Ka filluar të botojë që nga viti 1975 nëpër revista dhe gazeta në Maqedoni dhe në Kosovë. Në vitin 1983 është çmuar me vendin e dytë në “Takimet e 21-ta të poetëve të rinj në Maqedoni”.
Themelues i Shtëpisë botuese MIRËSIA. Ka botuar revistat: Argumenti, Mirësia, Shkollari, Klubi i fëmijëve. Merret me poezi për fëmijë dhe të rritur. Së shpejti pritet të botojë librat: “DERI TE FJALA” - poezi për të rritur dhe “PAK DRITË” - poezi për fëmijë.
Pas një pushimi të gjatë në krijimtari, ai i është kthyer shkrimit.
Ka botuar veprat:
"Sa mirë, sa bukur" - poezi për fëmijë, ASR, 1996 Tetovë;
"Abetare, shoqe e parë" - poezi për fëmijë, Asdreni, 1999 Shkup.
Poezi nga Begzat Sadiki
1. NA PRENË
Na prenë në damarë
Rrugët për të na i ndarë
E sakatosur në gjymtyrë
Po ti prapë ke një fytyrë
Na ka mbetur një tërësi - vetëdija
Ka vetëm një shpirt Shqipëria
2. KËSHTJELLA ME MURE TË SAFIRTA
Meditimi dhe frymëzimi më trazojnë hovin për fjalë të thepëta,
nuk i tërhiqem zotimit që vargun ta rrënjos nëpër horizonte të ylberta
Në qoftë se themeli i fjalës amtare anon të njolloset katran,
do ta shtrij fjalën e Homerit dhe fuqinë e Mujit deri në korrë
T'i përshkruaj kështjellat tona brenda fiseve me gurë e mure të safirta,
që ky truall të pikturohet nga Pikaso, të rrëfehet nga Jul Cezari
Amësimi i atdheut tim të përfshijë e të ngulfat me diell botën përreth,
vargu të ecë rrugës së dëlirë e të ringjalljes në diametër të horizontit
Nuk mundem të grushtoj trazimin e detit as zemërimin e acarit,
gishtin e kam të plogësht madje, grushtin nuk e kam sa të Migjenit
3. SHKOJ E VIJ ME EMËRTIMIN TËND
(Vendlindjes - Cerovës)
-I-
Atje bredh tingulli i frymës së parë
I trishtuar blegërin gjerdheve të thanës
Të shpirtërojë trupin e derdhur të agut të asaj dite mëton
Të braktisa atëherë kur nuk mund të më fajësoje
As këngën e kumrisë që këndonte te mani s'e përfilla
Me përulje pranoj barrën e mallkimit tënd
-II-
Shpirti më është kthyer në rërë
Ditës kur linda dua t'i jap kuptim
Jargavanët e gjethëruar sapo kishin çelur
Isha një brez i ri dhe për nënën gëzim
Mu atëherë kur pranvera piqej në fusha
Nëna më kish lidhë kërthizën së bashku me fatin
Motrat butësisht m'i kishin dhënë puthjet e para
-III-
Magji e ditës ka ndezur kokën shumëfaqëshe
Pa nda godet dielli kujtesën e ylbertë
Kërkon hakun e rrezes së parë që lagu qerpikët
Mos më thirr më me ato lutje të bezdisshme kuptimplota
Harresa dhe mospërfillja tani më janë zbutur
Për hir të Tokës dhe Nënëlokes po vij vetë
-IV-
Shpesh mashtrohem për Dardhën e Madhe
Për burimin te Hurdha që tashmë ka shteruar
Për fiset e lashta që janë harruar
Më flasin fushat dhe në brendësi kepat
Kroi i fshatit më rrjedh nëpër damarët e fisit
Fuqinë e vendlindjes s'e mposht vdekja
Andaj shkoj e vij me emërtimin tend
4. PRES TË BJERË SHI
Dita është e nxehtë, e errët - më zymton
Jeta ime është e ftohtë - më brymëzon
Në këtë ditë të mërzitur pres të bjerë shi
Me një erë lazdrane të më sjellë ca freski
Të pushtojë dikë do një zemër e trishtuar
Të laget me të dashurin në natyrë të bleruar
Të lidhur me zemër, dorë për dore kapur
Të vrapojnë nëpër shi në horizontin e hapur
Pas shiut vjen një agim i dëlirë, i ri
Lulja hidhet në lulëzim përsëri
Thonë se shiu sjell lehtësim, qetësi
Nga dritarja e dhomës shikoj rënien e tij
Ca kristale të argjendta në xham bien shtruar
Sikur kanë gjetur shoqen e kërkuar
5. LAVË DASHURIE
Bukuria yte qenien më ka ndrydhur
Buzëqeshja yte ka shenja të shenjtërisë
Trupi yt ka ajkën e kënaqësisë
Druaj kujtimet për ty të mos më vdesin
Lakmia ime e zjarrtë për ty të më mos ftohet
Bukuria yte të mos më zhbëhet
Nëpër zemrën time rrjedh lavë dashurie
6. ME NAIMIN!
Bashkë me Naimin, kapur dorë për dore
shkoj në punë, marr rrugën mbarë;
fjala e tij ndriton dritë në mësonjëtore -
po çmallet gojëmjalti si kurrë më parë!
Sa i dashur, sa vëllazëror, sa miqësor;
i ditur, punëtor, në pamje shumë i qetë;
në shpirt ka dashurinë, gjithmonë paqesor;
me zemër fluturake, si mësues i vërtetë!
Nxënësit, të gjithë, fare pranë i rrinë,
nuk i lë të mërziten as të mallëngjehen;
para tyre, buzagaz, ua mëson urtësinë -
nga gjumi, përfundimisht të zgjohen!
Me Naimin, vjen dita e bardhë me lumturinë -
të marrim porositë e tij, të prekim ardhmërinë!
7. EGËRSIRA SHQUHET
O ju fëmijë, kureshtarë,
nga poeti disa fjalë!
-Secili në jetë të ruhet;
çdo egërsirë shquhet:
ujku për pangopësinë,
dhelpra për dinakërinë,
gjarpri për shkathtësinë ,
luani për trimërinë...
Fabula shpesh të lexoni,
Ferit Lamajn ta kërkoni;
kafshët e pyllit kur kuvendojnë,
njeriut këshillat ia drejtojnë!
8. ÇANTËN ME LIBRA MBUSH
Shtatori i begatshëm,
nuk sjell vetëm rrush;
çdo fëmijë gëzueshëm,
me libra çantën mbush!
Shkolla ngjyra-ngjyra,
festive zbukuruar;
nxënësit fillestarë,
të gjithë i ka ftuar.
O nxënës të ndritur,
kaloi edhe ky pushim;
mësuesit të përgatitur,
ju presin me padurim.
9. FALEMINDERIT, O DIELL
Mëngjes pas mëngjesi, nga ana lindore,
dielli hap rrezet, mbi maje të një molle;
zogjtë lumturakët përreth fluturuan,
për rrezet e ngrohta e falënderuan!
Në mesditë dielli arriti mbi pallat,
macet me ashensor shpejt u ngjitën lart;
macet laramane me diellin biseduan,
për rrezet e ngrohta e falënderuan!
Pas dite dielli, u soll, ra mbi det,
me fëmijët në plazh ngrohtë u përshëndet;
fëmijët me diellin folën, kuvenduan
për rrezet e ngrohta e falënderuan!
10. BLETËZ-O
Bletëz-o, moj bletëz-o,
a më merr edhe mua?
Me ty, së bashku
të fluturoj dua!
Unë të shoqëroj,
ti nektar tubo;
për emrat e luleve
mua më njofto!
Vetëm ta dish,
nuk hyjë në koshere!
ariut s’i besohet
në këto ditë vere!
11. DALLËNDYSHJA
Dielli shpërndau rrezet e tij të arta,
Besa ëmbël pranë dritares flinte;
tufa rrezesh ia përkëdhelnin faqet,
në ballkon një dallëndyshe cicërinte.
Besa u trazua nga gjumi i ëmbël,
shpejtoi te dritarja, si shigjetë;
pa dallëndyshen e re te ballkoni -
e gëzoi pa masë ajo krahëlehtë.
- Nënë, eja! Shihe dallëndyshen e re,
ajo është kthyer, ndërton fole të re!
12. FËMIJA DHE BILBILI
Një zë bilbili jehonte nëpër lëndinë,
fëmija la lojën të dëgjonte melodinë.
Shkoi, e luti bilbilin me dëshirë të zjarrtë,
i premtoi ushqim me drithëra e mjaltë!
- Eja, o bilbil, të bëhemi miq! - e luti Argjndi -
të betohem në besë, për kafaz argjendi!
Zog këngëtari Armendit iu përgjigj qartë:
- Kurrë nuk lakmohem për drithërat me mjaltë.
As kafaz të argjendtë, as prej ari nuk dua,
jeta më e lumtur n’lëndina është për mua.
O fëmijë i dashur, shko te loja, luaj me kënaqësi -
këngët e mia, deri sa rritesh, i këndoj për ty!
13. NË VJESHTË
Vjen mëngjesi i vonuar,
bie muzgu i shëmtuar.
Gjithë natyra rrobat zhvesh,
bën ftohtë, shiu resh.
Dielli lind i rënduar,
me re e mjegull i mbuluar.
Era furishëm pemët qeth,
nuk i shpëton asnjë gjeth.
Atje, në ferrë, të strehuar,
mblidhen zogjtë të trishtuar.
Me ca gjethe, përmbi urë,
shtrihet vjeshta në pikturë.
14. FËMIJA NDALI RRITËN
Fëmijë të trishtuar,
dallëndyshe të harlisura;
shtëpi pa kulme,
klasa të boshatisura ...
Pranvera deshi të ndalet,
nata u ndriçua nga zjarret!
Hëna zbehu dritën,
fëmija ndali rritën ...
Mbi qytetin tim,
dielli u mbulua me tym!
15. VRAPI I FËMIJËS
I bekuar qoftë vrapi i fëmijës:
drejt nanës, drejt babës,
drejt lalës, drejt dadës ...
I bekuar qoftë vrapi i fëmijës:
drejt fushës, drejt livadhit,
drejt drenushës, drejt malit ...
I bekuar qoftë vrapi i fëmijës:
drejt hanës, drejt diellit,
drejt lamës, drejt qiellit ...
I bekuar qoftë vrapi i fëmijës:
drejt logut, drejt mollës,
drejt zogut, drejt shkollës ...
16. NUK VIJ AZIL
Babi, mami, nuk vij “azil”,
nuk e dua Gjermaninë!
Nuk dua, mami, nuk dua,
do rrimë këtu, në Klinë!
Mu këtu, te ne, te Klina,
ka diell, fusha e lëndina!
I ngrohtë dielli,
i kthjellët qielli;
Goni Arta dhe Drini
Lahen te Drini!
Babi, mami, “azil” mos shkoni,
mos e lini shtëpinë e vjetër!
Kosova është shumë e çmuar -
Paratë janë një copë letër!
Mu këtu, te ne, te Klina,
kullot qengji, jehon blegërima!
Bie zilja, atje, te shkolla -
Abetarja plot me molla;
arsimtares i kam dhënë besë,
se sivjet do mësoj për pesë.
Babi, mami, nuk vij “azil” ...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen