Lulzim Logu

Lulzim Logu i datëlindjes 08.07.1960, lindur në Tropojë dhe banues në qytetin e Bajram Curri, me profesion mësues.
Ka botuar artikuj kritikë, përmbledhje ciklesh poetike dhe tregime në gazeta të ndryshme letrare, ne antologji dhe botime tjera në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Itali  etj.
Për një kohë të gjatë ka drejtuar degën e Lidhjes së Shkrimtarëve të Tropojës, Klubin Letrar të Tropojës dhe aktualisht drejton "Shoqatën e Shkrimtarëve të Tropojës".
Anëtar i Lidhjes së Poetëve Ndërkombëtarë të Globit W.P.S. dhe anëtar i Lidhjes Ndërkombëtare të Poetëve, Shkrimtarëve dhe Artistëve "PEGASI" Albania.
Fitues i disa çmimeve letrare.
Jeton punon dhe krijon në qytetin Bajram Curri, Tropojë, Shqipëri.

Botimet:        

• "Kohën e engjëllit" - Poezi, viti 1999,  Shtëpia Botuese" Dardania"
• "Hiri" - Poezi, 2002, Shtëpia Botuese" Kristalina KH"
• "Pinoku i qytetit Magjik" - Poezi, 2002,  Shtëpia Botuese "Kristalina Kh"
• "Tropoja - Enciklopedi e vogël e vendlindjes" - 2008, Shtëpia Botuese "Erik" 
• "Akoma, hiri im" - Poezi, 2009
• "Kujtimet e ujqërve gri" - Tregime, 2009
• "Koha vdes si zemër" - Poezi, hajku dhe tanka, Shtëpia Botuese  "Egnatia" 2009;
• "Krishti  i harruar" - Poezi hajku dhe tanka, Shtëpia Botuese "Egnatia" 2010
• "Pikë mbi I" - Poezi hajku, Shtëpia Botuese" Vllamasi" 2013
• "Antologji e poeteve të Malësisë së Gjakovës" - Shtëpia Botuese "Litografia Gjakove, 2013, si dhe libri me poezi të zgjedhura, 
• "Frymë në një kuti" - Shtëpia Botuese"Blini" Gjakovë 2014.

Poezi nga Lulzim Logu

AJO

 

Ajo shkoi, siç shkojnë gjërat që vijnë rrallë

Kur plaket njeriu, vdes dhe për një puthje

Kur plaket njeriu, e do dhe një përrallë

Ajo shkoi…

Ajo shkoi, ditët vazhdojnë komplekse

Pjesë e zotit të pakënaqur që përsos

Në marrinë që quhet lindjevdekje

Ajo shkoi…

Ajo shkoi, befas u bë e domosdoshme

Rri në mua, ekuilibër i shpirtit të vrarë

Dhe çuditërisht jeta s’ndihet boshe

Ajo shkoi…

Ajo shkoi dhe kujtohem se duhet vazhduar

Se duhet të ndihem prapë i gjallë

Por përbuz të qenit e harruar

Ajo shkoi…

 

NJERIU

 

Njeriu qëkur ëndërron lumturinë e madhe

Njeriu sot vdes për një orë liri

Njeriu, të vetën pronë, mund ta bëjë hënën

Njeriu, zvarritet i mjerë , në uri.

 

Njeriu, vuan, për të bukurën dhe shpresën

Korret nga sida dhe vdes me drogë

Njeriu, për atdhe mund ta bëjë dhe marsin

Njeriu kryqëzohet si lypsar në botë.

 

Njeriu, sot matet me kohën, ta mundë atë

Njeriu, diku në glob, rrethohet me tel si kafshë

Beson pafund, shan pafund zotin

Dhe  se ndan dot ferrin me parajsë.

 

Njeriu, qëkur, ëndërron lumturinë e madhe

Njeriu, sot vdes, për  një orë liri

Njeriu, pareshtur thyen mite, piedestale

Dhe kurrë s’gjen qetësi.

Ah, njeri!

 

 

GËSHTENJAT

 

Pikin gështenjat

Në shtjellën e erës.

 

Shiu ta lag dritaren

Ta zë shikimin.

 

S’ke ku ti krehësh flokët

Ku ti shohësh sytë.

 

Vetëm zjarri të ndihmon

Të më kujtosh.

 

Si zjarri, kur jam me ty

S’di për fikje.

 

A mendon ndonjëherë

A mendon për hirin?!

 

Pikin gështenjat

Në shtjellën e erës.

 

Në zjarrin prushshumë

Piqen të tjerat.

 

Një e nga një në gji

Aty pranë zemrës.

 

Gështenja të ngrohta

Në u ftohshin fjalët…

 

DREDHËZAT

 

Dredhëzat tani nuk i dua më

Megjithëse pikojnë lëng të kuq

Megjithëse më kujtojnë

Buzët e tua.

 

Veç unë e di ç’kam hequr

Për ti harruar…

 

LUTJE

 

Zoti im, në qofsh

Rri me mua!

 

Në qofsh, të falem

Bie dhe ngrihem

Kurrë nuk ndalem!

 

Zoti im, në mos qofsh

S’ka gjë, është bota

Është jeta, është fryma

Është gjithsesi shpresa!

 

Është lufta për të mos rënë

Vazhdimisht duke besuar

Duke të krijuar

Zoti im!

__________
Përgatiti Adem Zaplkluzha / sa-kra.ch