F A Q E T

Freitag, 26. Juli 2013

Milazim Kajtazi

Milazim Kajtazi u lind më 5 maj 1967, në fshatin Klinë e Mesme të Skënderaj. Shkollën fillore kreu në vendlindje, Gjimnazin në Skënderaj (dy vjet) dhe në Mitrovicë (dy vjet të tjera). Në vitin akademik 1986/87 filloi studimet në Fakultetin Metalurgjik në Mitrovicë, ku, në afat rekord, apsolvoi. Për shkaqe objektive, pra në rrethanat politike, kur pushteti okupues serb mbylli dyert e Fakultetit për studentet shqiptarë, u detyrua të mërgojë pa arritur t’i përfundojë studimet. Në fillimi të viteve ‘90 mori rrugën e mërgimit . "Ëndrra e Lisit" është libri i tij i parë me poezi. Është përfaqësuar në katër Antologji: "Trinomi i Lirisë", "Një shekull dritë"(botuar nga Lidhja e shkrimtarve dhe artistëve shqiptarë në Gjermani) „Prekja e Pikëllimi“ dhe "Thesari kombëtar 2", (këtë të fundit e boton ShShAKShS "Papa Klementi XI Albani" në Suedi). „Ndiq ëndrrën“ është libri i dytë i tij më poezi.
Është antar i LSHASH në Gjermani dhe ShShASh në Suedi. Jeton në München të Gjermanisë.


Poezi nga Milazim Kajtazi

IMAZHET E VETMISË...!

"O i zoti i shtepisë..!"
një zë që e mbyti heshtja
vetëm shpirtërat bëjnë rojë mbrenda
e vizitorë rasti quditen më heshtjen

"O hajde "byrem"mirë së vjenë..!"
përgjigje që e përbiu vetmia
imazhi i saj veç një kujtim i harruar
kah nahija ka kohë nuk është ndegjuar

e vizitorë rasti na e sjellë në kujtesë

kapinxhikun mbuluar më therrë
dyrët nuk ka kush më i qelë
kulla mbuluar nga pluhuri i harresës
imazhe të vetmisë dhe heshtjes

po a është gjallë kush në këto anë
edhe një rre në borë po mungon
janë keto gjurmët e të parëve të mi
sot imazhi i vetmisë dhe heshtja i ka përbi

nga thellsia e shpirtit të tyre,të vetmuara
ndegjojë kambanat e dhimbjesë tek thonë
kthehuni ju bijët tanë
imazhe të vetmisë edhe nder varre
kthehuni...!!!
keto janë troje tona te të parëve..!!!

 

NJERIU PREJ DHEU

aty nuk ka më njeri
as gjuhë burri
e ti ngopu tokë
i tha guri
qe peshon në vend të vet
që e la shkret

e hijet e tyre
kthehen dikur
për të hjek mall

kthehu birë
më bëjë një varrë
e më dergo këta eshtra
amanet
se vetëm atëherë
në token time
do të ndihëm i qetë

 

NJË JETË KOSOVË,LIS

Unë biri i humbur,pa plis
një jetë Kosovë,Lis
të bartë mbi supe,gjithëherë
nga do që të shkoj më nder

një jetë Kosovë,të njoh
të njohë unë ty,Lis
ti njohë damart e tu
të njohë unë ty atë plis

të njohë edhe këngen e gjelit
që këndon në mengjës
të njohë plagët tuaja
të fshehura thell në palcë

ti njohë dhimbjet tuaja
që djegin gjërë në asht
ti morra gjysmën më vete
atë ditë që migrova jashtë

të njohë edhe lotin e fshehur
që ende nuk t'është tharë
një jetë për ty Kosovë
jetova gjithë më mall

të njohë bukurit tuaja
që çdo kush të ka lakmi
ah Kosovë e rinisë sime
të njohë edhe atë dashuri

ta dua edhe mjegullën Kosovë
kur leshohet nëpër lugje
të dua edhe hënën
kur del pas kodre e kuqe

të dua edhe Diellin
kur qetë syrin në breg
një jetë e tërë Kosovë
malli për ty më djegë

një jetë Kosovë,Lis
një varg që nuk ndalet
një burim i pashterrëshem
një varg si varg-malet

ndajm më ty,çdo ditë Kosovë
të mirën dhe të keqen
ti marrësha gjithë të ligat
e mos të pafësha kurr të zezën

ndam të keqen dhe të mirën
si barinjët që ndajn kulaqin
për ty Kosovë zgjodhem Lirin
e ne më jetu më mall për ty,kishim fatin


AKIL I PLAGOSUR

fatin e lidhur
në patku kali
varrur në derë të shtepisë

apo thembër e Aklit e përgjakur
për sytë e Elenës
si lotë i elegjisë

Akli i denuar
nga vetë madhështia e tij
vdekja e bekuar t'vjenë nga sytë e saj

apo një dashuri prrallore
për sytë e bukur të saj
Akil i plagosur në thëmber gjakoi

 

QETËSIA E NATËS

qetësin e natës
e pushton vetëm heshtja
e e mbulon vetmia

qetësin e natës
e shoqrojnë vetëm yjët larg
që s'mund të kapen dot

qetësin e natës
e thenë zhurma e frymës sime
që askush nuk e ndegjon

qetësin e natës
e mund malli i mykurë
nga kjo jetë e ftohtë plot lagështi

qetësin e natës
e përcjellë terri
pa dritë në fund të tunelit

e ne ecim nëpër këtë terrë
më qetësin e natës që na përcjell
deri në banësen e fundit....!


VRAJE HESHTJEN

po digjem nga fjalët e pathëna
se edhe heshtjen e kuptoi
e po flakëm nga ato që më thuhen
që boll veshtirë po i duroi

qysh askush nuk me kupton
për gjendjen që më veni
e dhimbjet që më shkaktoni
kur heshteni e nuk folni

qe të dya nganjëherë vrasin keq
fjala vret e heshtja të rendon
por kur flasim e kuptohemi
nga e mira e bukura buron...!

andaj fol më mirë e mos hesht
se zemra njëherë pelcet...!
fol e mos ngurro
se veç keshtu heshtjen vret

 

KUJTIMET

Pas dyzet vitesh
aty gjeta kujtimin tim për këtë mulli.

Hingellonte ende kali dori,
ende zhurma e gurëve ishte e fresket ,
e ujë fishekllim rreshqiste përmbi
dhe sillte ata gurë,
pak nga koha të zeshkët

im Atë ndjesë pastë
Ehhh! edhe ai ishte aty,
n 'mendime i rënë
dhe tërë kohen nuk foli më mua
deri sa gruri,në miell u shëndrrua !

ai kishte punë të rëndë
për ti zbrazur dhe ngarkuar thasët ,
unë para kuajve, i ruaja mos me u trembë
kujtimet lotët mi plasën !

Kuajt paramendoja si hanin terfojën
qe kishte sjellur im Atë enkas për ti ushqyer.
Mulliri bluante e bluante
e unë në kujtime se qilja dot gojën !

Ehh ! Mullirin
sot kur e shohë edhe një herë,
perulem para kujtimit tim femijrorë.
Mulliri që i qendroj stuhisë,
është gurë i rëndë ,
që nga vëndi dot s' lëvizë

kuajt nuk janë më
e as im Atë ndjesë pastë
por shpirtërat e tyre
aty sikur bënin rojë
të kthehesha një ditë
të ulem e ti kujtoj kujtimet pa drojë

Sot erdha Babi të gjeta,
tash je i lirë fluturo në Parajsë,
merr edhe kuajt me krahë e qerre,
se unë do rri dhe pak tek mulliri
i vetëm i futur pak në mendime
e të qmallem me ditët
e fëmijris sime .!

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen