetmisë, shqip - gjermanisht, Tiranë 1993. Përkthimi në gjermanisht nga Robert Schwarz
• Libri i dëshirave. Tiranë 1994.
• Kjo vajzë e përgjakur / Në këtë vajzë të plagosur me gjak. Dygjuhësh, Tiranë 1994. Përkthimi në gjermanisht nga Robert Schwarz
• Vetëvrasje e gjetheve, shqip - italisht, Frosinone 1995. Përkthimi në italisht nga Noé
• Shtrigani i ëndrrës (Një magjistar në gjumin tim). Tiranë 1996
• Urrejtja nuk është dashuria ime, Prishtinë 1997
• Bie shi në Bückeburg, Tiranë 2000
• Antologji e poezisë moderne shqipe / antologjia e lirisë moderne shqiptare, shqip dhe gjerman, Holzminden 2003
• Linda. Prishtinë / Holzminden, 2005
• Kur ikën ti (sa herë që shkoni). Prishtina / Hannover, 2006.

Poezi nga Ferdinand Laholli


MBIJETESË

Ka ardhur 
koha 
të bëj
sikur fle
e në fakt të përgjoj
veten
e t' ia vras
nëse thotë
ndonjë fjalë
të mençur.




TRE VETA NË DHOMË

Mbi minderët
ulur vëllezërit.

Sonte na mungoi buka
Përtypëm mungesën e saj.

Sonte na mungon uji
etjen e njëri- tjetrit pimë.

Sonte po na mungon dhe guximi
të flasim për ç' na mungoi.

Rrotull nesh janë muret
tej mureve nata.

Tre veta në dhomë
e kemi ftohtë nga vetmia.




DERI KUR KËSHTU

Nofullat e heshtjes
bluajnë
mendimet e palindura

Në muzeun e ditëve
shikoj veten
me kafkën time
për dore




MATANË GARDHIT

Matanë gardhit
me sytë e tij
të helmët.

Le ta mbyllim derën, nënë!
Paçavurja e shikimit të tij
të mos mundet të na ndyjë
me të zezën
e shpifjes

Le ta mbyllim derën
edhepse jashtë mbetet hardhia e pranvertë
dielli që shikon t' i ndrijë perëndimit,
dallëndyshet që kthehen nga rruga e gjatë.

Le t' i gëzohemi edhe sonte burgut të vetmisë,
nëse duam gjallimin dhe këtë natë




SHQIPËRIA

Nga ferri i vetmisë
ëndrrova derën ku trokitet për njeriun

Ma keqtrajtuan ëndrrën:
përpara më vunë derën e harrimit

Hyra në të
e dola tek malli për ty.

______
Përgatiti për "Ora shqiptare", Seveme Fetiqi