Mimoza Gjetaj

Mimoza Gjetaj

Mimoza Gjetaj lindi në Shkodërs me 5 korrik1971. Shkollen fillore dhe të mesme i kreu në qytetin e lindjës, kurse studimet në Fakultetin Ekonomik në Tiranë.
Pasioni i saj ishte poezia. Ka filluar te shkruaj në moshë të re dhe fillimisht krijimet e saja i ka botuar në revstën "Zëri i Rinisë".
Në vitin 2018 botoi librin e saj të parë me poezi me titull "Dallgëve të jetës".
Nga viti 1999, jeton në Itali.


Poezi nga Mimoza Gjetaj


MUNGESA MË MUND

Heshtja turturuse 
Nuk i la vend lamtumirës... 
Ndjej të ftohtë në shpirt,
Nuk di!!!
Për sa kohë do të kërkoj puthjen tënde 

Asnjëri nga ne nuk pati guxim 
Ta thyej heshtjen që s’na lë të flasim
Distanca është bërë urë ndarje...

Kopshti i ëndrrave këtë vjeshtë
ka aromën e gjetheve të verdha
si bota e shpirtrave tanë të ngrirë...

Kam frikë nga e nesërmja
malli m’i rrënon muret e shpirtit
nga altari vije vetëm zëri i një ndjesie
që m’i shurdhon veshët e dashurisë...



MALLIN S’E MUNDI DOT

Malli që ndjej për ty më ka pushtuar
Më djeg nga brenda si prushi nën hi
Dritat e shpirtit m’i mban ndezur
Me rreze engjëlli nga altari i shpirtit
Ngrohtësi zemre për të të dhuruar...

Malli që ndjej për ty më mban gatitur
Si besimtarin para altarit të lutjeve
Mbylli sytë, dua të të shoh me sytë e hënës
Të të flas ëmbël me dritën e yjeve
Me bukurinë e luleve të ta stolisë ballin...

Përqafimet i shpërndaj si stërkalat dallgët
Mbi syprinën e blertë të shpirtit të bukur 
Të mijëra dëshirave që bien nëpër mua
Si shiu i ngrohtë mbi lulet e pranverës
Që pres të t’i dhuroj në secilën ditëlindje...

Vetëm me frymën e kësaj shprese 
Nuk e shuaj dot mallin që ndjej për ty 
Dua rreze nga dielli i dashurisë për mua
Akullin në shpirt ta shndërroj në lumë freskie
Të ujis lulet e dashurisë që ndjej për ty....



Merrem!

Më dërgo larg dhe ku të duash 
Por jo përtej ëndrrave tua
S’dua të fundosem në heshtjen time 

Buzëqeshjet tua qëndrojnë përballë meje 
Si valët e qeta në detin e pa trazuar 
Fjalët dhe butësia e zërit tënd 
Përkëdhelin pasqyrshëm imazhin tim 

Më dërgo larg dhe ku të duash 
Por jo përtej ëndrrave tua 
Midis heshtjes dhe vetmisë
Nëpër mua rrjedhë e rrjedhë shpresa 
Si ylberi ndez çdo vështrim 
Çdo fjalë që më bën të të ndjej 
Edhe më shumë praninë tënde . 

Ndaj, luteni ta lini lirshëm
rrjedhën e dëshirave tona të vërshojnë 
Mos i mbyll portat e pafajësisë...