Avdyl Sulaj

     Avdyl Sulaj ka lindur më 1 korrik 1945 në fshatin Begaj, Tropojë. Ai ka punuar në shërbim të shtetit e të shoqërisë shqiptare në mbi 20 zanate, profesione e detyra të ndryshme, si bujk e bari, punëtor, nëpunës, mësues, bibliotekist e drejtor biblioteke, poet, prozator, studiues e publicist etj.

Veprat e botuara:

1. Evropa e bashkuar, Shqipëria e copëtuar, Publicistikë, Tiranë 1999.
2. Visare gjuhësore - kulturore nga Malësia e Gjakovës I, Tiranë, 2000.
3. Visare gjuhësore - kulturore nga Malësia e Gjakovës II, Tiranë, 2003.
4. Kristale alpine, Poezi, Tiranë, 2006.
5. Fjalor fjalësh dhe shprehjesh popullore, Tiranë, 2009.
6. Shkrime dhe hulumtime gjuhësore, Tiranë 2012.
7. Krokodili mallëngjen fqinjët, Fabula, Tiranë, 2013.
8. Larushia e fjalës në gojën e popullit, Tiranë, 2013.

Poezi nga Avdyl Sulaj

 

 

EH, KËTA SHTEGTARË!

 

Zogjtë duke fluturuar me hare,

Tufa – tufa u nisën në shtegtim.

Bijtë e shqipes me sytë përdhe,

Rrugëve të fatit ikin në mërgim.

 

Zogjtë duke cicëruar në pranverë,

Sërish do të kthehen ndër këto fole.

Bijtë e shqipes a do kenë ndonjëherë

Stinë të lumtur kthimi në atdhe…?!

 

 

 

DHURATA SË DASHURËS 

PËR SHËN VALENTIN

 

Sot e dashur, për Shën Valentin

Dhuratat do t’i bëj nga peizazhi alpin.

 

Një fustan do ta end në vegjë të erës

Prej fluturzash bore te Kroni i Verës.

 

Një ylber do ta mbërrij lart në bjeshkë,

Me stofin e tij do të bëj një xhaketë.

 

Majë Shkëlzenit do të kap një vetëtimë,

Ta bëj fjongo flokësh të artë vizëllimë.

 

Gjerdan do ta bëj Valbonën shtatkristal

Mbushur në muzg yje dhe hënëza argjend e ar.

 

Në një bohçe resh ato do t’i  bie,

Zdritur me margaritarë e perla dashurie.

 

 

 

BJESHKËT E NEMUNA

 

Mes bukurive pa cak

të këtyre Bjeshkëve

Shtrirë në madhështi

Si kreshtë e madhe mali

Një pikëpyetje rri ?

“Kush i quajti, vallë, ato

të mallkuara ?

Epiteti “t’ Nemuna”

pse u mbet ?

me shtatë shkronjat

mbi shtatë shkëmbinj

si shtatë korba të zinj ?

 

Pse , vallë, “t’Nemuna”,

Pse,  të truara ?!

Kur duheshin pagëzuar:

Bjeshkët e Bekuara.

 

 

 

V E T Ë R O B Ë R I A

 

Në qendër të botës vëmë unin tonë

Marrëzisht gënjehemi për përjetësi.

Në kalë të lakmisë etshëm vrapojmë

Për seks, para, pushtet e lavdi.

 

Tradhti, mëkate, vese e smirë.

Kalit të tyre ia bëjmë tagji.

Lirisë së unit ato i bëhen zinxhirë

Dhe shpirtit tonë - vetëskllavëri.

 

 

 

NDALIMQARKULLIM NË ALPE

 

Tirani dimër zemërak,

Nga froni i tij në Majë të Hekurave,

Nxorri urdhërin e zi farmak:

“Ndalimqarkullim për banorët e bjeshkëve!”.

 

Malësorëve ua kumtoi me vetëtima,

Ua përsëriti me gjëmim të rrufeve.

Ortekë lëshoi poshtë në lugina,

Me borë qafëmaleve ngriti ledhe.

 

Në Çerem, Rrogam, Dragobi…

Njerëzit mbeten në kulla, ngujim.

S’pipëtinte kafshë e egër as bagëti,

Në atë të rreptë ndalimqarkullim.

 

Valbona shtatkaltër mësyu në betejë,

Iu vërsul ortekëve në luginë.

I shkriu e i zhbiroi tej për tej,

Jetë i dha visores  alpine të ngrirë.

 

 

 

TEMPULLI IM

 

E vërteta, drejtësia,

e njerëzishmja, dashuria.

 

I shenjti tempulli im

Që i falem me përgjërim.

 

 

 

PËLLUMBAT MBI GJAKOVË

 

Një tufë pëllumbash të bardhë e të zinj

nën shatërvanin e rrezeve mëngjesore

lodrojnë me reflekset diellore

ulen e ngrihen, rrotullohen gjithë hijeshi.

 

Një  tufë pëllumbash të zinj e të bardhë

Njëri - tjetrin ndjekin fluturim

në qiellin e zgjedhur skenë për vallëzim

një simfoni bukurie luajnë radhë-radhë.

 

Këtë shfaqje të hyjnishme

E kundrojnë një tufë fëmijë.

E u thonë prindërve me doçkat prej qielli:

- O, babi! O, mami! Shihni ç’mrekulli!

__________
Marrë nga sa-kra.ch