Kujdesi mjekësor gjatë luftës së UÇK-së në Stagovë të Kaҫanikut
Në vitin 1994/1995, si 15-të vjeqar, kam patur fatin të jem pjesë e një organizimi popullor e kombëtar të asaj kohe, i “Mbrojtjes së popullatës civile dhe ushtarake”. Dhe atëherë, si nxënës i klasës së 8-të në Shkollen fillore “ILIRIA” të Stagovës së Kaçanikut, kam filluar ushtrimet teorike e praktike për dhënien e ndihmës së parë mjekësore. Qëllimi kryesor i këtij organizimi ishte mbrojtja e të plagosurëve në rast lufte. Ushtrimet teorike dhe praktike i organizonte Dr. Bejtush Jaha.
Vëllau im, Naim Gudaçi, student i Fakultetit të Mjekësisë në Prishtinë, ishte organizator i Mbrojtës Civile e Ushtarake në Kaçanik e rrethinë, në vitet 1991/1993. Ai kishte sjellur në shtëpi materiale sanitare për dhënjen e ndihmës së parë, si: jod, fasha, gaza sterile, ampula, uniforma të mbrojtjes civile e ushtarake etj,. Mirëpo, fatkeqësisht, ky material sanitarë u konfiskua në shtëpinë time, nga policia dhe inspektoriati i regjimit të Millosheviqit. Pak material sanitarë, për ndihmën e parë, unë mbaja për nevoja familjare dhe ai shpëtoi nga ky konfiskim. Atë material, që shpëtoi më 1994, disa vite më vonë, e vura në dispozicion të mjekësore e të plagosurve gjatë luftës së UÇK-së, më 1999.
Në dhjetor të vitit 1998 kontaktet e para fizike me ushtarët e UÇK-së i kisha në fshatin Duraj të Komunës së Kaçanikut. Aty takova shokët e mi: Vllaznim Zenuni dhe Zaim Salihu, të cilët tashmë ishin ushtarë të UÇK-së. Natyrisht, takimi me ta kishte për qëllim inkuadrimin tim në radhet e UÇK-së. Në janar të vitit 1999 kam filluar kontaktet e para me Remzi Krrabën dhe Azem Gudqin, për inkuadrimin tim në UÇK. Në fillim të muajit shkurt të vitit 1999 u bëra ushtar i UÇK-së, pjesë e njësitit të Stagovës. Pata fatin të jem ushtar i komandantit të skuadrës, legjendes për ngritjen e moralit luftarak, tashmë të ndjerin, veteranin e UÇK-së, të respektuarin Ilmi Teneqja. Pas luftimeve të zhvilluara në marsë 1999 në Ivaj, togu i Stagovës bashkë me disa ushtarë nga njësiti i fshatit Bergacë, vendosemi në fshatin Stagovë. Në luftimet e zhvilluara në fillim të muajit maj, te vendi i quajtur Udha e Kuqe, plagoset në krahun e majtë ushtari Rufki Krraba, të cilit unë i’a kam dhënë ndihmën e parë mjekësore.
Në luftimet e datës 21 maj 1999, kishim shumë të vrarë nga ushtria serbe, civilë e ushtarë. Mundësitë për dhënjën e ndihmës së parë mjekësore të plagosurëve ishin minimaler dhe në kushte shumë të vështira. Në ҫantën time personale kisha pak material sanitar, kurse nevojat e të plagosurëve ishin të mëdha. Doja të ofroja të tërë atë që dija për të shpëtuar të plagosuritë e isha i pamundur, për shkak të mungesës së kushteve.
Më kujtohet se diku rreth orës katër pasdite, erdhi Xhevat Mani në pozicionet tona dhe na njoftoi për disa civil dhe ushtarë të plagosur, në pjesën e sipërme të lagjës Braha. Bashkë me Xhevatin shkuam për ta kërkuar ushtarin Zijadin Mani për të cilin Xhevati kishte informata se ishte plagosur. Jemi nisur dhe e kemi gjetur Zijadinin e plagosur në malin mbi lagjën Braha, i cili ishte në gjendje shumë të vështirë. Plaga ishte shumë e madhe (plumbi kishte dëmtuar pjesën e sipërme të këmbës së djathtë) dhe pasi nuk kishte marrë me kohë ndihmën e pare, Zijadini kishte humbur shumë gjak dhe jeta i ishte rrezikuar. Me mundësitë që kisha me materialin sanitarë që posedoja, ia pastrova plagën dhe ia mobilizova. Pak minuta më vonë, ra në mina Beradin Dashi. Bashkë me Xhevat Manin dhe Ramiz Sallahun, e kemi tërhequr Beradinin prej fushës së minuar dhe me pak material sanitarë, që më kishte mbetur, ia dhash ndihmën e pare. Beredini kishte shumë plagë në trup. Disa prej plagëve nuk kam arritur t’ia mobilizoj (për shkak të mungesës së materialit sanitar).
Të nesërmën, heret në mëngjes, derisa ushtarët e njësitit të Stagovës po bënin bartjen e të plagosurve dhe largimin e populates jashtë territorit të rrezikuar, ndodhi një plagosje e rëndë. Ra në mina ushtari Rrahim Sadiku nga Komogllava e Ferizajt, i cili mori lëndime të rënda në këmbën e majtë. Mundësitë për një ndihmë mjekësore adekuate për ushtarin Rrahim Sadiku ishin vetëm ëndërr, për arsye se nuk kishim as mjete sanitare adekuate, as stafë të nevojshëm mjekësor (kirurg) dhe e shihnim si ai po shuhej para syve tanë. Megjithatë, ia kishim mobilizuar këmbën ushtarit dhe e kishim tërhiqur larg nga rreziku. Njëri prej mjekëve më të devotshëm dhe më kontributdhënës gjatë luftës në Kaҫanik e sidomos në Stagovë, Dr. Fadil Gashi, erdhi në vendin e ngjarjës pas pak kohe. Në përkujdesjen e Dr. Fadil Gashit, të plagosuritë morën ndihmë mjekësore adekuate, për kushtet e luftës, dhe ne ushtarët e UÇK-së, të njësitit të Stagovës, ishim më të vendosur se kurrë që, ushtarët dhe civilët e plagosur rëndë t’i tranferojmë jashtë Kosovës. Ndërkohë, morali i ushtarëve ishte shumë i lartë, edhe pse gjëndja fikike e jona po përkeqësohej, po bëheshin dy ditë e dy netë pa ngrënë asgjë.
Msc. Bekim Gudaçi, biokimist
Më 14.09.2014, Stagovë
_____________
Solli për "Ora shqiptare": Rrahim Sadiku, shkrimtar
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen