Montag, 24. Juni 2013

A e shpetpn arti shpirtin nga mëkati?(13)

Poeti mëkaton
dhe mëkatohet
 
Dhimitër KOKAVESHI
 
Në plan të pare është një pyetje sa interesante po aq dhe e thellë kohës dhe ndërgjegjes njerëzore, një mendim qe bashkëudhëton përafërsisht më shpirtin e njeriut dhe mendimit qe shtrohet për zgjidhje.
Arti, nuk mbetet vetëm mes konceptit të ngushtë poetik por në gjithë shtrirrjen dhe gamën e strukturave përfshirëse të të gjitha gjinive të tij. Krijuesi edhe pse mbetet në shpirtin e tij rebel, përsëri përshtatet kushteve dhe rrethanave ku rritet, edukohet dhe trajton mendimet e tij përmes nënështrimeve dhe here duke medituar për atë se çfarë është më e bukur, më njerëzore më progressive.

Poeti matet me shpirtin , me perenditë, me sferën qe bluan mendimin dhe psiqikën prandaj mund të them pa frikë se ai rrotullohet mes GALAKTIKËS dhe NORMAVE TË ÇTHURURA MEDITUESE TË MENDIMEVE TË TIJ DHE PËRMES TYRE SJELL NJË PJESË TË ZGJIMIT TË NDËRGJEGJES PERSONALE DHE SHOQERORE.

Këtu duhet përcaktuar vlera e artit dhe ku e ka kufirin e tij mëkati. E them këtë për faktin se tek mëkati, mund të rradhisim dy lloj njerëz, njeri qe i nënështrohet besimit dhe tjetri ateist.

Po ashtu edhe arti klasifikon dhe është i ndarë mes njerëzve qe lexojnë dhe ku arti nxit, zhvillon mendimin dhe fantazinë jep dritë jetës, përpunon mendimet mes progressive por edhe mes deshtimeve tona dhe përsëri aty për aty rinovon dhe kërkon të mos nënështrohet Momentit por përkundrazi, kërkon shtigje mbi atë qe duhet të triumfojë positives dhe new përpjekje me konservatoren.

Poeti mëkaton dhe mëkatohet “përmes të bukurës,“përmes shpirtit qe zbut dhimbjen” dhe po aq fuqishëm mëkaton me ATA QE JETËS NJERËZORE I THJESHTOJNË krijimin më të bukur të saj JETIKEN. Ai xhvesh bukurinë trupore dhe ja afron shpirtit me aq përsosmëri. Por mbi të gjitha kërkon të trasformojë dhe trasformohet permes zhvillimit të psiqikës mbi vlerat e artit, triumfon njerëzores dhe aty përpunon dhe kultivon. Vijat ndarëse dhe pikat ku mund të referohen, mbeten momentet kur njeriu shkel ligjet etike por edhe njerëzore. Psh. kur bëj faj ose gabim.

-Mëkati, ka më shumë karakter fetar, shtron problemin e pastrimit të ndërgjegjes prej gabimeve dhe fajeve, çlirimin e shpirtit prej së keqes shpirtërore dhe fizike.

-Ai thëret ndërgjegjes dhe përsëri gjithë ajo punë intensive kohe dhe intelekti, mund të rrëzohet si një shpërdorim mes hapësirës dhe vlerës.

-Mund ta krahasojmë me vlerën e parasë qe hedhim në treg për të bler një mall dhe vet malli në kthim të rrugës ose për në shtëpi mund të demtohet dhe mund të mos riblihet dhe duhet riblerë ose prej mërzitjes mundet të mos e zevendësojmë atë.

-Shpesh populli, bën krahasime të tilla qe mëkatet prindërore i paguajnë fëmijët.

-E gjithë kjo domethënie i qendron një filozofie dhe pse padrejtësisht i paguajnë... fëmijët.

-Por këtu mund të rëndisim dhe njerëzit shpirt ngushtë qe janë të shkujdeur ndaj të tjerëve, rastet e sëmundjeve trasmetuese, ku njeriu, bëhet mëkatar ose...

-Eshtë një mëkat i vjetër qe zgjoi përbrënda vetes plakjen e parakohëshme të tij duke paguar... mëkatet e tija.

-Koncepti Art! Ka pak a shumë po të njejtat shtrirrje dhe mbi të njetat përmasa po ashtu si edhe tabutë.

- Ai zbut psiqikën por edhe e iriton atë.

-I jep shtys por edhe e mpin mbi referencat e mendimit dhe botkuptimit qe servir.

-Mund të them me bindje se qe të dya PËRPUNOJNË DHE KANË NJË EMËRUES: “SHPIRTIN, TË BASHKANGJITUR TRUPIT QE REZULTON SI KRITERI DHE SHKAKU KRYESOR I JETËS.

11-06-2013

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen