 |
| Rifat Kukaj |
Rifat Kukaj (25 tetor 1939 - 11 shtator 2005) lindi në Tërstenik të Drenicës, studioi në Normalen e Prishtinës. Është prozator, poet, dramaturg, përkthyes dhe skenarist i letërsisë për fëmijë dhe të rritur. Shkrimtari Kukaj po ashtu ka udhëhequr programet për fëmijë të Radio Prishtinës dhe ka redaktuar librat për fëmijë të Shtëpisë Botuese "Rilindja". Përktheu letërsi për fëmijë nga autor slloven, kroat, serb, e hungarez por edhe botoi shkrime vetanake në shumë nga këto gjuhë. Emrin e tij e mbajnë rreth 100 vëllime librash dhe 30 radio-drama. Kontribuoi në afirmimin e krijimtarisë letrare sidomos asaj për fëmijë në rrjedhat ndërkombëtare dhe se ndihmoi autorë të shumtë të rinj.
Vdiq në Ulqin, u varros në vendlindje.
Disa nga titujt e librve:
Poezi nga Rifat Kukaj
1. ZOGU I LASGUSHIT
Yll i ndritur në natë qershori
Sikur ra prej gjithësisë,
Ngazëllyeshëm, sytë m’i mori
Në degë t’qershisë.
U purtekëm unë e gjethet
Qetë e lehtë me petalet,
Qielli vetë nisi të prehet
Edhe malet.
Kënga nga zogu i brishtë
Lindi krejt ëndërrimtare,
Dritë feksoi n’flatra e bisht
Dhe n’për dritare.
Gëzim, shpresë, në gji më derdhe
E hare të butë si pushi,
Zog-magji ti mirë se erdhe
Nga Lasgushi!
Ato porosi të larta
Te dritarja e shtëpisë
Po m’i thotë me vargje t’arta
Kalorësi i bukurisë.
2. NËNË KAM POR JAM JETIM
(Mikut të sinqertë, shkrimtarit Odhise Grillo,
që ma frymëzoi këtë vjershë)
Udhëtova nga anë e anës
Deri n’sheshin e Tiranës.
Aty pashë një vogëlush
Që i kishte sytë si rrush!
Dhe e putha në dy faqe
Ç’aromë lulesh-manushaqe!
E përkëdhela dhe në gushë
Si rrezja zogun në fushë.
Ai më pa me habi:
-Or xhaxha, kush je ti?!
Jam poet - ca i krisur
Nga Drenica larg i nisur...
Erdha të thith nënën në gji
Bashkë me një vëlla të ri.
M’i fshij lotët ylli im
Nënë kam por jam jetim.
Na ndau skilja Evropë
Që u ndaftë: copë-copë!
(Mikut të sinqertë, shkrimtarit Odhise Grillo,
që ma frymëzoi këtë vjershë)
Udhëtova nga anë e anës
Deri n’sheshin e Tiranës.
Aty pashë një vogëlush
Që i kishte sytë si rrush!
Dhe e putha në dy faqe
Ç’aromë lulesh-manushaqe!
E përkëdhela dhe në gushë
Si rrezja zogun në fushë.
Ai më pa me habi:
-Or xhaxha, kush je ti?!
Jam poet - ca i krisur
Nga Drenica larg i nisur...
Erdha të thith nënën në gji
Bashkë me një vëlla të ri.
M’i fshij lotët ylli im
Nënë kam por jam jetim.
Na ndau skilja Evropë
Që u ndaftë: copë-copë!
3. BALADËZ
Me pushkë në krah
Një ditë dola për gjah.
N’shteg qëndroja si guhak
Zagari lehte n’imshtak.
U mbështeta për një ah
Harrova zagar e gjah,
Mbi dëborën e ndritur
Pikasa një zog të përhitur,
Aq i brishtë e krejt i ngrirë
Në acar ai martir
Në shpinë i shtrirë!
Këmbët thik përpjetë
Ah jetë, sa e shkretë.
Mbase shpresa i ka thënë:
“Shtriji e ngrohi në Hënë!”
Në mua vajtonte dita
Në dy zyçka ende drita
Po fiksonte por e mekur
Porsi Hëna e paprekur
Nga këmbët e zogut të gjorë
Orëprerit në dëborë.
Mbaron rrëfmi për një jetë
Në vargun e njëzetetretë!
Me pushkë në krah
Një ditë dola për gjah.
N’shteg qëndroja si guhak
Zagari lehte n’imshtak.
U mbështeta për një ah
Harrova zagar e gjah,
Mbi dëborën e ndritur
Pikasa një zog të përhitur,
Aq i brishtë e krejt i ngrirë
Në acar ai martir
Në shpinë i shtrirë!
Këmbët thik përpjetë
Ah jetë, sa e shkretë.
Mbase shpresa i ka thënë:
“Shtriji e ngrohi në Hënë!”
Në mua vajtonte dita
Në dy zyçka ende drita
Po fiksonte por e mekur
Porsi Hëna e paprekur
Nga këmbët e zogut të gjorë
Orëprerit në dëborë.
Mbaron rrëfmi për një jetë
Në vargun e njëzetetretë!
4. BUKUROSH EDHE LAROSH
Kryet në det
Bishtin te retë...
Në këtë shpat
Puth shtëpitë,
Në atë shpat
Zogjtë e fëmi’ të...
Degë më degë
Edhe qershitë...
Bukurosh edhe larosh
Ah, ta kisha për krahosh!
Lart në qiell I larmi hark
E gudulis Lumi në bark...
Nuk është urë
Është pikturë!
Këndoi trishtili:
“Ciu, ciu, ciu...
Se ç’na doli
Pas shiut?!!!”
Kryet në det
Bishtin te retë...
Në këtë shpat
Puth shtëpitë,
Në atë shpat
Zogjtë e fëmi’ të...
Degë më degë
Edhe qershitë...
Bukurosh edhe larosh
Ah, ta kisha për krahosh!
Lart në qiell I larmi hark
E gudulis Lumi në bark...
Nuk është urë
Është pikturë!
Këndoi trishtili:
“Ciu, ciu, ciu...
Se ç’na doli
Pas shiut?!!!”
5. NËNA
Ti ke pak zjarrmi
Vogëlushe Leonorë,
E nënës i digjet
Zemra në kraharorë.
N’mëngjes, po e zëmë
S’të hahet - nuk ha,
Urinë e tërë botës
Nëna at’ ditë e ka...
Oh, pa pandehur gishtin
E gërvishte pak,
E di ç’ndodh me nënën?
Zemra i pikon gjak!
Mbi shtrojën më t’butë
Ajo shpesh këlthet:
-Kam dro’ ndonjë pupël
Vashëzën mos ma vret.
Ti ke pak zjarrmi
Vogëlushe Leonorë,
E nënës i digjet
Zemra në kraharorë.
N’mëngjes, po e zëmë
S’të hahet - nuk ha,
Urinë e tërë botës
Nëna at’ ditë e ka...
Oh, pa pandehur gishtin
E gërvishte pak,
E di ç’ndodh me nënën?
Zemra i pikon gjak!
Mbi shtrojën më t’butë
Ajo shpesh këlthet:
-Kam dro’ ndonjë pupël
Vashëzën mos ma vret.
6. VESHËT E LEPURIT
Në arën me grurë
Në fshatin Veleshtë
Lepuri herë i çonte
Herë i palonte veshët...
Në fshat po qante një fëmijë
Këtë lepuri s’desh ta dëgjonte
Ndaj veshët i palonte...
Në fshat po qeshte një fëmijë
Këtë lepuri desh ta dëgjonte
I lumtur veshët i çonte...
Në arën me grurë
Në fshatin Veleshtë
Lepuri herë i çonte
Herë i palonte veshët...
Në fshat po qante një fëmijë
Këtë lepuri s’desh ta dëgjonte
Ndaj veshët i palonte...
Në fshat po qeshte një fëmijë
Këtë lepuri desh ta dëgjonte
I lumtur veshët i çonte...
7. DY MOTRA
“Dy motra, ven’ e vijnë,
Njëra tjetrën s’e arrijnë..."
”Kujdes, në kthesë
Mos e ngre kokën lart
Se më puthesh me asfalt!
Lëviz me këmbë mbaju me dorë
Hapi sytë-në semaforë!
Je i lehtë në Biçikletë, a dëgjon?
Por s’je vetëm në komunikacion...
________
Biografia e autorit është marrur nga Wikipedia
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen