Sonntag, 21. Juli 2013

Luljeta Lleshanaku

Luljeta Lleshanaku u lind më 1968 në Elbasan. Ka botuar katër libra Poetik. Ka mbaruar studimet e larta për Gjuhë-Letërsi në Universitetin e Tiranës. Në vitin 1996, merr çmimin për librin më të mirë të vitit nga shtëpia botuese Eurorilindja Publishing House. Një libër me poezitë e saja është përkthyer në anglisht nga Henry Israeli, i titulluar “Fresco” botuar në New York, nga shtëpia botuese New Directions 2002.
 

 

 
ISHULLI    
 
Jetojmë në një ishull
larg qyteteve me ligje dhe njerëz
ti dhe unë.
Dëgjojmë fëshfërimë
Përtej dritares ndodhet kallamishta
era fryn me gojën e saj pa dhëmbë
për të ndjellë baticat.
Në breg lidhur është një barkë
një barkë e harruar
që kalbet në shira.
Me sa duket
ne s'kemi ndërmend ta përdorim kurrë
                                                për t'u kthyer.
 
 
DIMRI NE ARAT ME MISER
 
Kishte hyre dimri
dhe saksofoni i erës
përdridhej
si kobra
 
Duke ndjekur kalimthi fushat me misër
rrënjët e mbetura
kthetrat e shpendëve iluzorë
timoni nën gishtërinjtë mbetet i ftohtë akull
dhe hëna mbështet fytyrën e ndotur pas xhamit të prapmë
si fëmijët e braktisur e kuriozë
të periferisë
 
Dy shtëpi të zbrazëta atje në brendësi
dy dhëmbët thërres të miut të arrës
që rremojnë të gjejnë
atë pak gjë që mbeti
nga stina e kuqërremtë e korrjeve
 
Makina ndalet në buzëmbrëmje
burri del dhe ndez një cigare
e thith fort atë
thith dëshpërimin e fushës me dy mushkëritë
e fusha thith dëshpërimin e tij deri në bronke
e pastaj
me të njëjtën majë këpuce shtypin filtrin e mbetur të cigares
shtypin besëlidhjen e tyre të vjetër
të pashpresë
fatale.
 
 
FRYME KAMOMILI
 
S'kemi shkëmbyer kurrë ndonjë fjalë per vdekjen, mamë
ashtu si të martuarit nuk bisedojnë për seksin
ashtu si mjekët se zënë në gojë "gjakun"
ashtu si postieri s'ndjen nevojë të thotë "lajm"
apo polumbarët s’ndjejnë nevojë të përmendin "ajër"...
 
Por se frika hijeshon sendet që ti prek
një lloj siç fërgëllon arën me pambuk
lëvizja e mbledhëses lëkurëzezë.
 
Ne mëngjes
fryma jote prej kamomili
çlirohet si qengji
prej vathës së vet
Mbi jastëkun e zhubravitur
ca fije të bardha, të panjohura floku
dhe karfica metalike e zezë.
 
Mos e prit të vij e zhurmshme
me zilka në bërryla e në gjunjë
me veshje laramane
si Burrat Karnavaleve
apo një "Morris dancing" në fund të majit.
 
Nuk do ta shohësh kurrë Burrin e Karnavaleve!
 
Do të shohësh fëmijën me gjunjë të drejtë e flokëdendur
që s'pati kohë të rritej
a nuk ke dëgjuar ndonjëherë të thonë
se vdekja është kaq afër lindjes
sa edhe dy vrimat e hundës
në një psherëtimë të thellë?!!
 
 
NDËRGJEGJE E GJYMTUAR
 
Lakuriq nate
ndërgjegjja jote e gjymtuar
verbohet e përplaset në dritë!
 
E tmerrshme të gdhihesh e të ngrysesh
me këtë shpend të zi në shpirt!
 
 
ME TY
 
Do të ulem në kënd të buzës
si në një shkëmb, pranë një ujëvare
e sigurt se s'do më rrëmbejë shtjellë e fjalëve.
 
Do të ulem në kënd të syrit
si një zambak i mbirë në ujë pranë bregut
me fletë të vogla që t'mos zë shikimin.
 
Se unë në fund të fundit, ç'jam?
- Një dallgë e ngrirë në hapësirë
e shkulur nga deti i gjoksit tënd.
Shtrin duart të më arrish e s'më arrin.
 
 
IKËN ZOGJTË
 
Ikën zogjtë
ikën dhe si brenga lanë foletë këtu
dimri si kupa i mbushi me shira
i mbushi dhe i piu
i piu dhe u deh
nga vetmia.
 
 
KËMBANAT E SË DIELËS
 
Shpirti im
përplaset si gjuhëza
në faqet metalike të këmbanës.
 
E dëgjoni
është këmbana e së dielës
është këmbana e meshës së madhe të së dielës
kur njerëzit dëgjojnë predikimet për një jetë
të pamëkat
dhe kujtohen të çojnë lule në varreza.
 
________________
Huazuar nga Revista ADMET

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen