Ka përfunduar studimet e Magjistraturës në Qendrën e Studimeve Albanologjike në Tiranë, ndërsa aktualisht është në vazhdim të studimeve të Doktoraturës në UT.
Aktualisht punon si prof. e gjuhës shqipe dhe letërsisë në Gjimnazin “Hajdar Dushi” si dhe është ligjëruese e jashtme e gjuhësisë në Universitetin Publik “Fehmi Agani” në Gjakovë.
Prej kohësh ka konfirmuar vullnetin ndaj hulumtimeve shkencore në gjuhësi dhe albanologji duke marrë pjesë në Konferenca të ndryshme shkencore të organizuara nga Universiteti i Tiranës, Prishtinës, Tetovës, Shkodrës, Elbasanit, Durrësit, Vlorës, me prezantime nga fusha e linguistikës.
Karriera në gazetari: Karriera e saj paraprihet nga dhjetë vjet angazhimi në gazetarinë radiofonike, të printuar dhe televizive ku disa herë ka marrë edhe çmime.
Në vitin 2002, organizata amerikane IREX e nderoi Migena Arllatin me çmimin e dytë për projektin e saj radiofonik kushtuar gruas së pasluftës në Kosovë.
Në vitin 2006, Qendra mediale “Dukagjini” i ndau çmimin e vendit të parë për shkrimet e saj në gazetën “Lajm Exclusive”, lidhur me promovimin e punës dhe sfidat e femrës shqiptare.
Botimet: Autorja deri tani ka botuar katër libra: vëllimin me poezi “Mendime në kornizë” (2012), monografinë “Lindur për t’u bërë mjek” (2013), botimi studimor “Vështrim rreth shprehjeve frazeologjike në të folmen e Gjakovës” (2014) dhe “Patronimet, mbiemrat familjarë në Gjakovë (2015).
Çmime në letërsi: Krijimet poetike të saj janë prezantuar në disa përmbledhje Antologjike të botuara në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni e Rumani. Po ashtu, është redaktore dhe recensente e dhjetëra botimeve të shkrimtarëve të ndryshëm.
Në Mitingun e Poezisë mbajtur në Gjakovë në Maj 2013, u shpall si poetja më e mirë e Mitingut, duke u nderuar me çmimin ‘Yllka Domi”. “FiloLet 2013” në Zvicër e nderoi me çmimin e dytë në konkursin vjetor ndërkombëtar. Në Festivalin Kombëtar të letërsisë për të rinj, mbajtur në Podujevë në gusht 2014, zuri vendin e dytë në gjininë letrare të tregimit me tregimin “Piano”.
Aktiviteti në shoqërinë civile: Është Kryetare e degës së Fondacionit Kulturor Mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi” në Gjakovë;
Kryetare e Lidhjes së Poetëve, Shkrimtarëve dhe Artistëve “Pegasi” Kosova
Anëtare e Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës;
Anëtare e Institutit Alb - Shkenca me seli në Tiranë, Prishtinë e Shkup;
Anëtare e Shoqatës së Intelektualëve “Jakova” në Gjakovë.
Qytetare Nderi në vendlindjen e saj, në Elbasan, prill 2015. Bashkia Elbasan e shpalli znj. M. Arllati “Qytetare Nderi” me Motivacionin: “Për kontributin e shquar të saj si gazetare, shkrimtare, hulumtuese ndaj gjuhësisë dhe albanologjisë, dhe një personalitet i shoqërisë civile në vend dhe diasporë”.
Jeton në qytetin e Gjakovës në Kosovë që prej 20 vjetësh me bashkëshortin dhe tre fëmijët.
Poezi nga Migena Arllati
SOFËR HERONJSH
Do të mbledh në një sofër heronj
ashtu rënduar me plumba në trup,
si u copëtua Shqipëria t’u tregoj
pa Kosovë, Iliridë e Çamëri në trung.
Do t’mbledh trimat e Libohovës
bashkë me t’Drenicës dhe Dukagjinit,
burrat e Malësisë dhe Maleshovës
tok me t’Shkodrës, Shkupit dhe Ulqinit.
Në një sofër që flet vetëm shqip
në shekujt që psherëtijnë me kilometra,
t’u flas për gllabërimin e pacipë
për krah’prerën shqipe me dy krena.
Në sofër të heronjve me të bardhat ëndrra
buka, krypa dhe zemra kurrë nuk sosi,
si atëhere dhe sot, mbi gjak gjëmon kënga
për kombin e Shqipes, që hasmi dot s’e mposhti.
Me të bukurat lule nga Kosova,
borziloke prej Shkupi dhe çaj nga Epiri,
trëndafila Shkodre për Ju mblodha
në sofrën bujare me fisnikëri Iliri.
Amanetin e trimave koha s’e tret kurrë
ndaj fluturojnë shqiponja mbi tuajat varre,
vijnë t’ju flasin, t’ju shohin si dikur
të gjejnë forcë për Shqipërinë hallemadhe!
UNË, PIANOJA JOTE
(Bashkëshortit tim)
Merre me vete frymëzimin e qiellit
e mbi piano ulu sonte,
mos pusho së rëni melodisë sonë,
këngën e dashurisë mjellmat të vallëzojnë.
Përsërite refrenin
edhe njëherë tingujt të shpojnë qiellin,
mbushe nota pentagramin
solet mbi krahë të dyve të na marrin.
Me timbrin e saj jetën rilinde,
kompozo dashuri, dhimbje, grindje,
një këngë të re fillo e shkruaj
unë muza jote deri në të aguar.
Këtu përballë dremis unë, pianoja jote
që gishtërinjtë e prekin sa butë, sa fort…
Zëri i saj mëngjesit lehtazi ledhaton
e si një fishkëllimë kanarine më zgjon,
si luan i stepës here - herë vëngëron
kur hijet ngarkuar natës përjeton.
Mbi tastierën bardh e zi do flejmë sonte
të etur, zhuritur, untuar e shkrumbuar
muzikojnë për ne të gjithë Listët e Bet’hovenët
dashuria jonë, gjumin tutje harruar.
ZEMRA PA ZEMËR !
Unё nuk kam mё zemёr.
Ma mori njё njeri i lig.
E ҫorri trupin tim
dhe nxorri prej atje zemrёn.
I pazemri mbledh zemra ngado shkon
i merr e shkatrron
gjakun ia helmon,
shqyen, flak tej
i duhen veҫ pёr pak herё.
Ec e ec, takoj zemrat e tij
hedhur cepave e skutave,
iu duhet streha zhegёs
kёrkojnё ҫati dimrit.
Njeriu pa zemёr
nuk kish vend as pёr zemrёn e tij.
Kёrkova qoshe mё qoshe
tё gjitha zemrat e braktisura.
Ishin shumё.
Sa mё shumё mblidhja
aq mё shumё bindesha
se ishin tё gjitha femra.
Zemra
tё njё njeriu pa zemёr!
NJË JETË KRENARI !
Flamuri Kuq e Zi mbi arkivol sot paloset.
I kuq gjaku, i zi dheu
nga agu në muzg në gjysëmqiell dielli.
Bataret e plumbave rëndë shpojnë retë,
plisat e djemve mbesin kryepërpjetë.
Në Iliridë, Kosovë, Shqipëri…
një minutë heshtje
një jetë krenari!
Kumanovë, 21. 05. 2015
IDEALIZЁM
Idealizёm je dashuria ime!
Tё dёgjoj
nё trokun e hapave pas mesnatёs,
kur ҫiftet nguten
tё shkrihen nё puthje.
Tё ndjej
nё fёshfёrima fustanesh,
kur vajzat mbulojnё gjinjtё,
harrojnё zbuluar gjunjёt.
Tё flas
nё emrin tёnd Amor,
siҫ tё quajtёn perёnditё
kur tё ulёn nё prehёrin e pёrjetёsisё.
Tё pёrqafoj
me krahёt e purpurt
nё ёndrrёn e parё dhe tё fundit,
veshur nё mёngjes, zhveshur nё muzg.
Tё prek
orёve qё zvarrit dita,
kur pёllёmbёt orientohen pa hartё
nё bardhёsinё e lartёsuar ndёr re.
Tё mbaj
nё prehёrin e ngrohtё, nё jastёkun e butё
nga fёmijёria nё pleqёri
dashuria ime
idealizёm mbetesh ti!
Korrik, 2015
DHUNЁ GRUAJE
(alegorike)
Unё e dhunoj.
Mёngjes, drekё, darkё
ҫdo ditё e kohё pa kohё.
Ai ёshtё i pёrdhunuari im.
Me dy duart e mia
shtrёngoj e shkumoj,
lodhem sot
vazhdoj nesёr sёrish,
dhunё e vazhdueshme
pason tjetrёn ditё.
Pёrkulem mbi tё
si njё dallgё e ngrirё,
rёndojnё duart e mia
flakёrojnё nё tё katёr anёt,
filloj mёrmёris
tregoj pa fund histori,
shfryhem para shurdhёrisё
pёr fajin e mbetur jetim,
me britmё tё heshtur
rrёfehem pёr sekretet fshehur,
i kthehem sёrish me mё shumё inat
pyes: pse vallё kёtё fat?
Djersij, ofshaj
lotoj, buzёn kafshoj
tё gjitha shkuma e tij i mban,
sa herё i jam pranё
sёrish e dhunoj
me gojё nuk bёzan
shyqyr qё s’ka gojё.
I gjori lavaman,
veҫ ai dhunёn time mban!
10 korrik 2015
BREG
Me kёmbё zbathur
e trup tё lagur,
vesh me yje natёn
ngjyros me diell perёndimin,
ёndrrёn merr mbi supe
aromё gёzimi pёrhap tutje,
mё vjen si hap i lehtё
nga qielli zbret edhe retё,
zbut dallgёn e pabindur
shkrin zemёrimin e hidhur ...
Aty mё bёhet tё rri
natyra dhe unё tё shkrirё nё Nji!
Vlorё, 05.08.2015
PERI I GJATЁ
Mos e kёput perin tё gjatё
bija ime,
se na martohesh larg
Doruntina ime…
I
Thellё psherёtiu ime gjyshe
kur ika tej shtatё maleve
kapёrceva matanё shtatё lumenjve
arrita diku pas shtatё diejve.
Kur u nisa nga andej
isha elbasanllije.
Shtёpinё atje nё Spahikorre,
shkollёn tek letrari Guranjaku,
tё mesmen tek Kalaja
me emrin e gёrmambledhёsit Kristoforidh,
tё lartёn tek filologjiku i Xhuvanit.
Vashёza qёndiste
perin e gjatё lidhte…
Unё, goca e llastume
e para mbesё e fisit
me emёr librash
dhe flokёt dredha
me sytё e kaltёr
shtatin e hedhur
fatin larg e kisha shkruar
kёshillёn e gjyshes pa e dёgjuar.
Dhe peri zgjatet e zgjatet
deri tek nyja e lidhur fort.
II
Kalova tokё shqiptare,
hyra nё tokё shqiptare.
Kish kufinj e gurё tё rёndё,
njerёzit e zinj tё vrisnin me sy
veshur me hekur e me plumba
njё gjuhё iu zvarritej nё gjuhё.
Gjakosnin pёllumbat,
trembnin djepet,
trandnin varret…
Hej, ҫka bёhet kёshtu?!
Nuk kisha zё tё flisja
nё heshtje gishtat pёrpёlisja.
Kur erdha kёtu
sёrish shqiptare
mbanin nё zemёr shqiponjёn dykrenare
dёgjoja vargjet e Fishtёs
binin sharkija e lahuta
kёndohej pёr Mollёn e Kuqe
Gjakova, Gjakderdha, Gjakmbolla
ushtonin djemtё e burrat
nё mars gjithmonё fillonte lufta.
Unё mora ca vargje me vete
i struka thellё bashkё me shtetёsinё,
linda filiza jete
vazhdova, jetova
bashkova shqiptarinё.
Andej e kёndej
shqiptarё me shqiptarё
larguar nga ujqёr tё ҫartur,
i ushqen njё bukё e ndarё
shqip flasin
kёndojnё njёsoj
s’lёvizen lehtё
gurёt mbi varr.
III
Dielli mё ngroh shqip
edhe Hёna shqip mё flet
bijё e Elbasanit
nuse e Gjakovёs
nё damarё lёviz gjak i njёjtё.
Kёtu tё gjithё e dinё vajza e kujt jam
tё gjithё e dinё nusja e kujt jam
m’i dinё fёmijёt
mendjen ku e lodh
djersёn ku e nxjerr
fjalёn dhe shkrimet m’i duan
kёtu s’jam mё e re
kam ngrёnё disa thasё kripё
kam ndёrtuar ca qeramide tё re.
Shikoj lajmёrimet e vdekjeve
dikush i njohur shkoi vallё?!
Pёrshёndes njerёzit nё kalim
fjala e mirё s’mё lodh kollaj.
Namazi thёrret
kёmbanat e sё dielёs jehojnё,
ca zhurma nё kafe
sa llafe pas darke,
ҫahen tupanat e dasmave
nuse e plaka ҫohen peshё,
ky vend i ka tё gjitha
ky vend ka vendёsit e vet.
Kёtu Ereniku gurgullon shqip
edhe njerёzit shqip shajnё,
Çabrati lёshon hije dhe fresk
dheun e tё parёve fort mban,
legjenda e Urёs nuk ёshtё mё e Fshehtё
trupin shtrirё rrёzё shkёmbi ka,
histori e qytetit nuk ёshtё e re
rrёfen gojёdhёna njё ngjarje tё lashtё.
Mali me malin s’bashkohet
por njerёzit bashkohen njё ditё,
kokёn nё Shqipёri
trupin nё Kosovё
veshur me Himnin e Flamurit
dy grushta dhé nё duar
kёtu s’kam qenё kurrё e huaj!
Gjakovё, 2015
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen