Samstag, 28. September 2013

Ymer Elshani

Ymer Elshani lindi më 1948 në Korroticë të Poshtme të Drenasit. Kreu fakultetin për gjuhë dhe letërsi shqipe dhe një kohë të gjatë punoi në arsim. Botoi dhjetëra libra për fëmijë me poezi, tregime dhe romane. U vra dhe u masakrua më 17 prill 1999 nga forcat serbe në fshatin Poklek të Vjetër të Drenasit bashkë me gruan, të katër djemtë, nënën, kunatën dhe me afro gjashtëdhjetë bashkëfshatarë të tij.



Veprat e Ymer Elshanit:

  1. Anija e miqësisë (vjersha)– RILINDJA, Prishtinë,1972.
  2. Çka ëndërrojne lulet (vjersha) – RILINDJA, Prishtinë. 1971
  3. Ndodhitë e Hundëkarrotës (roman) – RILINDJA, Prishtinë.1971
  4. Loti udhëtar (tregime) – RILINDJA, Prishtinë, 1977
  5. Ishulli i lumturisë (tregime)- RILINDJA, Prishtinë,1973
  6. Aventurat mbi trotinetin e vjetër (roman) – RILINDJA, Prishtinë,1975
  7. Guri i çmueshëm (tregime) – RILINDJA, Prishtinë,1977
  8. Unaza magjike (vjersha) – RILINDJA, Prishtinë,1980
  9. Plaku me violinë (tregime) – RILINDJA, Prishtinë1984
10. Kaloresi i bardhë (poemë) – RILINDJA, Prishtinë, 1987
11. Perjetimet e bardhoshit (tregime) – RILINDJA, Prishtinë,1989
12. Ylli ëndërrimtar (vjersha) – RILINDJA, Prishtinë, 2000
13. Vajza e diellit (tregime) – RILINDJA, P. 2000
14. Njohja e trimave (tregime e përralla), ROZAFA, Prishtinë, 2000
15. Perralla per ylberin (poemë) – ROZAFA, Prishtinë,2000
16. Gjeli i kuq (tregime të zgjedhura) – ASDRENI, Shkup, 2000
17. Zogu i lirise (vjersha) – ZEF SEREMBE, Prishtinë, 2001
18. Le të vijë në Sharr pranvera (poema) – ROZAFA, Prishtinë, 2002
19. Gjelastreni mendjelehtë (vjersha) – GUTENBERG, 2001
20. Flokargjendta (tregime të zgjedhura) – ROZAFA, Prishtinë, 2004
21. Udhetimet e Xhuxhimaxhuxhit (roman) – Prishtinë, 2008




Poezi nga Ymer Elshani


ÇELËSI I ARTË 
 
Çelës i artë është – mirësia, 
Çelës  tillë pranvera ka; 
         Tërë natyrën 
         Ngjallbleron - 
gëzon njerëzit  botë shqim 
Dhe çdo zemër hap – pushton! 
 
Çelës i artë është ngrohtësia, 
Çelës  tillë dielli ka; 
         Botën ngjall, 
         I jep jetë – 
Nuk kursen rrezet e tij 
Dhe çdo zemër e hap lehtë! 
 
Çelës i artë është – fjalë e ëmbël, 
Çelës  tillë mund  kemi 
        Unë e ti, 
         gjithë sa jemi; 
Fjala e ëmbël bën mrkulli – 
I hap zemrat si me magji!... 
 
 
  
 
SHQIPONJA 
 
Shqiponja e mprehtë – vetëtimë, 
Vetëtimën e ka marrë – 
Nga retë e qiellit. 
 
Bebëzat e mbushura – 
Shkëlqim, 
Shkëlqimin e ka marrë –  
Prej rrezeve  diellit. 
 
Në qiellin e gjerë  arbëror 
Valon si flamur – kurorë. 
 
Krahët – shkëmb i fortë, 
Fortësinë ia kanë rritur – 
Ndeshjet me stuhi. 
 
Zemrën – flakadan i plotë, 
Zjarrin ia ka shtuar – 
Etja për liri!... 
 
 qiellin e gje arbëror  
Qëndron si roje – kurorë. 
 
 
 
ASNJË DITË KOT NUK VJEN… 
 
Asnjë ditë kot nuk vjen 
Sjell dhurata – a s’e vëren? 
     Bletës një shportë mjaltë – 
     Pas fluturimit t’gjatë; 
     Minatorit xehe shumë – 
     Pas djersës t’derdhur lumë; 
     Lokomotivistit – udhëtime t’reja – 
     Nga Lublana der’te Peja; 
     Muratorëve –  soliter 
     Një kat  ri përnjëherë; 
     LonitTeutës e Meritës 
     Pesa n’detyra t’matematikës; 
     Mollës  re – plot sytha; 
     Kërmillit t’vogël – dy britha; 
     Peshkatarit larg  det 
     Pas lodhjes – peshk  rrjetë 
Asnjë ditë kot nuk vjen 
Sjell dhurata – a s’e vëren? 
Se ç’do t’marrim peshqesh 
Do  varet dhe – prej nesh 
 
 
 
METEORËT E TOKËS 
 
Llambat – 
N’koka t’minatorëve 
Kur zbresin n’galeri me radhë 
 
Ngjajnë 
 meteorë  bardhë 
 
Fenerët 
xixëllonjave  enden 
Mbrëmjeve mbi lumësharrak 
 
Ngjajnë 
 meteorë endacakë. 
 
Sytë e nënave 
Kur i përqafojnë fëmijët 
Me dashuri  zjarrtë 
 
Ngjajnë 
 meteorë  artë. 
 
 
 
 
DASHURI ARITMETIKORE 
 
Njëshi dhe Zeroja 
takuan njëherë 
moti  pikë  ditës, 
 një faqe  Aritmetikës. 
 
- Ah, sa e bukur qenke, 
o Vashëz flokëblertë, 
o Vashëz faqeplotë!... 
psherëtiu Njëshi atëbotë. 
 
- Edhe ti paske 
hundë të bukur, të drejtë!... 
foli, e emocionuar Zeroja 
me një zë të butë, të lehtë. 
 
U shikuan me ëmbëlsi. 
U shikuan me simpati. 
Pranë e pranë u afruan. 
Dhe nga ajo dashuri 
e madhe e sinqertë 
lindi atëbotë – numri 10!... 
 
 
 
 
A SHIHET SHARRI? 
 
Vallë nga ai Yll 
Si xixë zjarri 
 
A shihet Sharri? 
 
Vallë nga ajo Kometë 
Me ngjyrë rubini 
 
Si duket Drini? 
 
Vallë nga ai Planet 
Në orët e vona 
 
A duket Kosova? 
 
Vallë nga Hëna 
A mund të shoh 
 
Kur buzëqesh nëna? 
 
 
Nëse është e mundur  
Kjo gjë – s’përtoj 
 
Në Hënë të udhëtoj. 
 
 
 
DALLËNDYSHJA 
 
 Shigjetë e qiellit. 
Gjerdan i prillit. 
 
Një fole e ke 
N’strehë të shtëpisë, 
Tjetrën – n’zemrat tona 
Çerdhe t’dashurisë. 
 
Ëndërr e kroit, 
Plepit, lumit, ftoit. 
 
N’pranverë ia shton 
Një kat haresë, 
Kur ik në vjeshtë 
E ruajmë n’kujtesë. 
 
Yll i kaltrisë. 
Motër e puhisë. 
 
Me diellin n’kraharor 
Pas diellit udhëton. 
Retë s’e pengojnë, 
Deti s’e frikëson. 
 
 
 
 
TELEGRAMET E PIKËS 
 
Në fund të çdo fjalie, 
Kur mendimi mbaron, 
Unë e kam vendin. Stop. 
Kjo duhet t’i jetë 
E qartë çdo fëmije 
Dhe të mos harrojë. Stop. 
Nëse dikush pyet 
Atëherë Pikëpyetjen 
Zëvendës kam. Stop. 
Nëse uron, dëshiron e përshëndet 
Atëherë Pikëçuditja 
Më zëvendëson. Stop. 
Po të më përdorin 
Gjithnjë ku duhet 
Do të kërkoj. Stop. 
T’u vëhet prore 
Pesë në drejtshkrim 
Stop. Stop. Stop. 
 
31.5.1987 
 
 
 
 
RREZJA 
 
Biletë as pasaportë s’ka 
Nëpër botë udhëton pa pra. 
 
Bie në gur – s’thehet 
Bie në thikë – s’prehet 
 
Pa zile, pa këmborë 
Zogjtë në çerdhe, pyje i zgjon. 
 
Bie në det – s’mbytet, 
Bie në baltë – s’zhytet. 
 
Tërë botën pallat e ka 
Diellin në hapësirë e quan Baba. 
 
 
 
 
VALLJA E KALTËR 
 
Kur detet 
Në t’gjitha kontinentete 
     Rroken 
     Dorë për dore 
     Në një valle 
     Të kaltër – 
     Vëllazërore 
Bashkë me oqeanet 
Nga t’katër anët 
     Atëbotë 
     Kjo është vallja 
     Më e gjatë 
     Në botë! 
     Globit 
     I buzëqesh fytyra, 
     Është i gëzuar, 
     Kur sheh 
     Bijtë e tij 
     Të hareshëm, 
     Të bashkuar!...   
 
 
 
 
PËRQAFIMI 
 
Dielli e përqafon 
Tokën – 
Me rreze t’arta. 
 
Deti e përqafon 
Tokën –  
Me vale të kaltra. 
 
Ylli e përqafon 
Tokën – 
Me syrin gëzimplotë. 
 
Unë e përqafoj 
Tokën – 
Me buzëqeshje t’ngrohtë!...  
 
 
 
 
YJET 
 
Margaritarë – 
Në gjerdanin gjigant 
Të kaltrisë. 
 
Sy kurreshtarë –  
Në ballin e madh 
Të Gjithësisë. 
 
Stoli – 
Në xhaketën kaltroshe 
Të kupës së lartë. 
 
Inxhi –  
Në kraharorin e madh 
Të qiellit t’kristaltë. 
 
 
 
QËNDRESA 
 
E sulmoi me acar veriu, 
E sulmoi me pjalm dimri, 
Por kokrra e grurit qëndroi! 
         Nga ajo u mbush në verë 
         Plot me kokra t’reja kalliri… 
 
E sulmoi lukunia e ujqve 
Tufën e pafajshme n’vërri, 
Por dreri brirëmadh qëndroi! 
         Në këtë luftë aim bet I shtrirë 
         Por shpëtoi grigja e tij… 
 
 
 
 
KARCELLI  DIKË 
 
Tha  
Karcelli Dikë 
 
- I pari 
Dua t’jem n’atletikë! 
 
I pari 
- Në kërcime. 
 
I pari 
Në rrotullime 
 
I pari 
-N’ vrapime. 
 
 
 
BUBULLIMA 
 
Daulle e reve – 
Fishek i hedhur në tokë. 
 
E qëllon lisin, 
Por lisat nuk zhduken 
Lisa ka shumë në bokë! 
 
Krismë e patkonjve 
Të kuajve të zi’. 
 
E djeg barin, 
Por bari ka rrënjët 
Rritet përsëri! 
 
E reve kryeneçe 
Shamatë e gjatë 
 
Që grinden për rrugë 
E rrugët s’kanë skaj 

Në qiellin e lartë!


Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen