Luljeta Lleshanaku

Luljeta Lleshanaku u lind më 1968 në Elbasan. Ka botuar katër libra Poetik. Ka mbaruar studimet e larta për Gjuhë-Letërsi në Universitetin e Tiranës. Në vitin 1996, merr çmimin për librin më të mirë të vitit nga shtëpia botuese Eurorilindja Publishing House. Një libër me poezitë e saja është përkthyer në anglisht nga Henry Israeli, i titulluar “Fresco” botuar në New York, nga shtëpia botuese New Directions 2002.

 

 

 

ISHULLI    

 

Jetojmë në një ishull
larg qyteteve me ligje dhe njerëz
ti dhe unë.

Dëgjojmë fëshfërimë
Përtej dritares ndodhet kallamishta
era fryn me gojën e saj pa dhëmbë
për të ndjellë baticat.

Në breg lidhur është një barkë
një barkë e harruar
që kalbet në shira.

Me sa duket
ne s'kemi ndërmend ta përdorim kurrë
                                                për t'u kthyer.

 

 

DIMRI NE ARAT ME MISER

 

Kishte hyre dimri

dhe saksofoni i erës

përdridhej

si kobra

 

Duke ndjekur kalimthi fushat me misër

rrënjët e mbetura

kthetrat e shpendëve iluzorë

timoni nën gishtërinjtë mbetet i ftohtë akull

dhe hëna mbështet fytyrën e ndotur pas xhamit të prapmë

si fëmijët e braktisur e kuriozë

të periferisë

 

Dy shtëpi të zbrazëta atje në brendësi

dy dhëmbët thërres të miut të arrës

që rremojnë të gjejnë

atë pak gjë që mbeti

nga stina e kuqërremtë e korrjeve

 

Makina ndalet në buzëmbrëmje

burri del dhe ndez një cigare

e thith fort atë

thith dëshpërimin e fushës me dy mushkëritë

e fusha thith dëshpërimin e tij deri në bronke

e pastaj

me të njëjtën majë këpuce shtypin filtrin e mbetur të cigares

shtypin besëlidhjen e tyre të vjetër

të pashpresë

fatale.

 

 

FRYME KAMOMILI

 

S'kemi shkëmbyer kurrë ndonjë fjalë per vdekjen, mamë

ashtu si të martuarit nuk bisedojnë për seksin

ashtu si mjekët se zënë në gojë "gjakun"

ashtu si postieri s'ndjen nevojë të thotë "lajm"

apo polumbarët s’ndjejnë nevojë të përmendin "ajër"...

 

Por se frika hijeshon sendet që ti prek

një lloj siç fërgëllon arën me pambuk

lëvizja e mbledhëses lëkurëzezë.

 

Ne mëngjes

fryma jote prej kamomili

çlirohet si qengji

prej vathës së vet

Mbi jastëkun e zhubravitur

ca fije të bardha, të panjohura floku

dhe karfica metalike e zezë.

 

Mos e prit të vij e zhurmshme

me zilka në bërryla e në gjunjë

me veshje laramane

si Burrat Karnavaleve

apo një "Morris dancing" në fund të majit.

 

Nuk do ta shohësh kurrë Burrin e Karnavaleve!

 

Do të shohësh fëmijën me gjunjë të drejtë e flokëdendur

që s'pati kohë të rritej

a nuk ke dëgjuar ndonjëherë të thonë

se vdekja është kaq afër lindjes

sa edhe dy vrimat e hundës

në një psherëtimë të thellë?!!

 

 

NDËRGJEGJE E GJYMTUAR

 

Lakuriq nate

ndërgjegjja jote e gjymtuar

verbohet e përplaset në dritë!

 

E tmerrshme të gdhihesh e të ngrysesh

me këtë shpend të zi në shpirt!

 

 

ME TY

 

Do të ulem në kënd të buzës

si në një shkëmb, pranë një ujëvare

e sigurt se s'do më rrëmbejë shtjellë e fjalëve.

 

Do të ulem në kënd të syrit

si një zambak i mbirë në ujë pranë bregut

me fletë të vogla që t'mos zë shikimin.

 

Se unë në fund të fundit, ç'jam?

- Një dallgë e ngrirë në hapësirë

e shkulur nga deti i gjoksit tënd.

Shtrin duart të më arrish e s'më arrin.

 

 

IKËN ZOGJTË

 

Ikën zogjtë

ikën dhe si brenga lanë foletë këtu

dimri si kupa i mbushi me shira

i mbushi dhe i piu

i piu dhe u deh

nga vetmia.

 

 

KËMBANAT E SË DIELËS

 

Shpirti im

përplaset si gjuhëza

në faqet metalike të këmbanës.

 

E dëgjoni

është këmbana e së dielës

është këmbana e meshës së madhe të së dielës

kur njerëzit dëgjojnë predikimet për një jetë

të pamëkat

dhe kujtohen të çojnë lule në varreza.

 

________________

Huazuar nga Revista ADMET