F A Q E T

Mittwoch, 9. Oktober 2013

Poezi nga Ymer Elshani

YMER ELSHANI 
(1948 – 1999) 
 
 
ÇELËSI I ARTË 
 
Çelës i artë ështëmirësia, 
Çelës tillë pranvera ka; 
         Tërë natyrën 
         Ngjall, bleron - 
I gëzon njerëzit botë shqim 
Dhe çdo zemër hap – pushton! 
 
Çelës i artë është ngrohtësia, 
Çelës tillë dielli ka; 
         Botën ngjall, 
         I jep jetë 
Nuk kursen rrezet e tij 
Dhe çdo zemër e hap lehtë! 
 
Çelës i artë ështëfjalë e ëmbël, 
Çelës tillë mund kemi 
        Unë e ti, 
        gjithë sa jemi; 
Fjala e ëmbël bën mrkulli 
I hap zemrat si me magji!... 
 
 
  
 
SHQIPONJA 
 
Shqiponja e mprehtëvetëtimë, 
Vetëtimën e ka marrë 
Nga retë e qiellit. 
 
Bebëzat e mbushura 
Shkëlqim, 
Shkëlqimin e ka marrë –  
Prej rrezeve diellit. 
 
Në qiellin e gjerë  arbëror 
Valon si flamurkurorë. 
 
Krahëtshkëmb i fortë, 
Fortësinë ia kanë rritur 
Ndeshjet me stuhi. 
 
Zemrënflakadan i plotë, 
Zjarrin ia ka shtuar 
Etja për liri!... 
 
qiellin e gje arbëror  
Qëndron si rojekurorë. 
 
 
 
ASNJË DITË KOT NUK VJEN… 
 
Asnjë ditë kot nuk vjen 
Sjell dhurata – a s’e vëren? 
     Bletës një shportë mjaltë 
     Pas fluturimit t’gjatë; 
     Minatorit xehe shumë 
     Pas djersës t’derdhur lumë; 
     Lokomotivistitudhëtime t’reja 
     Nga Lublana der’te Peja; 
     Muratorëve soliter 
     Një kat ri përnjëherë; 
     Lonit, Teutës e Meritës 
     Pesa n’detyra t’matematikës; 
     Mollës re – plot sytha; 
     Kërmillit t’vogëldy britha; 
     Peshkatarit larg det 
     Pas lodhjespeshk rrjetë 
Asnjë ditë kot nuk vjen 
Sjell dhurata – a s’e vëren? 
Se ç’do t’marrim peshqesh 
Do varet dheprej nesh 
 
 
 
METEORËT E TOKËS 
 
Llambat 
N’koka t’minatorëve 
Kur zbresin n’galeri me radhë 
 
Ngjajnë 
meteorë bardhë 
 
Fenerët 
E xixëllonjave enden 
Mbrëmjeve mbi lumë, sharrak 
 
Ngjajnë 
meteorë endacakë. 
 
Sytë e nënave 
Kur i përqafojnë fëmijët 
Me dashuri zjarrtë 
 
Ngjajnë 
meteorë artë. 
 
 
 
 
DASHURI ARITMETIKORE 
 
Njëshi dhe Zeroja 
u takuan njëherë 
moti pikë ditës, 
një faqe Aritmetikës. 
 
- Ah, sa e bukur qenke, 
o Vashëz flokëblertë, 
o Vashëz faqeplotë!... 
psherëtiu Njëshi atëbotë. 
 
- Edhe ti paske 
hundë të bukur, të drejtë!... 
foli, e emocionuar Zeroja 
me një zë të butë, të lehtë. 
 
U shikuan me ëmbëlsi. 
U shikuan me simpati. 
Pranë e pranë u afruan. 
Dhe nga ajo dashuri 
e madhe e sinqertë 
lindi atëbotë – numri 10!... 
 
 
 
 
A SHIHET SHARRI? 
 
Vallë nga ai Yll 
Si xixë zjarri 
 
A shihet Sharri? 
 
Vallë nga ajo Kometë 
Me ngjyrë rubini 
 
Si duket Drini? 
 
Vallë nga ai Planet 
Në orët e vona 
 
A duket Kosova? 
 
Vallë nga Hëna 
A mund të shoh 
 
Kur buzëqesh nëna? 
 
 
Nëse është e mundur  
Kjo gjë – s’përtoj 
 
Në Hënë të udhëtoj. 
 
 
 
DALLËNDYSHJA 
 
 Shigjetë e qiellit. 
Gjerdan i prillit. 
 
Një fole e ke 
N’strehë të shtëpisë, 
Tjetrën – n’zemrat tona 
Çerdhe t’dashurisë. 
 
Ëndërr e kroit, 
Plepit, lumit, ftoit. 
 
N’pranverë ia shton 
Një kat haresë, 
Kur ik në vjeshtë 
E ruajmë n’kujtesë. 
 
Yll i kaltrisë. 
Motër e puhisë. 
 
Me diellin n’kraharor 
Pas diellit udhëton. 
Retë s’e pengojnë, 
Deti s’e frikëson. 
 
 
 
 
TELEGRAMET E PIKËS 
 
Në fund të çdo fjalie, 
Kur mendimi mbaron, 
Unë e kam vendin. Stop. 
Kjo duhet t’i jetë 
E qartë çdo fëmije 
Dhe të mos harrojë. Stop. 
Nëse dikush pyet 
Atëherë Pikëpyetjen 
Zëvendës kam. Stop. 
Nëse uron, dëshiron e përshëndet 
Atëherë Pikëçuditja 
Më zëvendëson. Stop. 
Po të më përdorin 
Gjithnjë ku duhet 
Do të kërkoj. Stop. 
T’u vëhet prore 
Pesë në drejtshkrim 
Stop. Stop. Stop. 
 
31.5.1987 
 
 
 
 
RREZJA 
 
Biletë as pasaportë s’ka 
Nëpër botë udhëton pa pra. 
 
Bie në gur – s’thehet 
Bie në thikë – s’prehet 
 
Pa zile, pa këmborë 
Zogjtë në çerdhe, pyje i zgjon. 
 
Bie në det – s’mbytet, 
Bie në baltë – s’zhytet. 
 
Tërë botën pallat e ka 
Diellin në hapësirë e quan Baba. 
 
 
 
 
VALLJA E KALTËR 
 
Kur detet 
Në t’gjitha kontinentete 
     Rroken 
     Dorë për dore 
     Në një valle 
     Të kaltër – 
     Vëllazërore 
Bashkë me oqeanet 
Nga t’katër anët 
     Atëbotë 
     Kjo është vallja 
     Më e gjatë 
     Në botë! 
     Globit 
     I buzëqesh fytyra, 
     Është i gëzuar, 
     Kur sheh 
     Bijtë e tij 
     Të hareshëm, 
     Të bashkuar!...   
 
 
 
 
PËRQAFIMI 
 
Dielli e përqafon 
Tokën – 
Me rreze t’arta. 
 
Deti e përqafon 
Tokën –  
Me vale të kaltra. 
 
Ylli e përqafon 
Tokën – 
Me syrin gëzimplotë. 
 
Unë e përqafoj 
Tokën – 
Me buzëqeshje t’ngrohtë!...  
 
 
 
 
YJET 
 
Margaritarë – 
Në gjerdanin gjigant 
Të kaltrisë. 
 
Sy kurreshtarë –  
Në ballin e madh 
Të Gjithësisë. 
 
Stoli – 
Në xhaketën kaltroshe 
Të kupës së lartë. 
 
Inxhi –  
Në kraharorin e madh 
Të qiellit t’kristaltë. 
 
 
 
QËNDRESA 
 
E sulmoi me acar veriu, 
E sulmoi me pjalm dimri, 
Por kokrra e grurit qëndroi! 
         Nga ajo u mbush në verë 
         Plot me kokra t’reja kalliri… 
 
E sulmoi lukunia e ujqve 
Tufën e pafajshme n’vërri, 
Por dreri brirëmadh qëndroi! 
         Në këtë luftë aim bet I shtrirë 
         Por shpëtoi grigja e tij… 
 
 
 
 
KARCELLI  DIKË 
 
Tha  
Karcelli Dikë 
 
- I pari 
Dua t’jem n’atletikë! 
 
I pari 
- Në kërcime. 
 
I pari 
Në rrotullime 
 
I pari 
-N’ vrapime. 
 
 
 
BUBULLIMA 
 
Daulle e reve – 
Fishek i hedhur në tokë. 
 
E qëllon lisin, 
Por lisat nuk zhduken 
Lisa ka shumë në bokë! 
 
Krismë e patkonjve 
Të kuajve të zi’. 
 
E djeg barin, 
Por bari ka rrënjët 
Rritet përsëri! 
 
E reve kryeneçe 
Shamatë e gjatë 
 
Që grinden për rrugë 
E rrugët s’kanë skaj 
Në qiellin e lartë!
 
 
 
Poezitë janë zgjedhur nga librat e poshtëshënuar.

“YLLI ËNDËRRIMTAR” , “Rilindja” - 2000
“ZOGU I LIRISË” ,“Zef Serembe” - 2001
“GJELASTRENI MENDJELEHTË” , “Gutenberg” - 2003

Përgatiti për "Ora shqiptare" poeti Xheladin Mjeku

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen