F A Q E T

Sonntag, 7. Juli 2013

Lutfi Lepaja

Lutfi Lepaja u lind më 20 maj 1945 në Bajçinë të Podujevës, nga babai Xhafer dhe nëna Fatime. Shkollimin fillestar dhe të mesëm i kreu në Stari Tërg dhe Mitrovicë. Për formimin e tij prej krijuesi letrar i përgjigjet me plot kuptimin e fjalës sintagma autodidakt. Merret me pesë gjini artistike letrare: roman, tregim, ese, poezi, dramë dhe publicistikë (polemikë). Është krijues tipik i "zbuluar" nga konkurset letrare anonime dhe në të gjitha këto gjini është shpërblyer më shumë se njëherë. Iu kanë realizuar tri radio drama në Radio Prishtinë, i është inskenuar teksti i monodramës "Ruleti kosovar" që është shfaqur në disa shtëpi teatrore në vend dhe me po këtë tekst ka marrë pjesë në Festivalin ndërkombëtar të monodramës në vitin 2010 në Korçë (Shqipëri). Ka një numër po kaq sa të botuara, vepra në dorëshkrim, që presin rastin e përshtatshëm për t'i publikuar dhe lexuesi mund të presë me durim se pikërisht në këto "fshihet" kryevepra, që nuk ndodh aq shpesh me krijuesit më të moshuar, edhe pse ndonjë rregull e saktë për këtë gjë nuk njihet. Aktualisht bashkëpunon me Televizionin "Rrokum" dhe i boton shkrimet në gazetën digjitale "Java News" Në vitin 1972 u dënua me 2 muaj heqje lirie (burg) pas botimit të poezisë "O i imi drejtor". /Burimi: Wikipedia/


Veprat:

  • Parimi i Pritjes,
  • Përqafim i padukshëm,
  • Kona,
  • Tepër Serioz,
  • Gëte ka të drejtë,
  • Granias Lament,
  • Shkollë për specialistë,
  • Ngutja në jetë,
  • Valëza e Lumit,
  • Zero zero,
  • Zinxhiri i këputur,
  • Panairi i ideve,
  • Kopili,
  • Ruleti kosovar,


  • Poezi nga Lutfi Lepaja

    Komplet ideal familjar 

    (Burri)

    Burrë i mirë
    që i pret fjala
    kokën të ftohtë
    këmbët e vala

    Krahët ‘i metër
    vithe pak
    trim ku duhet
    i lig në gjak

    Prej meshlizit
    drejt në arë
    s’ka që e ul
    n’vend të parë

    Shpalos gjoksin
    Mb’shtjell përmjetin
    nderon të huajin
    sundon të vetin

    (Gruaja)

    Grua e mirë
    e që i ka hije
    skuqet në faqe
    pakohet në ije

    Rritet në vithe
    si dardha pik
    burrin në shtrat
    e trajton ashik

    I fryhen gjinjtë
    ajet në stomak
    tepron shumë
    e mungon pak

    Të qarat plasin
    brengosen fqi’të
    mos e bëni t’madhe
    n’vajë rriten fëmi’të

    (Djali)

    Djalë i mirë
    me i ra mësysh
    kupto çka them
    as si as qysh

    I rrëmben dorën
    i sheh vet’llën
    n’shpinë e në bark
    rrotullon pet’llën

    I shikon prikën
    punuar me grep
    merr çka s’ka
    çka ka i jep

    Uron baba
    djalë kush s’e ka
    hip me rrëmbim
    zbret me temena

    (Çika)

    Çikë e mirë
    s’e ka kush
    sytë gjarpër
    fytyrën prush

    Gjen partnerin
    ndizet furrë
    njofton prindër
    e marr për burrë

    Bëhet grua
    e thërrasin çikë
    saktë na del
    nuse me prikë

    Shumë e lypën
    njëri s’iu shkoq
    na zuri mërzia
    belaja u hoq

    (Postscriptum)

    Burrë e grua
    çikë e djalë
    veç një zot
    që i ka falë

    S’ka më mirë
    ka më keq
    ruaj o zot
    harro’i dreq

    Jetojnë n’midis
    jetës dhe artit
    t’priftë kanë thënë
    e mos i prifsh fatit




    Një vepër kritikës 
    A të kujtohet kritik
    Kur pa mua autorin
    Ngjisje krejt eksik
    Si sh’pia pa oborrin

    Tash kur kafe pimë
    N’Grand a Kater llulla
    M’shitesh i mbërrimë
    Mua m’pëlcet culla

    Thua ç’po vjen era
    T’them s’je në veti
    N’këto fjale hapet dera
    Hyn brënda kiameti

    Urdhëro or kiamet
    Na trego ç’ka të re
    Se kritiku besharet
    S’di ta marr me be

    Por meqë tjetër s’ka
    Pa të nuk është qare
    Duhet ta marrim hua
    Si predhë këtë batare

    Po mos t’ ishin veprat
    Na kish lëshuar toka
    Se sa për kritikat
    Janë bërë sikur foka

    Krejt të dresuara
    Gjithnjë akrobata
    Merren me të shkuara
    Si bijat me kunata

    Uh mori fisnike
    Merre këtë haber
    Vellanë ti ma fike
    Prejse gjete frajer

    Lerma pak në daç
    Si s’të vjen keq
    Atëherë bëhemi paç
    Si krelana me përpeq

    Ashtu është kritikë
    Ta them unë vepra
    Por ajo kohë ka ikë
    Erdhi kjo tjetra

    Tash s’merrem me ty
    Po ta kthej kusurin
    S’të shoh dot me sy
    As që e zgjidh uçkurin

    E ti bjeri ne grusht
    Dhe bëji qejf veti
    Xhanja s’është ngusht
    Bie n’klimaks më veti

    Të t’them diç tjetër
    Po m’vjen vështirë
    Kam partner të vjetër
    Lexuesin e mirë
     
     
    Koha e mimikrisë krijuese klanore

    Mediokri të shmangurit i çon fjalë
    Nuk të çmoj sa veten a po më falë
    S’kam çka të fal përgjigje të kthej
    Afër atij që çmon veten unë s’vlej
    Të pabarabrtë n’çmim – s’më njohin si ty
    Po ruhem disi lexuesve mos me u ra në sy
    Nuk dallon prej tyre as mos baj dert
    Speci për specin nuk është i sert
    Por nëse tradhton e bëhesh kastravec
    T’i nduku të dy veshët more mistrec
    Arritin n’letërsi mediokri hej larg
    Pozitë të lartë shoqërore – bagël n’varg



    Ku mbetën ...

    Ku mbetën fjalët e mira
    A pe me flejtë
    A i pive të sabahit
    Kah po i çojmë sot me i kullotë
    Që t’i thoshte Uka
    Që t’i melodizonte Sadria
    Që t’i sajdiste Ujupi

    Ku janë fjalët e kqia
    Ta hangra bukën
    Ta kalla çergën
    Ta lashë nën jastak kopilin
    Që nuk t’i thotë dhelpna
    Që nuk t’i melodizon bukëlza
    Që nuk t’i akordon hijena

    Ku është heshtja
    E kam grua
    Më ka jaran
    Ja bajmë sabah akshamit
    Na e bën akshami
    Sabah
     
     
     
    Komplet ideal shoqëror

    Identitari

    A e di o Lutë
    Të kam shok
    Po ti oj futë
    Harrove cok

    Po ti kur u linde
    Ndrikull kë pate
    Qitash a u binde
    Je bir Rozafate

    Përnjëherë me t’lemë
    Te kryet mitin pate
    Kryet bashkë të premë
    Në vizllimë shpate

    Qysh lindëm në shtrat
    Ashtu vdesim n’mejdan
    Kend s’e kemi më ngat
    Se veten o Kapedan

     Gjysmaku

    Shok gjysmak
    I kafes së çajit
    U ngimë dajak
    Ia plasëm vajit

    Pse më përqafove
    Kur më godite grusht
    Pse m’u afrove
    Kur u gjinda ngusht

    Po thuam pra
    Thuaj ti çka thua
    Të dyve hise na ra
    Me u përqafua

    Prapë njërën faqe
    Ta lë për shuplakë
    Sepse vetëm në paqe
    Mundemi m’u plakë

     Fërtali

    Të plotë e një fërtal
    Me mbërri në cak
    Po ha boll ngadalë
    Por ti frenom pak

    A thua kjo ngutja
    Çka e ka vrapin
    A ndihmon gjë lutja
    M’e ngadalsue hapin

    Një e katërta barkut
    Dy të tretat shpinës
    Kot puna e harkut
    Në mungesë të shtizës

    Ngulja shtizën Theodor
    Në makllap abetare
    Le të lind Toreador
    Prej nënë shqiptares



    Fakiri

    Lind e ka nëna
    Rritë njerka
    Rrezitë e ka hëna
    Thimthue nepërka

    Prej nga shok me ty
    Ti Trepçë ai Zveçan
    Teleferiku pa sy
    Rruga ngricë kallkan

    Mu duk si sorrë
    Orl kur u afrua
    I gjatë si zorrë
    Shpirtin fajkua

    Por në pakt tash
    Unë dhimbë e tija
    Qysh tha e lash
    Përgjigje kthen magjia

     
    Postscriptum

    Luta plus Luta
    Gjysmaku Fërtali
    Fakiri minus tuta
    Identitet portali

    Katër bëjnë pesë
    Zero bëjnë tre
    Po i kallëzoj dynjesë
    Qe qishtu qe

    Edhe dynjaja
    Llafos me hak
    Lutfi Lepaja
    Tepër serioz pak
     
     

    Keine Kommentare:

    Kommentar veröffentlichen