Luan Maloku

Luan Maloku lindi më 1954 në fshatin Miratoc, komuna e Preshevës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, gjimnazin në Preshevë e në Kamenicë. I vazhdoi studimet në Universitetin e Tetovës, drejtimi Letërsi dhe Gjuhë shqipe...Me shkrime u mor që nga fëmijëria.Shkrimet e tij janë botuar në revista të Kosovës dhe të diasporës. Është i prezantuar në Leksikonin e shkrimtarëve shqiptarë të Hasan Hasanit (2003) dhe në “Panoramën e krijuesve të Kosovës Juglindore Psherëtimë për tokën” të shkrimtarit Hysen Këqiku.(2004)
Është anëtar i Shoqatës së Shkrimtarëve “Feniks”, Preshevë; Anëtar i “Atunis Lugina” me seli në Preshevë. Luan Maloku jeton dhe vepron përkohësisht në Zvicër.


 Veprat letrare:

1.“Mllef i gjakosur” (poezi për të rritur), Iliriku, Prishtinë, 1996;
2.”Mbi një zemër bie borë” (poezi për të rritur), Iliriku, Prishtinë, 1997;
3.”Mërzi të trazuara” (poezi për të rritur). Feniks, Preshevë, 2013
4.“Çelësi i shpirtit” është libri i tij i katërt.


 
Poezi nga Luan Maloku


TË PRITA

Sa e sa herë të prita
Te Guri i Bardhë

Në çdo qelizë timen
Isha i mbushur dashuri

Ti je më shumë se ëngjëll
Zemra ime e përflakur

Po u vonove
Do të fundosem në xhelozi

E imja dashuri



SHPIRT I TRAZUAR

Shpirti im i trazuar
Gëzohu njëherë

Shtriju rrezeve të diellit
M’u si lulet
Pas shiut

Me shikim
Kah shtatë ngjyrat
E ylberit

Gëzohu shpirti im



KUR TË KTHEHESH

Nuk do të më gjesh
Në Miratoc
As në Preshevë

Vonë ke menduar
Për timen mungesë

Sot edhe toka është ndryshe
E përcëlluar me rreze të diellit

Kohët kanë ndryshuar
E ëndrrën
E kam futur në kornizë

Dashurinë për ty
Dardanit i lash amanet…
SERENADË

Më trokite në derë
natën vonë

e veshur
gjysmë lakuriqe
gjoksin zbërthyer,
e gjinj varur
gërshetin hedhur

Ç’fantazi

Gjumi më iku
Përzura dhe hënën
Se ti i ngjaje
Me tuat vetulla

Këtë natë
do bëjë serenadë
edhe pse më mungon kitarja

 

UNË PËR TY

Në këtë botë të vogël
Vetëm për ty
U trazova në shpirt

Dua të kem pranë
Dashuri
Mos ik
Nga ngrohtësia ime

Se me largimin tënd
Një dashuri
Shkatërrohet

 

SIMFONI E DASHURISË

Erdhe të mos më lësh
Të vetëm

Shpejtove
Rrugëve të gjata
Deri tek unë

Tani para teje

Tingujt e fundit i shpreh
Në simfoninë e dashurisë

 

NDJENJË E FORTË

Sonte
Ndjenjë e fortë
Si hekuri
Hyri në mua
Dhe largoi errësirën

Sonte
U çelën sa e sa rrugë
Për shtegtime të reja

 

MBRETËRESHË

Mbretëreshë të pagëzova
Nuk të mjaftoi

Unë shkela çdo normë

Zbrazëtirën që më le në shpirt
Do ta ndjek deri në amshim

 

NË SHIKIM

Në shikim
Të syve të tu
U futa në dashuri

Të xhelozoj mundem
Por jo dhe të harroj

Në shikim të syve të tu
Banon kujtesa ime

 

SA HERË

Sa herë
Thurja në vargje
Çaste dashurie
Për Ty

Ky poet isha vetë

Vargërues
I një himni
I një kënge
I një serenade dashurie


Për "Sofra shqiptare", Bilall Maliqi