Shkollën fillore dhe të mesmen i kreu në vendlindje, ndërsa studimet për Komunikim Masiv në Prishtinë, kurse studimet post-diplomike në ULB- Universitetin e Brukselit (Politikat ndërkombëtare dhe çështjet e sigurisë). Vite me radhë shkroi dhe botoi poezi, prozë, ese dhe tregime. Është bashkëpunëtor i shumë medieve, shqiptare e të huaja, ku trajton çështjet të ndryshme kulturore dhe politike, sidomos që kanë të bëjnë me raportet ndërkombëtare. Si emër Jeton Kelmendi u bë i njohur për lexuesin në Kosovë me përmbledhjen e parë me poezi “Shekulli i premtimeve”, të botuar më 1999. Në vijim botoi edhe një serë librash të tjera. Poezitë e tij u përkthyen në më shumë se 22 gjuhë të huaja, u botuan në disa antologji ndërkombëtare. Është njëri nder poetet më të përkthyer shqiptar. Ai është përfaqësues i denjë i poezisë moderne shqiptare është thënë nga kritika letrare. Kelmendi është anëtar i disa klubeve ndërkombëtare të poetëve dhe bashkëpunon me disa revista letrare e kulturore, sidomos në gjuhët angleze, franceze dhe rumune. Qenësia e punës së tij në fushën e artit letrar është kujdesi që i kushton të shprehurit poetik, shtjellimit modern të tekstit dhe thellësisë së mesazhit. Në krijimtarinë e tij veçohet sidomos lirika e dashurisë dhe vargu eliptik i ndërthurur me metafora dhe simbole artistike. Është veteran i luftës që bëri UÇK-ja më 1998 -1999. Ka marrë shumë mirënjohje dhe çmime ndërkombëtare dhe kombëtare. Aktualisht punon dhe jeton në Bruksel.
Tituj të veprave:
Libra në gjuhë tjera
Poezi nga Jeton Kelmendi
ZONJA FJALË E ZOTËRI MENDIM
1
Kam fol pak
Ndryshe
Tepër ngadhënjyeshëm
Zonjushe
Por them
S’ma merr për të madhe
Fundja fjalët e një poeti
Janë
Dhe ti e dinë se lejohet
Mendimet e veshura me i zhvesh
Cipë cullak
E të zhveshurat
Me i veshë me kostume të qejfit tëm
Ose
Nëse për ty ka mjaftuar
Të them të dua
Atë që ja thotë gjithkush
Gjithkujt
Edhe burri gruas vetë
Zonjushe
Unë kam krejt tjetër mendim
2
Sikur
Mendimi s’ka vlerë pa fjalën
Apo fjala
Ç’thotë pa e lodhur mendjen
Shpirt njeriu
Ti je zonja fjalë
E unë zotëri mendim
Krejt kështu i kam pa
Vetën me ty e ty me mua
Bile
Edhe këtë formulë dashurie
Gjithandej
Nëse ka mbet ku pas
Modernizimit
Prandaj
Zonja fjalë je e bukur
Kur zotëri mendimi
Ta jep bukurinë
3
E hë de
Duhet m’u pajtua se
Heshtja
Na vëzhgon ankthshëm
Çka po bëhet me ne
Po nejse ma
Zonja fjalë
Dua me të puth tash
Veç një herë
Se e dyta e treta
Nuk e di si vijnë
Liria le të rrojë e lirë
Edhe fjala
Edhe mendja
Le të flasin çka
Të duan
Unë
Tani dua puthjen e parë
MONALIZA
Ajo është gjallë heshtë
Hijeshim
Me shpirtin e qetë
Ruan një ofshamë jetike
Për të mistershmen
Rrinë përmotshëm bri
Murit e i shikon njerëzit
Në fytyrë
Pa u folur
E se len as pa u fol
Pa ritet e zemrës rrah
Në zemrat tjera
Merr me vete
Pikën tonë të syve
Bash
Ajo është femra
Që i kaloj krejt kënaqësitë
Se të hynë në sy
E të jep
Kënaqësi
Verë 2006, Paris
AMORFE
Asgjë për gjithçka apo gjithçka për asgjë
Matanë vetës aman
Kur i doli fjalës
Shpirti
Pse lejon zoti i saj
Enigmën e Pegasit të dritës
E preku hëna e vetmisë
Me hapin tjetër shkel
Të nesërmen
Bukës e ujit s’ka mbetur m’u besua
Etja as uria
Në fushën e një fjale
Atdhe
Sa kushi kulloti e piu
Pse lejon zoti i tyre
Në muret e durimit
Sa heshtja u përplas
Neveria na çmendi për ty nostalgji
Të sotmen për nesër e lamë
Edhe ne
Pse ma lejon zoti ynë
Gjithçkaje s’po të them asgjë
Ke me pa kur të dalim
Në anën tjetër
FJALA KAPËRCEU HESHTJEN
Dje jam mësue
Me heshtë
Me folë pak
Jam mbush frymë t' idhnimit
Zonave të këputuna
Syve tu
Kaherë kam nis me ardh
P’ej teje
Me t' folë heshtun
Me t' kallxue
Për ty e
Për veti
Dje jam hamendun
Me t’thanë
Se je
Buka e vargjeve
Uji i fjalës
Unë për ty
Kanga më e këndueme
Prej motit
Dje kam dashtë me heshtë
Me folë pak
Me u ba hije
Me ta zanë dritën e diellit
Kam dashtë
Me i kapërcye
Vakitë
E krejtë njerëzimit
Dje kam pa
Si mundem
Me u gjetë
Ma p’ej teje
Heret a vonë
Dje
Jam mundue
M'u gëzue ma së shumti.
maj 2005, Prishtinë
UDHËPËRSHKRIM
Aty nis e perënduar heshtja
Si në gjysmë të natës e shtuna
E diela e fjala e dhënë
Presin me u pa me ne
Gjithçka perëndoi dje
Dikujt i ra harrimi
Lirika e këngës, as zëri i Lahutës
Nuk dëgjohet më në kullën e gurit
Moti bënë
Si në më të madhin dimër
Aty nis perënduar edhe stina
Këto janë ditët tona
Rrjedha e kohës lirikë dashurie
Dhunti e Zotit
Nuk ndërrohet vargu
Se ka gjak fjala
Ka hyrë në lojën
Që luhet rrallë
Luhet pastaj plaket bukur
13 shkutrt 2004
NËN HIJEN E KUJTIMIT
Të kisha thënë diçka të harruar
Atë që s’të kujtohet as nesër
Harrimi bëhet gjithnjë e më i vjetër
Atëherë kur rrugëton heshtja
Te lisi i tharë prej diellit
po të pres
në radhë me vargun
e varur në cikol të mallit
Aty pritet vetëm e dashura
e unë u ula me pushua
M’u shterë vjeshta ose ra drita
Provova me t’ thënë diçka
Qershor, 2004
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen