Poezi nga Ilire Zajmi
VALSI I MESNATES
Sonte aq më bën për Botën
dritat e fikura solitereve
për lavdinë kuartin e lavireve.
Kësaj nate aq më bën për Artin
Boemët artistët darkerët
që përjetojnë traumë artistike
në katin e pestë të çmendisë.
Sonte dua të dridhem
si gjethet në pemë
të rrëshqas njalë duarve të tua
të më duash çmendurisht
të më marrësh në shtrat
Adonis i sirtarit tim magjik
Kësaj nate dua të digjem e gjallë
para pasqyrës lakuriq të vallëzoj
sonte aq më bën për të tjerët
Dua të hedh valsin e pafund të lumturisë.
7 DITË
Më njohu më mirë se çdo burrë tjetër
trupin tim e shijonte kur i donte qejfi
Duart i mia i pëlqente t’ia hidhja rreth qafës
Të mi shihte sytë vezullues në terrin e natës
Më donte edhe të shtunën e të dielën
7 ditë të javës
Ai nuk bezdisej për klithjet e mia
heshtjen e ithët lotët e munguar
Fëshfërimën e ftohtësinë e trupit
zhuritjen e zemrës errësirën e shpirtit
Shtatë ditë të javës numra në kalendar
Një portë e lënë hapur nga ëndrra harruar.
ENDERR E HUAJ
Je ëndërr e huaj që më prish gjumin tim
Yll i zhuritur në qiellin e vetmisë
Mollë e kafshuar nga një Evë e përdalë
Don Zhuan egoist trafikant zemrash
Karrem djalli që më josh në prapësi
Më mbanë larg e më do afër
Më afron buzët e nuk më puth
Më shkruan mesazhe dashurie pa adresë
fshihesh pas emrave të çuditshëm mbret, princ, iluzionist, poet
e më thua të kam helm e nektar, ikonë e kurtizanë.
A të dua se di, herë të dua e herë s’të dua
Nuk je ëndrra ime TI.
GJERAT
Gjërat që i urrej më së shumti i dua
Punën që e pëlqej
Nuk e bëj kurrë
Miqtë që i dua gjithnjë i kritikoj
Të tjerëve iu jap komplimente pa hesap
Poezia që më së shumti e adhuroj
Është ajo që se kam shkruar kurrë
Pijet që i urrej i pij më së shpeshti
Revistat që të gjithë i shajnë unë i blej me ëndje
Njerëzit e çuditshëm
Më së shumti i respektoj
Vrapoj pas atyre që më bojkotojnë
Ik nga ata që duan të rrinë me mua
Iu buzëqesh atyre që nuk qeshen kurrë
Qaj për ata që nuk e dinë çka është gëzimi
E mëshiroj ata që nuk e dinë çka bëjnë
Rutinën e urrej
Kreativitetin e sfidoj
Dhe prapë aq shumë gjëra më mundojnë.
KËSHILLA VETES
Mos prit të gjithë burrat të bien në dashuri me ty
të të quajnë kurtizanë kur epshi ua terron sytë
Mos i beso askujt për ndjenjat e tua
Ti e di më mirë se kushdo çka ndien lëkura jote
Mos u shtir se i di të gjitha mëso çdo ditë diçka të vlefshme për veten
Festo për gjërat e vockëla mos lejo të bezdisesësh nga punët e mërzitshme
Kurrë mos dil në rrugë pa vëthë në vesh buzëkuq e parfum qershie
Fal shumë e marrë mos u bëj falja vetes të gjitha çmenduritë
Pranoja vetes të gjitha turpet mos fshih asgjë nga pasqyra
Bëhu e njerëzishme me njerëzit që të duan, qitja gjuhën snobëve e hipokritëve
Mos e puth dikë që rri me ty për një orë nuk ia vlen barra qiranë
Secili ka nevojë për një skutë të veten
Mos u pendo kurrë mos kërko falje për gabimet e tua
Fajet e të tjerëve mos i merrë mbi vete
Mundësisht mos fle pa bërë dashuri ndjehu mbretëreshë e fronit tënd
Lexo çka të pëlqen mos i beso shijes së të tjerëve
Kujdesu fort fort për unin tënd e lufto deri në fund për gjërat që i do.
ËSHTË HERËT PËR TË VDEKUR
Më mbaj fort për dore kur këmbët s’ më mbajnë
Më fal një buzëqeshje fëmije kur të shfaqen rrudhat në ballin tim
Më jep një të puthur të zjarrtë kur buzët të më jenë mavijosur
më mbështill me ngrohtësinë e trupit tënd
kur të ftohtit të më shndërrojë në kallkan
më streho në ëmbëlsinë e zemrës kur të kem humbur besimin në dashuri
Më mbajë të gjallë në cepat më të skajshëm të kujtesës
kur nga skleroza do kem harruar emrin tim
më jep frymë më ringjallë ti Odiseu im
atëherë kur vdekja të më përqafojë si nëna fëmijën
Ti
mos me ler të vdes kaq herët
S ‘ dua të mbetem vetëm hije e kujtimit
Penelopë në ishullin nga bota harruar.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen